Ewangelia na każdy dzień (30 lipca)

Pierwsze czytanie:

 (Jr 14,17-22)
Oczy moje wylewają łzy dzień i noc bez przerwy, bo wielki upadek dotknie Dziewicę, Córę mojego ludu, klęska bardzo wielka. Gdy wyjdę na pole - oto pobici mieczem! - Jeśli pójdę do miasta - oto męki głodu! Nawet prorok i kapłan błądzą po kraju nic nie rozumiejąc. Czy nieodwołalnie odrzuciłeś Judę albo czy odczuwasz wstręt do Syjonu? Dlaczego nas dotknąłeś klęską bez możliwości uleczenia nas? Spodziewaliśmy się pokoju, ale nie ma nic dobrego; czasu uleczenia - a tu przerażenie! Uznajemy, Panie, naszą niegodziwość, przewrotność naszych przodków, bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie. Nie odrzucaj nas przez wzgląd na Twoje imię, od czci nie odsądzaj tronu Twojej chwały! Pamiętaj, nie zrywaj swego przymierza z nami! Czy są wśród bożków pogańskich tacy, którzy by zesłali deszcz? Czy może niebo zsyła krople deszczu? Czy raczej nie Ty, Panie, nasz Boże? W Tobie pokładamy nadzieję, bo Ty uczyniłeś to wszystko.

Psalm:

(Ps 79,8-9.11.13)
REFREN: Wyzwól nas, Boże, dla imienia Twego

Nie pamiętaj nam win przodków naszych,
niech szybko nas spotka Twoje miłosierdzie,
bo bardzo jesteśmy słabi.
Wspomóż nas, Boże nasz, Zbawco,
dla chwały Twojego imienia,
wyzwól nas i odpuść nam grzechy przez wzgląd na swoje imię.

Niech jęk pojmanych dojdzie do Ciebie
i mocą Twojego ramienia ocal na śmierć skazanych.
My zaś, lud Twój i owce Twojej trzody,
będziemy wielbić Ciebie na wieki
i przez pokolenia głosić Twoją chwałę.

Aklamacja
Ziarnem jest słowo Boże, a siewcą jest Chrystus, każdy, kto Go znajdzie będzie żył na wieki.

Ewangelia:

 (Mt 13,36-43)
Jezus odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie i prosili Go: Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście! On odpowiedział: Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie. Jak więc zbiera się chwast i spala ogniem, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Czy można karać z miłości? W pierwszej chwili może się to wydawać wewnętrznie sprzeczne, ale kiedy poddamy prostej analizie relację ojciec – dziecko, bez wahania stwierdzimy, że można. Bo czy kochający ojciec będzie tolerował złe postępowanie swego dziecka, niewłaściwe towarzystwo, w jakim się obraca? Czy będzie obojętnie przyglądał się, jak na własne życzenie niszczy sobie życie? Kiedy przyjrzymy się dziejom narodu wybranego i wnikniemy w treść odnawianego Przymierza z Jahwe, zrozumiemy, czym w istocie była kara zsyłana przez Pana Boga. Grzech, kara i przebaczenie to nieodłączne elementy historii zbawienia Izraela.
Umiłowany naród wciąż zwracał się w stronę pogańskich bóstw. W panteonie martwych, fikcyjnych bożków umieścił Boga Wszechmogącego, Boga osobowego, Pana całego stworzenia, który uwolnił go spod władzy Egiptu i osadził w ziemi Kanaan. Bałwochwalstwo, synkretyzm religijny, upadek moralny nie mogły pozostać bez reakcji ze strony Najwyższego. Naród okazywał złą wolę i odszedł od Boga. Mimo statusu narodu wybranego, dopuścił się niewierności i zdrady.
Jahwe wielokrotnie dawał Izraelitom szansę na poprawę. Powołał proroka Jeremiasza, wzywającego do poprawy życia i powrotu do wiary w Jedynego Boga. Gdy proroka spotkało prześladowanie, kara Boża była już nieunikniona, ponieważ Izraelici, odrzucając Jeremiasza i jego proroctwa, odrzucali Słowo Boga i Bożą miłość.

Komentarz do psalmu

Jak bardzo krótkowzroczne było postępowanie Izraelitów, którzy zapominali o tym, że są stroną niezwykłego Przymierza i że odstąpienie od niego może wywołać skutki trudne do wyobrażenia. Święte miasto Jeruzalem, a w nim wspaniała świątynia, którą Bóg Jahwe wybrał na swój ziemski dom, zostało zrównane z ziemią przez Babilończyków, mieszkańcy zaś zostali uprowadzeni do niewoli bez widoków na rychły powrót.
Psalm lamentacyjny, nawiązujący do dzisiejszego pierwszego czytania, jest odpowiedzią grzesznika na wezwanie do nawrócenia i poprawy życia. Autor przyznaje się do winy; wie, gdzie popełnił błąd. Jest świadom tego, jak bardzo zawiódł pokładane w nim nadzieje. Uznanie winy, pokora i skrucha są warunkiem dostąpienia wybaczenia i złagodzenia kary.

Komentarz do Ewangelii

Pan Jezus objaśnia nam dzisiaj przypowieść o chwaście. Zarówno zboże, jak i chwast otrzymują jednakowe warunki do wzrostu. Korzystają z tej samej gleby, wody i światła słonecznego. Istotne jest jednak to, jaki wydadzą plon w przyszłości i jak zostaną potraktowane przez Pana roli. Podobnie jest z ludźmi. Każdy człowiek, zarówno dobry, jak i zły, otrzymuje równe szanse na wzrastanie w wierze. Chrystus Pan do pewnego czasu traktuje jednakowo prawych i grzeszników. Nikogo nie odrzuca i nie potępia. Wręcz przeciwnie – zachęca do naśladowania Go i przestrzegania Jego nauki oraz daje ku temu łaskę. O grzesznikach mówi jako o chorych, którzy potrzebują lekarza. Dopiero czas żniw okaże się czasem oceny i rozliczenia z życia, z postaw, zachowań i czynów.

Komentarze zostały przygotowane przez Teresę Pieczyńską

źródło: mateusz.pl

 Ziarnem jest słowo Boże, a siewcą jest Chrystus, każdy, kto Go znajdzie będzie żył na wieki.

Módlmy się.

(Ps 79,8-9.11.13)
REFREN: Wyzwól nas, Boże, dla imienia Twego