Ewangelia na każdy dzień (4 styczeń)

Pierwsze czytanie:

 (1 J 3, 7-10)
Dzieci, nie dajcie się zwodzić nikomu; ten, kto postępuje sprawiedliwie, jest sprawiedliwy, tak jak On jest sprawiedliwy. Kto grzeszy, jest dzieckiem diabła, ponieważ diabeł trwa w grzechu od początku. Syn Boży objawił się po to, aby zniszczyć dzieła diabła. Ktokolwiek narodził się z Boga, nie grzeszy, gdyż trwa w nim nasienie Boże; taki nie może grzeszyć, bo się narodził z Boga. Dzięki temu można rozpoznać dzieci Boga i dzieci diabła: kto postępuje niesprawiedliwie, nie jest z Boga, jak i ten, kto nie miłuje swego brata.

Psalm:

(Ps 98 (97), 1bcde. 7-8. 9)
REFREN: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela

Niech szumi morze i wszystko, co w nim żyje,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi
krąg ziemi i jego mieszkańcy.
Rzeki niech klaszczą w dłonie,
góry niech razem wołają z radości.

W obliczu Pana, który nadchodzi,
aby osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie * i ludy według słuszności.

Aklamacja (Hbr 1, 1-2a)
Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna.

Ewangelia:

 (J 1, 35-42)
Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: "Oto Baranek Boży". Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: "Czego szukacie?". Oni powiedzieli do Niego: "Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?". Odpowiedział im: "Chodźcie, a zobaczycie". Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej. Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: "Znaleźliśmy Mesjasza" – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus wejrzawszy na niego, powiedział: "Ty jesteś Szymon, syn Jana; ty będziesz nazywał się Kefas" – to znaczy: Piotr.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Dobrze jest nam znane przysłowie „Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek”. Taka droga jest kłamstwem i zwodzeniem samego siebie. Nie można pogodzić świętości z grzesznością, jak nie można zjednoczyć światła z ciemnością. Tę prawdę przedstawia Święty Jan. Łatwo rozróżnić dzieci Boga od dzieci diabła. Tym wyznacznikiem jest sprawiedliwość, inaczej droga świętości. Jest to sposób postępowania, który wiąże się z wyborem i decyzją. Grzech jest realizacją kłamstwa, które zasiewa w nas ojciec wszelkiego kłamstwa – diabeł. Nie chodzi tu tylko o „możliwość popełnienia lub nie popełnienia grzechu”, ale zasadę życia: chrześcijanin nie może popełniać grzechu, bo narodził się z Boga. Jego życie ma przede wszystkim wymiar duchowy. Jest świadomy, że Duch Boży w nim mieszka i On jest źródłem owoców i darów duchowych.
Narodzenie Chrystusa jest ukazywane w symbolice światła: Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką. Nie jest to tylko światło zewnętrzne, ale wewnętrzne, które jaśnieje w naszych sercach. Nie chodzi również o jakąś wewnętrzną iluminację, jak to ma miejsce w innych religiach. Światło wewnętrzne nie jest abstrakcją lub ideą. Jest to konkretne przyjęcie Jezusa, który jest Światłością świata. Światło to jest poznaniem mocy Bożej w Jezusie. Jest Ono konieczne, aby nie tylko owocnie wykonywać zadania codzienne, lecz także nie zagubić drogi zbawienia. To wewnętrzne Światło daje poczucie pewności i nadziei, że mimo różnych doświadczeń otrzymamy łaskę, by nade wszystko dążyć do wiecznej Światłości.

Komentarz do psalmu

Kolejny już dzień medytujemy Psalm 98. Zatem w zamyśle Kościoła ten psalm ma nas dobrze przygotować do uroczystości Objawienia Pańskiego. Pełnia królowania Boga nad swym ludem wypełnia się w objawieniu i prezentacji Syna Bożego. To On jest Królem i Panem wszechświata. W Nim Bóg obdarza wszystkich zbawieniem, a jednocześnie poprzez Niego pragnie królować w naszych sercach i całym świecie.

Komentarz do Ewangelii

Kościół rodzi się z dialogu między Janem Chrzcicielem a Jezusem. Jan Chrzciciel jest wzorem mądrości człowieka poszukującego prawdy. Poszukiwanie prawdy prowadzi do spotkania z Bogiem, a zarazem przekracza ludzkie oczekiwanie. Wprowadza nas w nowy wymiar, w którym następuje objawienie. Dialog jest drogą poznania prawdy. Wyznacznikiem dialogu jest świadectwo wobec innych o Jezusie. Do podążających za Nim Jezus kieruje fundamentalne pytanie: czego szukacie? Nie oznacza ono zagubienia uczniów. Pytanie to może oznaczać: „co jest dla was ważne w życiu, dokąd zmierzacie?”. Na to zasadnicze pytanie nie znajdziemy odpowiedzi, dopóki nie zatrzymamy się u Jezusa. Wezwanie: chodźcie, a zobaczycie, jest jedyną drogą do poznania prawdy w Jezusie. Poznanie jest zaangażowaniem serca, umysłu i poświęconego czasu. Celem jest spotkanie i budowanie relacji z Bogiem w Jezusie Chrystusie.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszka Rasztawickiego

źródło: mateusz.pl

 (Hbr 1, 1-2a)
Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna.

Módlmy się.

Niech szumi morze i wszystko, co w nim żyje, albowiem uczynił cuda. Zwycięstwo Mu zgotowała
Jego prawica i święte ramię Jego.

Red.