Ewangelia na każdy dzień (26 styczeń)

Pierwsze czytanie:

 (2 Tm 1,1-8)
Paweł, z woli Boga apostoł Chrystusa Jezusa, posłany dla głoszenia życia obiecanego w Chrystusie Jezusie, do Tymoteusza, swego umiłowanego dziecka. Łaska, miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i Chrystusa Jezusa, naszego Pana. Dziękuję Bogu, któremu służę jak moi przodkowie z czystym sumieniem, gdy zachowuję nieprzerwaną pamięć o tobie w moich modlitwach. W nocy i we dnie pragnę cię zobaczyć, pomny na twoje łzy, by napełniła mnie radość na wspomnienie wiary bez obłudy, jaka jest w tobie; ona to zamieszkała pierwej w twej babce Lois i w twej matce Eunice, a pewien jestem, że mieszka i w tobie. Z tej właśnie przyczyny przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez włożenie moich rąk. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia. Nie wstydź się zatem świadectwa naszego Pana ani mnie, Jego więźnia, lecz weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii według danej mocy Boga.

Psalm:

(Ps 96,1-2.3.7-8a i 10)
REFREN: Głoście cześć Pana wśród wszystkich narodów

Śpiewajcie Panu pieśń nową
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię,
każdego dnia głoście Jego zbawienie.

Głoście Jego chwałę
wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda
pośród wszystkich ludów.

Oddajcie Panu, rodziny narodów,
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem.
utwierdził świat tak, że się nie zachwieje,
będzie sprawiedliwie sądził ludy.

Aklamacja (Łk 4,18)
Pan posłał Mnie, abym ubogim głosił dobrą nowinę, więźniom głosił wolność.

Ewangelia:

 (Łk 10,1-9)
Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście ze sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: "Pokój temu domowi!" Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swą zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: "Przybliżyło się do was królestwo Boże”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

List do Tymoteusza jest swoistym testamentem Apostoła Narodów, w którym podaje ostatnie wskazówki dla swojego umiłowanego ucznia. Jakże więc ważne są to słowa, jeśli święty Paweł chce w nich przekazać to, co ma stać się wyznacznikiem do działania w całym życiu adresata. Tym odbiorcą dziś staje się każdy z nas, a słowa owego testamentu mają być wezwaniem do czujności. Jest ona bardzo potrzebna, ponieważ każdy ochrzczony dostał wielki dar od Boga. Jest to przede wszystkim wiara, a więc możliwość poznania, że Bóg istnieje oraz tego, że kieruje On życiem swoich umiłowanych dzieci. Za wiarą idą, jak pisze święty Paweł, łaska, miłosierdzie i pokój, a więc siły do prowadzenia życia wiary w tym świecie, miłość Boga, która nie ma względu na nasze zasługi oraz zbawienny pokój, czyli wyciszenie targających nami namiętności i skupienie na Tym, który jest najważniejszy.
Te wszystkie niezwykłe dary otrzymaliśmy tak jak Tymoteusz, ale jak pisał do niego święty Paweł tak mówi też do nas: rozpalaj na nowo charyzmat Boży, ten dar łaski, ponieważ możesz go zgubić. Tak jak ogień potrzebuje być podtrzymywany, tak i łaska w nas, ponieważ bez naszej współpracy z nią nie zagrzeje w nas miejsca. Apostoł Narodów zachęca nas dziś, żebyśmy byli uważni i nie dali się przytłoczyć temu, co w tym świecie odciąga naszą uwagę od Boga. Żebyśmy wracali do tego, co jest w nas od chrztu – do tych Bożych darów koniecznych do przeżycia tu i w wieczności.

Komentarz do psalmu

Sposobem na rozpalanie Bożego charyzmatu w nas jest uwielbianie Boga, a więc modlitwa, w której wypowiadamy słowa oddające Jemu cześć. Temu, który czyni wielkie cuda wśród narodów, ale także w życiu każdego z nas, bo czyż takim cudem nie jest to, że żyję? To, że On powołał wszystko do istnienia? I nie tylko powołał, ale też utwierdził i zachowuje tak, że nadal istnieje cały Wszechświat. Co więcej, istnieje on w Jego Opatrzności, pod czujnym okiem miłosiernego Ojca.

Komentarz do Ewangelii

Wysłannicy Jezusa mieli nikogo nie pozdrawiać w drodze, żeby nie przeciągać uwagi z Boga na siebie samych. Co więcej, ten nakaz dawał jasno do zrozumienia, że wypełniają oni czynność religijną, której nie przerywa się nawet dla wymiany pozdrowień. W ten sposób uczniowie Jezusa mieli uświadomić sobie, czyje orędzie niosą w czasie tej misji. A tym orędziem okazuje się być sam Bóg, który chce, żeby Jego Apostołowie, czyli wysłannicy, szli przed Nim i Go zapowiadali tam, gdzie sam przybędzie. Jest to niezwykłe działanie naszego Stwórcy, Tego, który nie jest ograniczony przez czas i przestrzeń, może dotrzeć wszędzie i do każdego w sposób duchowy. Ma jednak pragnienie, żeby to człowiek Go zapowiadał, żeby otwierać Mu furtki do serc tych, do których ma przyjść. To jest podwójne wezwanie dla nas, żebyśmy mieli świadomość, że On nas posłał tam, dokąd chodzimy codziennie, że jesteśmy tam Jego Apostołami, ale też do tego, żeby przyjmować tych, którzy przychodzą do nas, bo za nimi niebawem przyjdzie też On.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Rafała Mińkowskiego

źródło: mateusz.pl

 (Łk 4,18)
Pan posłał Mnie, abym ubogim głosił dobrą nowinę, więźniom głosił wolność.

Módlmy się.

 (Łk 4,18-19)
Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie

Red.