Ewangelia na każdy dzień (22.04)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 6,1-7)
Wówczas, gdy liczba uczniów wzrastała, zaczęli helleniści szemrać przeciwko Hebrajczykom, że przy codziennym rozdawaniu jałmużny zaniedbywano ich wdowy. Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbywali słowo Boże, a obsługiwali stoły - powiedziało Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów. Upatrzcie zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa. Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich Apostołom, którzy modląc się włożyli na nich ręce. A słowo Boże rozszerzało się, wzrastała też bardzo liczba uczniów w Jerozolimie, a nawet bardzo wielu kapłanów przyjmowało wiarę.

Psalm:

(Ps 33,1-2.4-5.18-19)
REFREN: Okaż swą łaskę ufającym Tobie

Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana,
prawym przystoi pieśń chwały.
Sławcie Pana na cytrze,
grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.

Bo słowo Pana jest prawe,
a każde Jego dzieło godne zaufania.
On miłuje prawo i sprawiedliwość,
ziemia jest pełna Jego łaski.

Oczy Pana zwrócone na bogobojnych,
na tych, którzy czekają na Jego łaskę,
aby ocalił ich życie od śmierci
i żywił ich w czasie głodu.

Aklamacja
Zmartwychwstał Chrystus, który wszystko stworzył i zlitował się nad ludźmi.

Ewangelia:

 (J 6,16-21)
Po rozmnożeniu chlebów, o zmierzchu uczniowie Jezusa zeszli nad jezioro i wsiadłszy do łodzi przeprawili się przez nie do Kafarnaum. Nastały już ciemności, a Jezus jeszcze do nich nie przyszedł; jezioro burzyło się od silnego wiatru. Gdy upłynęli około dwudziestu pięciu lub trzydziestu stadiów, ujrzeli Jezusa kroczącego po jeziorze i zbliżającego się do łodzi. I przestraszyli się. On zaś rzekł do nich: To Ja jestem, nie bójcie się! Chcieli Go zabrać do łodzi, ale łódź znalazła się natychmiast przy brzegu, do którego zdążali.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Perykopa dzisiejsza zawiera rozwiązanie sporu, który pojawił się w związku z życiem we wspólnocie. Helleniści to Żydzi pochodzący z diaspory i posługujący się językiem greckim. Mianem Hebrajczyków Łukasz określa nawróconych z tradycyjnego judaizmu, zamieszkujących Izrael, mówiących po aramejsku i czytających Biblię po hebrajsku. Przywiązywali oni dużo większą wagę do wierności Prawu. Napięcia we wspólnocie dotyczą opieki nad wdowami, czyli kobietami pozbawionymi w tamtym czasie środków do życia. Ten drobny konflikt wskazuje na głębsze problemy współistnienia tych dwóch grup nawróconych Żydów inaczej przeżywających. Rozwiązanie proponowane jest efektem wspólnej refleksji, której wynikiem jest decyzja o ustanowieniu nowej posługi koniecznej w tej dynamicznej sytuacji. Jej celem będzie troska o dzieła chrześcijańskiej miłości. Nowe środki duszpasterskie są odpowiedzią na zaistniałą sytuację i rodzącą się potrzebę. Kościół wielokrotnie staje w czasie swojej posługi przed podobną koniecznością dopasowania swojej struktury i metod działania do zmieniającej się rzeczywistości.. Wyznaczone siedem osób nosi imiona greckie. Gest nałożenia rąk jest połączony z udzieleniem Ducha Świętego, łaski, mocy lub władzy. Trudno na podstawie tego krótkiego tekstu jednoznacznie określić zakres przekazanej im władzy. Pierwszym wymienionym jest Szczepan, który głosi pod wpływem Ducha Świętego.

Komentarz do pierwszego psalmu

Psalm ten rozpoczyna wezwanie skierowane do ludzi prawych, aby radowali się i oddawali chwałę Bogu. Wychwalają Boga, jako stwarzającego wszystko swoim słowem, władającego wszystkimi ludźmi. Bo On jest dawcą przymierza i zbawienia. Psalmista podkreśla też doskonałą wiedzę Boga o człowieku i jego wewnętrznym świecie.

Komentarz do Ewangelii

W perykopie znajduje się opis epifanii. Po rozmnożeniu chleba Jezus odsuwa się od tłumu chcącego obwołać Go królem, jednak powraca do uczniów na wzburzonych wodach, by im ukazać inny wymiar Jego królewskiego majestatu. Tekst ten podkreśla władzę Jezusa i objawia Jego bóstwo. Odwołuje się też do wydarzenia przejścia przez morze jako starotestamentalnego tła. Ukazanie się Jezusa uczniom na jeziorze ma miejsce po zapadnięciu zmroku i przy wzburzonych wodach. Uczniowie, widząc zbliżającego się Jezusa, doświadczają lęku ze względu na doświadczenie władzy Jezusa nad wzburzonym morzem oraz nad ciemnością. Jezus odpowiada słowami „Ja jestem” i wzywa do porzucenia lęku. Słowa Jezusa są wieloznaczne. Mogą być zwykłym potwierdzeniem osoby, której nie widać w mroku, lub mogą być potwierdzeniem Jego boskiej tożsamości. Ta dwuznaczność wydaje się być zamierzona i zachęcać do zastanowienia się nad naturą Jezusa. Przeprawa uczniów na drugi brzeg stanowi metaforę ludzkiej egzystencji, w którą Jezus wkracza ze swoją mocą i usuwa lęk.

Komentarze zostały przygotowane przez dr Annę Twardziłowską

źródło: mateusz.pl

Zmartwychwstał Chrystus, który wszystko stworzył i zlitował się nad ludźmi.

Módlmy się.

Aklamacja
Zmartwychwstał Chrystus, który wszystko stworzył i zlitował się nad ludźmi..

Chwała Jemu na wieki. 

Red.