Z Ewangelii na każdy dzień - 14 października

Pierwsze czytanie:

 (Ga 4, 22-24. 26-27. 31 – 5, 1)
Bracia: Napisane jest, że Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy, a drugiego z wolnej. Lecz ten z niewolnicy urodził się tylko według ciała, ten zaś z wolnej – na skutek obietnicy. Wydarzenia te mają jeszcze sens alegoryczny: niewiasty te wyobrażają dwa przymierza; jedno, zawarte pod górą Synaj, rodzi ku niewoli, a wyobraża je Hagar. Natomiast górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką. Wszak napisane jest: "Wesel się, niepłodna, która nie rodziłaś, wykrzykuj z radości, która nie znałaś bólów rodzenia, bo więcej dzieci ma samotna niż ta, która żyje z mężem". Tak to, bracia, nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, ale wolnej. Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli!

Psalm:

(Ps 113 (112), 1b-2. 3-4. 5a i 6-7)
REFREN: Niech imię Pana będzie pochwalone

Chwalcie, słudzy Pańscy,
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione
teraz i na wieki.

Od wschodu aż do zachodu słońca
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy,
ponad niebiosa sięga Jego chwała.

Kto jest jak nasz Pan Bóg,
co w dół spogląda na niebo i na ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza
i dźwiga z gnoju ubogiego.

(Ps 95 (94), 8a. 7d)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Ewangelia:

 (Łk 11, 29-32)
Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: "To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia. Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Święty Paweł przypomina nam dzisiaj o obietnicy Abrahama. Patriarcha otrzymał od Boga przyrzeczenie, w które zwątpiła Sara. Stwórca jest wierny słowu, które wyrzekł, i Ojciec wielu Narodów, jak nazywamy Abrahama, doczekał się syna, czyli spełnienia Bożej obietnicy. Urodził mu się także syn, którego matką była niewolnica Hagar. Dla nas to pewnie jest dziwne, ale w tamtych czasach bezpłodna małżonka misję urodzenia spadkobiercy mogła przekazać służącej, która powinna począć dziecko z mężem bezpłodnej kobiety, a po porodzie oddać je małżonkom. Święty Paweł przez przypomnienie tych wydarzeń, pragnie nam dzisiaj powiedzieć słowo o wolności. Syn, który urodził się z niewolnicy, symbolizuje uzależnienie się człowieka od Prawa. Sztywne wypełnianie przepisów może człowieka zamknąć na to, co jest nowe i uniemożliwiać zmianę. Żydzi, których obowiązywało łącznie 613 nakazów i zakazów, przekonywali się o tym każdego dnia. Syn, którego obiecał Bóg, to obraz Bożego synostwa, które zostało nam dane w Chrystusie Jezusie dzięki łasce chrztu świętego. To świadomość działania Bożej łaski, która dzięki naszej zgodzie pomaga nam się nawracać. Moc z Wysoka uzdalnia nasze serca do przyjęcia, zrozumienia i zaakceptowania Bożego słowa. W jego świetle możemy kształtować życie i stawać się dobrymi uczniami Pana.

Komentarz do psalmu

Zawarty w dzisiejszej liturgii słowa psalm oddaje wielką radość ludu Izraela. Jej powodem jest działanie Boga, który troszczy się o ludzi. Człowiek potrzebujący stabilizacji, bezpieczeństwa i pokoju bez problemu widzi i odczuwa skutki działania Opatrzności. Najwyższym jej wyrazem jest zbawienie człowieka, czyli wyzwolenie od śmierci wiecznej. Psalm jest także wyznaniem wiary ludzi w to, że Bóg jest Panem życia i chce, abyśmy je mieli. Dlatego wszyscy powinni śpiewać i grać na instrumentach na cześć Pana.

Komentarz do Ewangelii

Od wieków Pan Bóg dawał ludziom różne znaki, które potwierdzały Jego obecność i troskę. Człowiek, odczytując je, wiedział, jak ma postępować, którą drogą pójść. Dzisiaj Pan Jezus jest pośród ludzi, którzy domagają się znaku. Możemy sobie tylko wyobrazić, co mogli mieć na myśli, skoro nauczanie z mocą, liczne cuda i widok ludzi szczęśliwych po spotkaniu z Jezusem, to dla nich jest za mało. Słyszymy o Niniwie, której mieszkańcy się nawrócili dzięki wierze w moc Bożego słowa. Jezus jest Żywym Słowem Boga. Posłany przez Niego na ziemię głosi w obfitości ludzkim sercom słowo Ojca, wielokrotnie powtarza słowo czytane w synagogach, posługuje się przykładami doskonale znanymi Jego słuchaczom, by do nich dotrzeć z przesłaniem Ewangelii. Ale oni pragną jakiejś sensacji, zauroczenia, a Jezus przynosi dar wiary, który ludzie odrzucają jako niepotrzebny. Łaska Boża buduje na ludzkiej naturze, a oczywistą kwestią jest kierowanie się człowieka ku temu, co poruszyło Jego serce. Mógł to być piękny śpiew, odbyta pielgrzymka, jakieś nabożeństwo, w czasie którego przyszło wzruszenie. Uczeń Chrystusa pragnie iść jeszcze dalej i budować na tych doświadczeniach szczerą modlitwę, świadome przeżywanie Eucharystii, regularną spowiedź świętą i życie słowem Bożym na co dzień. Dzięki temu w ludzkim sercu będzie żywa i prawdziwa wiara. Nie tylko na chwilę, na potrzeby jakiejś sytuacji czy okazji, ale zawsze. Mistrz z Nazaretu pyta dzisiaj ciebie: czy w Twoim sercu pali się płomień wiary? Czy swoim życiem naśladujesz Ukrzyżowanego, czy jest On dla ciebie najważniejszy?

Komentarze zostały przygotowany przez ks. Mateusza Stróżewskiego

źródło: mateusz.pl

 (Ps 95 (94), 8a. 7d)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Módlmy się.

(Ps 113 (112), 1b-27)
Niech imię Pana będzie pochwalone