Ewangelia na każdy dzień (3 lipca)

Pierwsze czytanie:

 (Ef 2,19-22)
Bracia: Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga, zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.

Psalm:

(Ps 117,1-2)
REFREN: Idźcie i głoście światu Ewangelię

Chwalcie Pana, wszystkie narody,
wysławiajcie Go, wszystkie ludy,
bo potężna nad nami Jego łaska,
a wierność Pana trwa na wieki.

Aklamacja (J 20,29)
Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

Ewangelia:

 (J 20,24-29)
Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: „Widzieliśmy Pana”. Ale on rzekł do nich: „Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę”. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: „Pokój wam!” Następnie rzekł do Tomasza: „Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”. Tomasz Mu odpowiedział: „Pan mój i Bóg mój!” Powiedział mu Jezus: „Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Ten fragment ukazuje głęboką prawdę o wspólnocie chrześcijańskiej i naszej tożsamości jako członków Ciała Chrystusa. Apostoł Paweł, adresując swoje słowa do wspólnoty w Efezie, zachęca do zrozumienia swojego nowego statusu jako dzieci Bożych i współobywateli królestwa Bożego.
Paweł używa obrazowego języka, aby opisać relację między członkami wspólnoty chrześcijańskiej a Jezusem. Porównuje ich do budynku, który jest zbudowany na fundamencie apostołów i proroków, gdzie sam Chrystus jest kamieniem węgielnym. To znaczy, że cała wspólnota chrześcijańska leży na fundamentach, które zostały położone przez apostołów i proroków i jest zespolona przez Jezusa Chrystusa.
Paweł kontynuuje, mówiąc, że w Jezusie cała budowla, czyli wspólnota wierzących, rośnie na świętą w Panu świątynię. Jest to obraz dynamicznego rozwoju i wzrostu duchowego, gdzie każdy chrześcijanin odgrywa swoją rolę we wspólnym budowaniu Kościoła. Wszyscy posługując darami duchowymi współpracują z Bogiem przez Ducha Świętego, aby stworzyć miejsce, w którym Bóg może zamieszkać.
Widzimy tu ścisłą relację między wiarą w Jezusa a naszym udziałem w budowanie Kościoła. Jesteśmy wezwani do współpracy z Bogiem i z innymi w budowaniu wspólnoty chrześcijańskiej, która jest miejscem, gdzie Bóg zamieszkuje przez Ducha Świętego. To również wezwanie do zrozumienia naszej nowej tożsamości jako dzieci Bożych i współobywateli królestwa Bożego, co musi zrodzić w nas pytanie o nasz udział w budowaniu Kościoła i o to, czy poznaliśmy już swoje dary duchowe i czy nimi służymy.

Komentarz do psalmu

Ten krótki tekst zawiera mocne i klarowne wezwanie do działania oraz pochwałę Boga za Jego łaskę i wierność. Jest to zachęta do misyjnego podejścia do życia oraz uznania wielkości i dobroci Boga.
Refren: "Idźcie i głoście światu Ewangelię" jest nakazem misyjnym Pana Jezusa do uczniów, aby wyjść i przekazać światu dobrą nowinę o zbawieniu w Nim. To wezwanie dotyczy nie tylko apostołów, ale każdego chrześcijanina, który jest powołany do dzielenia się Ewangelią z innymi i szerzenia królestwa Bożego na ziemi. Wielkie rozesłanie misyjne trwa już prawie 2000 lat, trwamy w czasie Wielkiej Nowenny przygotowującej do Wielkiego Jubileuszu Odkupienia, który będziemy celebrować w roku 2033. Czy zatem wszystkie narody chwalą już Pana?
Psalm ten jest hymnem wychwalającym wielkość Boga i Jego miłosierdzie. Pochwała Pana nie jest skierowana jedynie do jednego narodu czy jednej grupy ludzi, ale do wszystkich narodów i wszystkich ludów. Wysławianie Boga ma być powszechne i uniwersalne, ponieważ Jego łaska jest potężna i Jego wierność trwa na wieki.
Ten tekst przypomina nam, że jako chrześcijanie mamy misję głoszenia Ewangelii oraz chwalenia Boga za Jego wielkość i dobroć. Jest to wezwanie do zaangażowania się w dzieło ewangelizacji, szerzenia miłości i miłosierdzia Pana Jezusa na całym świecie oraz uznania Jego wspaniałości i wierności.

Komentarz do Ewangelii

Ten fragment ewangeliczny opisuje ważne wydarzenie z życia Tomasza, który jest powszechnie znany jako „niedowiarek”, ze względu na jego wątpliwości dotyczące zmartwychwstania Jezusa. Opowieść ta stanowi nie tylko ukazanie osobistej interakcji Jezusa z jednym z Jego uczniów, ale również przynosi ważne przesłanie dotyczące wiary dla każdego z nas.
Tomasz, będąc poza grupą uczniów, nie uwierzył w zmartwychwstanie Jezusa na podstawie słów innych apostołów. Wymagał osobistego dowodu w postaci dotknięcia ran Jezusa. Jego postawa ilustruje ludzką potrzebę fizycznego doświadczenia, aby uwierzyć w coś nadzwyczajnego. Jednakże Jezus, który znał serce Tomasza, przychodzi do niego w momencie, gdy wrócił do wspólnoty i jest z innymi uczniami. Jego słowa do Tomasza są zarówno pokrzepiające, jak i pouczające, gdy zachęca go do uwierzenia bez potrzeby fizycznego dowodu.
Reakcja Tomasza na spotkanie z żywym Jezusem jest pełna wiary i oddania. Jego słowa: "Pan mój i Bóg mój!" wyrażają pełne uznanie boskiej tożsamości Jezusa oraz akceptację Go jako swego Pana. Jezus podkreśla jednak, że prawdziwa wiara nie wymaga bezpośredniego zobaczenia, ale opiera się na ufności w Jego słowo.
To dla nas ważne przesłanie o znaczeniu wiary. Wiara, która wykracza poza dowody fizyczne, jest błogosławiona. Jest to wezwanie do uwierzenia w Pana Jezusa, nawet jeśli nie możemy Go zobaczyć fizycznie, bo tylko prawdziwa wiara prowadzi do zbawienia.

Komentarze zostały przygotowane przez s. Tomaszę Potrzebowską CSC

źródło: mateusz.pl

  (J 20,29)
Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

Módlmy się.