Ewangelia na każdy dzień (25 październik)

Pierwsze czytanie:

 (Rz 6, 12-18)
Bracia: Niech grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, poddając was swoim pożądliwościom. Nie oddawajcie też członków waszych jako broń nieprawości na służbę grzechowi, ale oddajcie się na służbę Bogu jako ci, którzy ze śmierci przeszli do życia, i członki wasze oddajcie jako broń sprawiedliwości na służbę Bogu. Albowiem grzech nie powinien nad wami panować, skoro nie jesteście poddani Prawu, lecz łasce. Jaki stąd wniosek? Czy mamy dalej grzeszyć dlatego, że nie jesteśmy już poddani Prawu, lecz łasce? Żadną miarą. Czyż nie wiecie, że jeśli oddajecie samych siebie jako niewolników pod posłuszeństwo, jesteście niewolnikami tego, komu dajecie posłuch: bądź niewolnikami grzechu, co wiedzie do śmierci, bądź posłuszeństwa, co wiedzie do sprawiedliwości? Dzięki jednak niech będą Bogu za to, że gdy byliście niewolnikami grzechu, daliście z serca posłuch nakazom tej nauki, której was oddano, a uwolnieni od grzechu oddaliście się w niewolę sprawiedliwości.

Psalm:

(Ps 124 (123), 1-2. 3-5. 6-8)
REFREN: Naszą pomocą jest nasz Pan i Stwórca

Gdyby Pan nie był po naszej stronie,
przyznaj Izraelu,
gdyby Pan nie był po naszej stronie,
gdy ludzie przeciw nam powstali,

wtedy pochłonęliby nas żywcem.
Gdy gniew ich przeciw nam zapłonął,
wówczas zatopiłaby nas woda,
potok by popłynął nad nami.
Wówczas potoczyłyby się nad nami wezbrane wody.

Błogosławiony Pan, który nas nie wydał na pastwę ich zębom.
Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sideł ptaszników,
sidło się podarło, i zostaliśmy uwolnieni.
Nasza pomoc w imieniu Pana, który stworzył niebo i ziemię.

Aklamacja (Mt 24, 42a. 44)
Czuwajcie i bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.

Ewangelia:

 (Łk 12,39-48)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "To rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie złodziej ma przyjść, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie" Wtedy Piotr zapytał: "Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?" Pan odpowiedział: "Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby na czas wydzielał jej żywność? Szczęśliwy ten sługa, którego pan powróciwszy zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli sługa ów powie sobie w duszy: „Mój pan ociąga się z powrotem”, i zacznie bić sługi i służebnice, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; każe go ćwiartować i z niewiernymi wyznaczy mu miejsce. Sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie zna jego woli i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

W kolejnych wersetach Listu Do Rzymian, Paweł zachęca wszystkich do zmiany stylu życia. Z wcześniejszych rozważań o grzechu wyprowadza praktyczne wnioski. Dzieło Chrystusa spowodowało, że Prawo Mojżeszowe straciło swoją zbawczą moc, ale nadal podlegamy różnym formom zniewolenia. Niewola to stan, w który tracimy kontrolę nad własnym życiem. Ktoś lub coś przejmuje władzę i kieruje naszymi czynami. Na poparcie tego stwierdzenia z łatwością możemy przytoczyć wiele własnych przykładów. W różnych miejsca w Biblii, wypełnianiu woli Bożej towarzyszą określenia, które kojarzą się z trudem i cierpieniem: więzy, przeciskanie, umieranie. Bo jest paradoksem, który niełatwo zaakceptować, że to, co przychodzi łatwo, dezintegruje i zniewala, a to, co trudne i niekomfortowe buduje i prowadzi do jedności. Zmiany nie zachodzą ot tak, natychmiast, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Jest to długotrwały proces, który jest walką ze sobą samym. Poddanie się niewoli sprawiedliwości oznacza, że uznaje autorytet Boga, wierzę w Jego moc, a Jego prawo za prawdę i życiowy drogowskaz.

Komentarz do psalmu

Dla ludzi starożytnych imię było czymś więcej niż nazwą odróżniająca jedną osobę od drugiej. Dotykało jej istoty, jej przyszłej działalności. W odniesieniu do Boga, imię oznaczało rolę, jaką pełnił we wszechświecie. Psalm jest utworem dziękczynnym za wybawienie Izraela. Z ogromną poetycką wrażliwością psalmista wyjaśnia działanie Boga. W imieniu JHWH – Ja jestem, w obecności Stwórcy świata, widzi Jego największą moc.

Komentarz do Ewangelii

W Ewangelii Łukasza, Jezus sypie przypowieściami jedną za drugą. Nie tylko Piotr mógł się pogubić. Również my, możemy za Apostołem powtórzyć pytanie: Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich? Jezus nie odpowiada wprost, do kogo kieruje swą naukę, nie lekceważy w ten sposób Piotra, ale niejako rzuca w powietrze tę przypowieść, a nie wpycha jej nikomu na siłę. Liczy na to, że zechcemy ją przyjąć z własnej woli. Przypowieść ma tę cechę, że przesłanie w niej zawarte można odczytać na różnym poziomie. To, na ile pojmiemy jej treść, zależy od posiadanej wrażliwości, możliwości intelektualnych, czy mądrości zdobytej na bazie życiowych doświadczeń. Jezus przestrzega, że nieznajomość Jego oraz nauki, którą głosi, nie zwalnia nikogo od odpowiedzialności.

Komentarze zostały przygotowane przez Klementynę Pawłowicz-Kot

źródło: mateusz.pl

(Mt 24, 42a. 44)
Czuwajcie i bądźcie gotowi

Módlmy się.

 (Mt 24, 42a. 44)
Czuwajcie i bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.

Red.