Ewangelia na każdy dzień (31 maja)

Pierwsze czytanie:

 (So 3, 14-18)
Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela: król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, nie będziesz się już bała złego. Owego dnia powiedzą Jerozolimie: "Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce! Pan, twój Bóg, Mocarz, pośród ciebie, On zbawi, uniesie się weselem nad tobą, odnowi swą miłość, wzniesie okrzyk radości, jak w dniu uroczystego święta". Zabiorę od ciebie niedolę, abyś już nie nosiła brzemienia zniewagi.

Psalm:

(Ps: Iz 12,2-6)
REFREN: Wielki wśród ciebie święty Izraela

Oto Bóg jest moim zbawieniem,
będę miał ufność i bać się nie będę.
Bo Pan jest moją mocą i pieśnią,
On stał się dla mnie zbawieniem.

Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę
ze zdrojów zbawienia.
Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia.
Dajcie poznać Jego dzieła między narodami,
przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego.

Śpiewajcie dla Pana, bo uczynił wzniosłe rzeczy,
Niech to będzie wiadome po całej ziemi.
Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu,
bo wielki jest pośród ciebie święty Izraela.

Aklamacja (Łk 1, 45)
Błogosławiona jesteś, Panno Maryjo, która uwierzyłaś, że spełnią się słowa powiedziane Tobie od Pana.

Ewangelia:

 (Łk 1,39-56)
Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”. Wtedy Maryja rzekła: „Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy. Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia. Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. święte jest Jego imię, A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, co się Go boją. Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za swoim sługą, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie. Jak przyobiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki”. Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Święty Paweł poucza Rzymian o zasadach życia chrześcijańskiego. Każde jego zdanie może być punktem do dobrego rachunku sumienia, albo konkretną pomocą do przewartościowania swego życia. Lakoniczne, proste i bardzo trafne sformułowania Apostoła Narodów, są wezwaniem do gorliwości, przemiany myślenia i wręcz do prześcigania się w czynieniu dobrych uczynków. Nie są łatwe do wykonania i wymagają wewnętrznej walki z naszymi wadami i pokusami, bo któż z nas nie doświadcza pychy, egoizmu, gniewu, lenistwa, czy szemrania przeciw Bogu? Czy był na ziemi ktoś, kto potrafił tak żyć? Owszem! Tą osobą była Matka Najświętsza. Wiedząc o tym, nie powtarzajmy jednak, że w naszym życiu jest to nierealne. Z Bożą pomocą wszystko jest możliwe. Jesteśmy przecież wezwani do świętości a nie do bylejakości. Wskazówki św. Pawła są wymagające, ale też bardzo potrzebne i wskazane. Świat ma już dość ludzi pysznych, złych, niezdolnych do miłości, odrzucających Boga i gardzących modlitwą. Świat czeka na ludzi błogosławionych, jednomyślnych w czynieniu dobra, pokornych i czułych na potrzeby bliźnich. Oni są prawdziwym światłem w jego coraz większych ciemnościach. Pamiętajmy jednak, że świat trzeba zacząć zmieniać najpierw od siebie.

Komentarz do psalmu

Psalmista widzi w Bogu swego zbawcę, Jemu zawierza swoje życie. Zachęca innych do uwielbiania Go, do wzywania w każdej sytuacji życia, do opowiadania o Jego potędze. Zaznacza, że Pan jest obecny pośród swego ludu, co jest dla nas powodem do radości i pociechy. Świadomość, że Bóg jest blisko, że na nas patrzy i nieustannie nas wspiera, powinna napełniać nas pokojem i nadzieją. Nie jesteśmy sami z naszymi trudnościami i przeciwnościami. Bóg jest po naszej stronie.

Komentarz do Ewangelii

Podczas tamtego spotkania Elżbieta dostrzegła w Maryi kogoś więcej, niż krewną. Dzięki Duchowi Świętemu, zobaczyła w Niej Matkę swojego Pana. Nazwała ją tytułami, które musiały narodzić się z natchnienia Bożego. Maryja, oczekująca narodzin Jezusa, stała się dla niej przyczyną radości. Jej przyjście do domu Zachariasza przerwało ciszę i napięcie, które potęgowały się z dnia na dzień. Widok Matki Najświętszej i jej delikatne pozdrowienie poruszyły nie tylko serce Elżbiety, ale też nienarodzonego jeszcze Jana. Nie bez znaczenia była także sama obecność nienarodzonego Jezusa, ukrytego w łonie swojej Matki.
Osoby napełnione Duchem Świętym, poddane woli Bożej i posłuszne słowu Pana, rozumieją się bez słów. Nie muszą się tłumaczyć przed sobą, ani ukrywać, że doświadczyły szczególnej łaski Bożej. To spotkanie było potrzebne zarówno dla Elżbiety, jak i dla Maryi, ponieważ obie w swoim niecodziennym doświadczeniu Boga pozostały w jakimś sensie osamotnione i niezrozumiane. Obie doskonale czuły, że nie z każdym człowiekiem da się porozmawiać o osobistym spotkaniu z Panem i o tym, czym ono zaowocowało w ich życiu.
Niech nawiedzenie Elżbiety przez Matkę Bożą przypomina nam, że w osobie Maryi mamy najwierniejszą i najczulszą powierniczkę w naszych sprawach duchowych a także w naszych radościach, które nieraz trudno dzielić z innymi. Ona wszystko rozumie i niczemu się nie dziwi.

Komentarze zostały przygotowane przez Agnieszkę Wawryniuk

źródło: mateusz.pl

  (Łk 1, 45)
Błogosławiona jesteś, Panno Maryjo, która uwierzyłaś, że spełnią się słowa powiedziane Tobie od Pana.

Módlmy się.

(Ps: Iz 12,2-6)
Wielki wśród ciebie święty Izraela