Ewangelia na każdy dzień (4 lipca)

Pierwsze czytanie:

 (Am 7,10-17)
Amazjasz, kapłan z Betel, posłał do Jeroboama, króla izraelskiego, aby mu powiedzieć: Spiskuje przeciw tobie Amos pośród domu Izraela. Nie może ziemia znieść wszystkich mów jego, gdyż tak rzekł Amos: Od miecza umrze Jeroboam i Izrael będzie uprowadzony ze swojej ziemi. I rzekł Amazjasz do Amosa: Widzący, idź, uciekaj sobie do ziemi Judy! I tam jedz chleb, i tam prorokuj! A w Betel więcej nie prorokuj, bo jest ono królewską świątynią i królewską budowlą. I odpowiedział Amos Amazjaszowi: Nie jestem ja prorokiem ani nie jestem uczniem proroków, gdyż jestem pasterzem i tym, który nacina sykomory. Od trzody bowiem wziął mnie Pan i rzekł do mnie Pan: Idź, prorokuj do narodu mego, izraelskiego! I teraz słuchaj słowa Pańskiego! Tyś mówił: Nie prorokuj przeciwko Izraelowi ani nie przepowiadaj przeciwko domowi Izaaka! Dlatego tak rzekł Pan: Żona twoja w mieście będzie nierządnicą. Synowie zaś i córki twoje od miecza poginą. Ziemię twoją sznurem podzielą. Ty umrzesz na ziemi nieczystej, a Izrael zostanie ze swej ziemi uprowadzony.

Psalm:

(Ps 19,8-11)
REFREN: Prawe i słuszne wszystkie sądy Pańskie

Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce,
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.

Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne,
cenniejsze nad złoto, nad złoto najczystsze,
słodsze od miodu płynącego z plastra.

Aklamacja (2 Kor 5,19)
W Chrystusie Bóg pojednał świat ze sobą, nam zaś przekazał słowo jednania.

Ewangelia:

 (Mt 9,1-8)
Jezus wsiadł do łodzi, przeprawił się z powrotem i przyszedł do swego miasta. I oto przynieśli Mu paralityka, leżącego na łożu. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: Ufaj, synu! Odpuszczają ci się twoje grzechy. Na to pomyśleli sobie niektórzy z uczonych w Piśmie: On bluźni. A Jezus, znając ich myśli, rzekł: Dlaczego złe myśli nurtują w waszych sercach? Cóż bowiem jest łatwiej powiedzieć: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań i chodź! Otóż żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów - rzekł do paralityka: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu! On wstał i poszedł do domu. A tłumy ogarnął lęk na ten widok, i wielbiły Boga, który takiej mocy udzielił ludziom.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Ten fragment opisuje spotkanie Amazjasza, kapłana z Betel, z prorokiem Amosem. Amazjasz, który jest kapłanem królewskiego sanktuarium w Betel, odnosi się z niechęcią do Amosa i próbuje zniechęcić go do dalszego prorokowania w Betel. Oskarża Amosa przed królem Jeroboamem, twierdząc, że Amos spiskuje przeciwko niemu i przeciw Izraelowi. Jest to próba zatrzymania Amosa w jego działalności proroczej. Kapłan Amazjasz sugeruje Amosowi, aby wrócił do swojej ojczyzny, do ziemi Judy, aby tam kontynuował swoje prorokowanie.
Jednak Amos odpowiada zdecydowanie, że został powołany przez samego Pana, aby prorokować narodowi izraelskiemu, niezależnie od tego, że jest pasterzem i nacina sykomory. Amos odrzuca sugestię Amazjasza i nie ustępuje w swoim proroctwie. Przekazuje również Boże orędzie Amazjaszowi, zapowiadając karę za jego sprzeciw wobec prorokowania. Przepowiada, że żona Amazjasza stanie się nierządnicą, a jego dzieci zginą od miecza. Amazjasz sam umrze na obcej ziemi, a Izrael zostanie uprowadzony ze swej własnej ziemi.
Widzimy więc, że prorokowanie wiąże się często z niebezpieczeństwem i konsekwencjami, ale prawdziwy prorok pozostaje wierny swojemu wezwaniu, nawet w obliczu oporu i zagrożeń. Prawdziwy prorok będzie zawsze trwał w bliskości Pana i przekazywał tylko Jego słowa niezależnie od konsekwencji, które to na niego sprowadzi. Zbadajmy dziś swoje słowa i zobaczmy, ile w nich jest głoszenia Pana, a ile mówienia tego, co wygodne dla innych.

Komentarz do psalmu

Ten tekst to wyrażenie głębokiego szacunku i podziwu dla Prawa Bożego, które jest uważane za doskonałe i za źródło prawdziwej mądrości. Autor podkreśla, że Prawo Pańskie pokrzepia duszę i przynosi radość sercu, a jego nakazy są słuszne i radują serce tych, którzy je przestrzegają.
Słowa te ukazują, że Prawo Boże jest stabilnym fundamentem moralności i duchowego życia. Bojaźń Pana, czyli szacunek i oddanie Bogu, jest ukazywana jako fundament, a sądy Boże są opisane jako prawdziwe i sprawiedliwe.
W porównaniu do materialnych dóbr, takich jak złoto czy miód, Prawo Boże jest przedstawione jako bezcenne i słodsze od najbardziej pożądanych skarbów. To podkreślenie wartości i znaczenia Prawa Bożego sugeruje, że największe bogactwo i spełnienie można znaleźć w życiu według Bożych zasad. Uznanie Prawa Bożego jako źródła mądrości, radości i spełnienia duchowego daje poczucie przynależności do Boga. Wartość oddania się Bogu oraz głęboki wpływ, jaki Prawo Boże ma na życie człowieka, przynosi mu prawdziwe błogosławieństwo i pełnię życia.

Komentarz do Ewangelii

Widzimy tu potężne działanie Jezusa, który uzdrawia paralityka zarówno fizycznie, jak i duchowo. Historia ta jest nie tylko świadectwem cudu uzdrowienia, ale także ukazuje głębsze znaczenie wiary i władzy Jezusa nad grzechem.
Jezus, widząc wiarę ludzi, którzy przynieśli paralityka, najpierw ogłasza odpuszczenie jego grzechów. To działa niepokojąco na niektórych obserwatorów, którzy oskarżają Go o bluźnierstwo. Jednakże Jezus, wiedząc o ich myślach, wyjawia, że władza nad grzechem jest równie realna, jak uzdrowienie ciała. Poprzez uzdrowienie paralityka, Jezus demonstruje swoją boską moc i władzę, co prowadzi do uwielbienia Boga przez tłumy.
To wydarzenie ukazuje głęboką relację między wiarą a uzdrowieniem. Wiarę ludzi, którzy przynieśli paralityka, Jezus uznaje za ważny czynnik w procesie uzdrowienia i pokazuje, że wiara jest kluczowa dla otrzymania Bożej łaski. Poprzez ogłoszenie odpuszczenia grzechów Jezus ukazuje też, że Jego misja nie ogranicza się jedynie do uzdrawiania ciała, ale przede wszystkim do uzdrawiania dusz. To wskazuje na głęboką troskę Jezusa o duchowe dobro człowieka i na Jego moc odnawiania życia przez łaskę Bożą.
Ostatecznie to wydarzenie nie tylko przynosi uzdrowienie paralityka, ale także prowadzi do głębszego zrozumienia i uwielbienia Boga przez tłumy, które doświadczyły Jego działania w życiu tego człowieka. Jest to również wezwanie dla nas do zaufania Jezusowi jako Mesjaszowi, który ma moc uzdrawiania i odpuszczania grzechów.

Komentarze zostały przygotowane przez s. Tomaszę Potrzebowską CSC

źródło: mateusz.pl

  (2 Kor 5,19)
W Chrystusie Bóg pojednał świat ze sobą, nam zaś przekazał słowo jednania.

Módlmy się.

(Ps 19,8-11)
Prawe i słuszne wszystkie sądy Pańskie