Z Ewangelii na każdy dzień - 19 października

Pierwsze czytanie:

 (Ef 1, 15-23)
Bracia: Usłyszawszy o waszej wierze w Pana Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych, nie zaprzestaję dziękczynienia, wspominając was w moich modlitwach. Proszę w nich, aby Bóg Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy serca, byście wiedzieli, czym jest nadzieja, do której On wzywa, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przeogromna Jego moc względem nas wierzących – na podstawie działania Jego potęgi i siły. Wykazał On je, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem, wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym. I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.

Psalm:

(Ps 8, 2 i 3b. 4-5. 6-7)
REFREN: Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem

O Panie, nasz Panie,
jak przedziwne jest Twoje imię po całej ziemi.
Ty swój majestat wyniosłeś nad niebiosa.
Usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę.

Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich,
na księżyc i gwiazdy, które Ty utwierdziłeś:
czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?

Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów,
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich,
wszystko złożyłeś pod jego stopy.

(J 15, 26b. 27a)
Świadectwo o Mnie da Duch Prawdy i wy także świadczyć będziecie.

Ewangelia:

 (Łk 12, 8-12)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych. Każdemu, kto powie jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie odpuszczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone. Kiedy was ciągać będą po synagogach, urzędach i władzach, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty pouczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Czytamy dzisiaj następne wersety pierwszego rozdziału Listu do Efezjan. Dowiadujemy się z niego, jak bardzo dla nas wierzących istotna jest modlitwa, relacja z Bogiem. Jest ona wyrazem naszej wdzięczności wobec Stwórcy za dary, które od Niego otrzymujemy. To otwiera nas na dobro i stajemy się prawdziwie obdarowani, aby dawać. Nie czujemy się samotni w świecie, ale wiemy, że mamy kogoś, kto czuwa, zaspokaja nasze braki. Jeszcze pełniej widzimy to w Jezusie Chrystusie, który jest najlepszym obrazem miłości Boga do każdego człowieka. W Jego zmartwychwstaniu i wywyższeniu w sposób widoczny i pełny objawiła się moc Boża. Jezus jest z nami we wspólnocie Kościoła. Stanowi pełnię wspólnoty wierzących. Mamy tę wielką radość, że pozostał z nami i jest tak blisko nas. Wraz z Ojcem i Duchem Świętym działa w świętych sakramentach. Jezus Chrystus uzdalnia nas do przyjęcia słowa Bożego i życia nim, afirmacji nieustannego nawracania się z grzechów. Nasz Pan jest święty i dzięki Niemu taki jest właśnie Kościół. Nawet największy ludzki grzech, najczarniejsza historia, najboleśniejszy upadek nie są w stanie tego zmienić. Jezus żyje, działa i kocha każdego człowieka. Wychodzi nam naprzeciw i szuka, gdy zbłądzimy.

Komentarz do pierwszego psalmu

Śpiewamy dzisiaj piękną pieśń pochwalną - Psalm 8. Ten wspaniały hymn ma budowę klamrową. Rozpoczyna się i kończy wezwaniem: O Panie, nasz Panie. Jego treść wyraża naszą ludzką misję, a jest nią oddawanie czci Bogu naszym pięknym życiem, dostrzeganiem Jego działania w świecie i w naszym kruchym życiu. Dlatego pragniemy wychwalać święte imię Boże oraz wielkie dzieła Boga. Choć jesteśmy mali, niczym ziarenka piasku, Bóg nas widzi, cieszy się nami i otacza nas opieką. Powierzył nam także cały wszechświat, abyśmy nad nim panowali, korzystali z niego i widzieli w dziele stworzenia rękę Ojca.

Komentarz do Ewangelii

Święty Łukasz pisze Ewangelię w czasie prześladowań. Słowa, które Jezus wypowiedział o cierpieniu z powodu wiary, zaczęły się spełniać bardzo szybko. Pierwsi chrześcijanie żyli co prawda w świecie, w którym wierzono w różnych bogów, ale nie cieszyli się spokojem. Byli w nienawiści u Żydów, dla których Jezus Chrystus nie był Synem Bożym. Wzrost liczby wyznawców także nie przyczynił się do tego, by uczniowie Pana pozyskali przychylność władców Imperium Rzymskiego. Bycie wyznawcą Jezusa wiązało się z wieloma szykanami, które z czasem przybrały formę krwawych prześladowań, w czasie których wielu chrześcijan za wiarę oddało życie. Zapewne spotykały chrześcijan także codzienne przykrości wynikające z życia ewangelicznego. Światu trudno było zrozumieć brak odwetu, okazywanie miłosierdzia chorym, słabym i pochylanie się nad ludzką niedolą. Postawy, które dla nas są normą, dla ludzi żyjących w I wieku były trudne do przyjęcia. Chrześcijanie byli wytykani palcami i poddawani ostracyzmowi. Pojawiały się przypadki zaparcia się wiary. Ewangelista nazywa je bluźnierstwem wobec Ducha Świętego. Taki grzech nie może zostać przebaczony, gdyż ten, który go popełnił, nie wykazuje chęci nawrócenia się. Przez wieki chrześcijanom nie było łatwo, ale wypełniły się słowa, które wygłosił Pan Jezus. Są one aktualne także dzisiaj, gdy w naszych domach wiara staje się kością niezgody i może utrudniać codzienne zgodne życie. Możemy spojrzeć na to nieco inaczej i stwierdzić, że każdy nasz dzień to sprawdzian z wierności Chrystusowi i Ewangelii. Chcemy być wierni, gdyż zmagania dnia codziennego doskonalą nas w cnotach, uszlachetniają i otwierają nam niebo.

Komentarze zostały przygotowany przez ks. Mateusza Stróżewskiego

źródło: mateusz.pl

 (J 15, 26b. 27a)
Świadectwo o Mnie da Duch Prawdy i wy także świadczyć będziecie.

Módlmy się.

(Ps 8, 2 i 3b)
Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem