Ewangelia na każdy dzień (30.05)

Pierwsze czytanie:

(Dz 19,1-8)
Kiedy Apollos znajdował się w Koryncie, Paweł przeszedł okolice wyżej położone, przybył do Efezu i znalazł jakichś uczniów. Zapytał ich: „Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy przyjęliście wiarę?” A oni do niego: „Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Duch Święty”. Zapytał: „Jaki więc chrzest przyjęliście?” A oni odpowiedzieli: „Chrzest Janowy”. Powiedział Paweł: „Jan udzielał chrztu nawrócenia, przemawiając do ludu, aby uwierzyli w Tego, który za nim idzie, to jest w Jezusa”. Gdy to usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa. A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali. Wszystkich ich było około dwunastu mężczyzn. Następnie wszedł do synagogi i odważnie przemawiał przez trzy miesiące rozprawiając i przekonując o królestwie Bożym.

Psalm:

(Ps 68,2-7)
REFREN: Śpiewajcie Bogu wszystkie ludy ziemi

Bóg wstaje i rozpraszają się Jego wrogowie,
pierzchają przed Jego obliczem ci, którzy Go nienawidzą.
Jak dym przez wiatr rozwiany,
jak wosk, co rozpływa się przy ogniu,
tak giną przed Bogiem grzesznicy.

A sprawiedliwi cieszą się i weselą przed Bogiem,
i rozkoszują radością.
Śpiewajcie Bogu, grajcie Jego imieniu,
równajcie drogę przed Tym, który dosiada obłoków.

Ojcem dla sierot i wdów opiekunem
jest Bóg w swym świętym mieszkaniu.
Bóg dom gotuje dla opuszczonych,
jeńców prowadzi ku lepszemu życiu.

Aklamacja (Kol 3,1)
Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga.

Ewangelia:

(J 16,29-33)
Uczniowie rzekli do Jezusa: „Oto teraz mówisz otwarcie i nie opowiadasz żadnej przypowieści. Teraz wiemy, że wszystko wiesz i nie trzeba, aby Cię kto pytał. Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś”. Odpowiedział im Jezus: „Teraz wierzycie? Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną. To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

W dzisiejszej perykopie z początku 19 rozdziału Dziejów Apostolskich spotykamy Pawła podczas jego trzeciej podróży misyjnej, która miała miejsce w latach 54 – 58. Paweł, drogą lądową, przemierza Galację i Frygię z zamiarem umocnienia tamtejszych Kościołów. Na początku podróży przybywa do Efezu, gdzie odnajduje „jakichś uczniów”. Naucza, a ci, którzy go słuchają, przyjmują naukę, którą głosi. I pada pytanie o przyjęcie daru Ducha Świętego. Pytanie, które wprawia w konsternację, bo oni nigdy o Duchu Świętym nie słyszeli. Oni przyjęli chrzest Janowy, który można określić pierwszym krokiem na drodze nawrócenia, na drodze prostowania ścieżek Panu. Jan Chrzciciel głosił „chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów” (Mk 1,4), Paweł przybywa i mówi o chrzcie w imię Jezusa Chrystusa. Paweł głosi im Chrystusa, chrzci ich w Jego imię, kładzie na nich ręce i dostępują napełnienia Duchem Świętym. Po tym wydarzeniu stali się oni prawdziwie uczniami Chrystusa, członkami Jego mistycznego Ciała, którym jest Kościół.
Od tamtego momentu minęło prawie dwa tysiące lat, chrzest w imię Jezusa Chrystusa nieustannie dokonuje się w tysiącach kościołów na całym świecie. W Jego imię zostaliśmy ochrzczeni także my. Czy zdaję sobie do końca sprawę z konsekwencji, jakie to za sobą pociąga? Być częścią mistycznego Ciała Chrystusa, być częścią Kościoła, to głosić Chrystusową prawdę o zbawieniu, to żyć Jego wskazówkami, to naśladować Go w miłowaniu Boga i bliźniego. Czy wypełniam postawione przede mną zadania?

Komentarz do psalmu

Psalm 68 jest przepięknym dziękczynnym hymnem na cześć Pana, który nieustannie towarzyszy swojemu ludowi. Psalmista, w pierwszych wersetach, zwraca uwagę na „sprawiedliwych”, jako tych, którzy „cieszą się i weselą przed Bogiem” (w. 4), dalej zaś pisze, że „na ziemi zeschłej zostają oporni” (w. 7c). Bóg chce dać człowiekowi wszystkiego w obfitości, On wie, czego, ile i kiedy nam potrzeba. A czy my też to wiemy?

Komentarz do Ewangelii

Opisana przez Jana Ewangelistę scena rozgrywa się w Wieczerniku podczas ostatniej wieczerzy, którą Jezus spożył z uczniami. Fragment ten kończy się słowami (…) odwagi! Jam zwyciężył świat (w. 33). Jezus, wiedząc, co się za chwilę wydarzy, chce wlać w serca swoich uczniów odwagę, chce dać im siłę, by nie zwątpili w chwili próby. Zna ich serca, ich słabości, ale też wie, że Go umiłowali, że Mu wierzą, sam ich w końcu wybrał, powołał.
Również do mnie, do każdego z nas, Jezus mówi dzisiaj te słowa: Odwagi! Jam zwyciężył świat i pyta czy mi wierzysz? Czy wytrwasz przy mnie, chociaż dookoła wielka zawierucha? Jezus umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował (J 13,1), oddał za nich / za nas życie, radykalnie się uniżył, ogołacając się i przyjmując postać sługi (por. Flp 2,7). I to jest dla nas niepodważalny dowód, że słowa Jezusa są prawdą, że ON jest Drogą, Prawdą i Życiem (J 14,6). Czy Mu wierzę?

Komentarze zostały przygotowane przez Joannę Człapską

źródło: mateusz.pl

 (Kol 3,1)
Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga.

Módlmy się.

Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Amen

Red.