Ewangelia na każdy dzień (25.05)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 17,15.22-18,1)
W owych dniach ci, którzy towarzyszyli Pawłowi, zaprowadzili go aż do Aten i powrócili, otrzymawszy polecenie dla Sylasa i Tymoteusza, aby czym prędzej przyszli do niego. Stanąwszy w środku Areopagu Paweł przemówił: „Mężowie ateńscy, widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni. Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: "Nieznanemu Bogu". Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając. Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko. On z jednego człowieka wyprowadził cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwe czasy i granice ich zamieszkania, aby szukali Boga, czy nie znajdą Go niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: „Jesteśmy bowiem z Jego rodu". Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka. Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, dlatego że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych”. Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się wyśmiewali, a inni powiedzieli: „Posłuchamy cię o tym innym razem”. Tak Paweł ich opuścił. Niektórzy jednak przyłączyli się do niego i uwierzyli. Wśród nich Dionizy Areopagita i kobieta imieniem Damaris, a z nimi inni. Potem opuścił Ateny i przybył do Koryntu.

Psalm:

(Ps 148,1-2.11-14)
REFREN: Niebo i ziemia pełne chwały Twojej

Chwalcie Pana z niebios,
chwalcie Go na wysokościach.
Chwalcie Go wszyscy Jego aniołowie,
chwalcie Go wszystkie Jego zastępy.

Królowie ziemscy i wszystkie narody,
władcy i wszyscy sędziowie tej ziemi,
młodzieńcy i dziewice,
starcy i dzieci.

Niech imię Pana wychwalają,
bo tylko Jego imię jest wzniosłe,
majestat Jego ponad ziemią i niebem.
I On pomnaża potęgę swego ludu.

Aklamacja (J 14,16)
Ja zaś będę prosił Ojca, a da wam innego Pocieszyciela, aby z wami pozostał na zawsze.

Ewangelia:

 (J 16,12-15)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek słyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego bierze i wam objawi”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Głoszenie Chrystusa dociera do różnych warstw społecznych, rozmaitych grup i struktur. Nie zawsze kruszy i przemienia serca, ale zawsze pozostawia ślad w słuchaczach.
Paweł głosi tym razem w politeistycznych Atenach. Spotyka się jednak z wyśmianiem, odkładaniem podjęcia konkretnych decyzji na później, ale także z przyjęciem wiary.
Warto zwrócić uwagę na wszystkie okoliczności, które wykorzystuje, aby jak najskuteczniej głosić prawdę o zbawieniu. Po pierwsze, zwyczaje i infrastruktura – anonimowy ołtarz był powodem do dyskusji. Po drugie, nauka o stworzeniu – Paweł zaczyna od tego, co najbardziej podstawowe i doświadczalne. Po trzecie, przekazywanie trudnych prawd – idea zmartwychwstania jest absurdalna i odrażająca, ale to główne przesłanie chrześcijaństwa.
Jak wygląda głoszenie dzisiaj przeze mnie? Czy tak jak święty Paweł prowadzę otwartą i merytoryczną dyskusję? Czy chcę wyjść „na zewnątrz”, poza to, co znam i gdzie się czuję bezpiecznie? Czy szukam okazji i ludzi do dzielenia się Dobrą Nowiną, czy chowam się i uciekam przed nimi? Czy zwykłe, codzienne rozmowy są okazją do wdrożenia elementów wiary? I, najważniejsze, czy się nie zniechęcam?

Komentarz do psalmu

Co jest tak wielkim powodem do wychwalania Boga przez psalmistę? Wszystko! Cały świat, wszystkie stworzenia, dzieła, wydarzenia… są powodem do oddawania chwały Bogu. Jego ślady są obecne wszędzie w świecie - na niebie i na ziemi. To one są pełne Jego chwały!
Posłuchajmy psalmisty i sami postarajmy się znaleźć ślady Bożej obecności wokół nas – w przyrodzie, w bliźnim, w wydarzeniach… Niech one będą okazją do dziękczynienia i uwielbienia Boga w naszym życiu!

Komentarz do Ewangelii

Nauka Boża jest trudna do zniesienia. Czy chodzi o jej obfitość? A może o jej nowość i rewolucyjny charakter?
Jezus dobrze wie, że my – Jego uczniowie – nie jesteśmy w stanie sami poradzić sobie z odkryciem, przyjęciem i zastosowaniem w życiu całej prawdy Bożej, dlatego posyła nam Ducha Prawdy, „który doprowadzi nas do całej prawdy”. Jest to możliwe dlatego, że Duch nie jest niezależny od Ojca i Syna, ale są Oni ściśle ze sobą zjednoczeni przez miłość. Miłość pozwala zrozumieć prawdę. Miłość pozwala odkryć to, co ma nam do przekazania Jezus.
Pamiętajmy, że im bardziej zbliżamy się do Boga oraz im więcej korzystamy z Jego darów, jakimi są sakramenty, Jego Słowo, tym bardziej jesteśmy w stanie przyjąć i zrozumieć to, co On sam nam objawia.
Czy modlę się do Ducha Świętego o dar zrozumienia? Na ile korzystam z Bożych darów?

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Wojciecha Węglowskiego

źródło: mateusz.pl

  (J 14,16)
Ja zaś będę prosił Ojca, a da wam innego Pocieszyciela, aby z wami pozostał na zawsze.

Módlmy się.

„Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy"

Red.