Ewangelia na każdy dzień (28.05)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 18,23-28)
Paweł zabawił w Antiochii pewien czas i wyruszył, aby obejść kolejno krainę galacką i Frygię, umacniając wszystkich uczniów. Pewien żyd, imieniem Apollos, rodem z Aleksandrii, człowiek uczony i znający świetnie Pisma, przybył do Efezu. Znał on już drogę Pańską, przemawiał z wielkim zapałem i nauczał dokładnie tego, co dotyczyło Jezusa, znając tylko chrzest Janowy. Zaczął on odważnie przemawiać w synagodze. Gdy go Pryscylla i Akwila usłyszeli, zabrali go z sobą i wyłożyli mu dokładnie drogę Bożą. A kiedy chciał wyruszyć do Achai, bracia napisali list do uczniów z poleceniem, aby go przyjęli. Gdy przybył, pomagał bardzo za łaską Bożą tym, co uwierzyli. Dzielnie uchylał twierdzenia żydów, wykazując publicznie z Pism, że Jezus jest Mesjaszem.

Psalm:

(Ps 47,2-3.8-10)
REFREN: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi

Wszystkie narody klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy jest straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi,
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie.

Połączyli się władcy narodów
z ludem Boga Abrahama.
Bo możni świata należą do Boga:
On zaś jest najwyższy.

Aklamacja (J 16,28)
Wyszedłem od Ojca i na świat przyszedłem, znowu opuszczam świat i wracam do Ojca.

Ewangelia:

 (J 16,23b-28)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje. Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje: Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna. Mówiłem wam o tych sprawach w przypowieściach. Nadchodzi godzina, kiedy już nie będę wam mówił w przypowieściach, ale całkiem otwarcie oznajmię wam o Ojcu. W owym dniu będziecie prosić w imię moje, i nie mówię, że Ja będę musiał prosić Ojca za wami. Albowiem Ojciec sam was miłuje, bo wyście Mnie umiłowali i uwierzyli, że wyszedłem od Boga. Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Postawa Apollosa zdominowała dzisiejsze czytanie z Dziejów Apostolskich. Warto przyjrzeć się bardziej szczegółowo jego działalności, ponieważ staje się ona wzorem dla chrześcijan wszystkich czasów.
To, co nas najpierw zachwyca, to gorliwość Apollosa. Żyd, uczony i bardzo elokwentny, znający Pisma, chce się nimi dzielić ze światem. Co prawda jego wiedza jest niepełna, ale nie przeszkadza mu to, aby się nią dzielić. Apollos, będąc w drodze do pełnego poznania chrześcijaństwa, sam już troszczy się o wypełnianie podstawowej misji chrześcijanina – powoływać uczniów. To także jest wyrazem gorliwości.
Pełnienie misji przez Apollosa oraz przez Akwilę i Pryscyllę nie jest powodem do walki, zazdrości i niezdrowej rywalizacji. Cała trójka rozumie, że misją każdego chrześcijanina jest głoszenie Chrystusa i należy się w tym wzajemnie wspierać, korygować błędy, uzupełniać wiedzę.
I po trzecie, Apollos, Akwila i Pryscylla są przykładem i wyrzutem dla tych, którzy misję głoszenia nauki Jezusa spychają tylko na wybranych, np. księży, osoby konsekrowane, katechetów... Tymczasem KAŻDY jest powołany do ewangelizowania. Tej prawdy nie możemy zaprzepaścić.

Komentarz do psalmu

„Bóg jest królem całej ziemi” – radośnie obwieszcza psalmista. Ale czy rzeczywiście wszystkie narody i wszystkie ludy znają swojego Króla?
Wszyscy mają poznać Boga, bo to On kieruje losami całej ziemi. My natomiast jesteśmy narzędziami potrzebnymi do wypełniania tego zadania. Co robić? Opowiadać o zdumiewających dziełach i czynach Boga. Dzięki nam cały świat ma się o Nim dowiedzieć.

Komentarz do Ewangelii

Chrystus odchodzi do Ojca, ale nie zostawia nas samymi sobie. Dał nam Ducha Świętego. Dał nam także dostęp do Siebie – możemy przychodzić do Niego osobiście, licząc na otrzymanie potrzebnych dla nas darów.
Bóg ciągle chce nas obdarowywać, bo nas kocha. Poznanie i doświadczenie miłości Jezusa otwiera nas na miłość Bożą. Aby dary, które są nam naprawdę potrzebne otrzymać, mamy po prostu przyjść do Ojca i prosić o nie w imię Jezusa. Żeby taka prośba była z naszej strony możliwa, a ze strony Boga została spełniona, mamy modlić się tak jak Chrystus, to znaczy, aby spełniła się wola Ojca. Umiejętność przyjęcia Jego woli, często związanej z krzyżem, jest źródłem prawdziwej i pełnej radości serca. Taka postawa jest bardzo wymagająca, lecz jej owoce są równie wielkie.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Wojciecha Węglowskiego

źródło: mateusz.pl

  (J 16,28)
Wyszedłem od Ojca i na świat przyszedłem, znowu opuszczam świat i wracam do Ojca.

Módlmy się.

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje. Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje: Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna. 

Red.