Ewangelia na każdy dzień (21 sierpień)

Pierwsze czytanie:

(Sdz 2, 11-19)
Izraelici czynili to, co złe w oczach Pana, i służyli Baalom. Porzucili Boga swoich ojców, Jahwe, który ich wyprowadził z ziemi egipskiej, i poszli za cudzymi bogami, którzy należeli do ludów sąsiednich. Oddawali im pokłon i drażnili Pana. Porzucili Pana i służyli Baalowi i Asztartom. Wówczas zapłonął gniew Pana przeciwko Izraelitom, tak że wydał ich w ręce ciemięzców, którzy ich złupili, wydał ich na łup nieprzyjaciół, którzy ich otaczali, tak że nie mogli im się oprzeć. We wszystkich ich poczynaniach ręka Pana była przeciwko nim na ich nieszczęście, jak to Pan przedtem im zapowiedział i jak im poprzysiągł. I tak spadł na nich ucisk ogromny. Wówczas Pan wzbudził sędziów, by wybawili ich z ręki tych, którzy ich uciskali. Ale i sędziów swoich nie słuchali, gdyż uprawiali nierząd z cudzymi bogami, oddawali im pokłon. Zboczyli szybko z drogi, po której kroczyli ich przodkowie, którzy słuchali przykazań Pana: ci tak nie postępowali. Kiedy zaś Pan wzbudzał sędziów dla nich, Pan był z sędzią i wybawiał ich z ręki nieprzyjaciół, póki żył sędzia. Pan bowiem litował się, gdy jęczeli pod jarzmem swoich ciemięzców i prześladowców. Lecz po śmierci sędziego odwracali się i czynili jeszcze gorzej niż ich przodkowie. Szli za cudzymi bogami, służyli im i pokłon im oddawali, nie wyrzekając się swych czynów ani drogi zatwardziałości.

Psalm:

(Ps 106 (105), 34-35. 36-37. 39-40. 43ab i 44)
REFREN: Pamiętaj o nas i przyjdź nam z pomocą

Izraelici nie wytępili narodów,
jak im to Pan nakazał,
ale zmieszali się z poganami
i uczyli się postępować jak oni.

Poczęli czcić ich bałwany,
które stały się dla nich pułapką.
Składali w ofierze swych synów
i swoje córki złym duchom.

Splamili się swoimi czynami
i dopuścili się wiarołomstwa przez swoje występki.
Gniew Pana zapłonął przeciw Jego ludowi,
aż poczuł wstręt do własnego dziedzictwa.

Uwalniał ich wiele razy,
oni zaś buntowali się przeciw Jego zamysłom.
Lecz wejrzał na ich utrapienie,
wysłuchał ich modlitwy.

Aklamacja (Mt 5, 3)
Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Ewangelia:

 (Mt 19, 16-22)
Pewien człowiek podszedł do Jezusa i zapytał: "Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?" Odpowiedział mu: "Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowuj przykazania". Zapytał Go: "Które?" Jezus odpowiedział: "Oto te: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czcij ojca i matkę oraz miłuj swego bliźniego jak siebie samego". Odrzekł Mu młodzieniec: " Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi jeszcze brakuje?" Jezus mu odpowiedział: "Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i daj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!" Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Księga Sędziów należy do ksiąg historycznych i opisuje fakty z dziejów Izraela. Znajdujemy w niej również refleksję nad przyczynami opisywanych wydarzeń. Przyczyny te nie są jedynie wypadkową sił naturalnych. Izraelczycy przegrywali wojny nie dlatego, że nieprzyjaciel był silniejszy, ale dlatego, że „Pan wydał ich na łup nieprzyjaciół”. Światli i charyzmatyczni liderzy, którzy pojawiali się w momentach kryzysowych nie byli wybierani w demokratycznych wyborach, ani nie byli przysłowiowym „łutem szczęścia”, ale darem od Boga. Co ciekawe, słów o Bogu, który kieruje losami narodu, nie było w pierwszych wersjach tekstów, które posłużyły do napisania Biblii, czyli w starożytnych kronikach, czy w opowieściach ludu. Pojawiły się one dopiero po upadku Izraela. Dopiero kiedy naród wybrany stracił swoją ziemię i świątynię, pojawiła się refleksja, dlaczego tak się stało. Odpowiedź była jedna: naród nie dotrzymał obietnic Przymierza z Bogiem, podcinając w ten sposób korzenie swojego istnienia. Z tej gorzkiej refleksji narodziło się jednak nawrócenie i naród przetrwał.
Módlmy się o ducha proroctwa, abyśmy umieli w wydarzeniach naszego życia i otaczającego nas świata umieli dostrzec działanie Wiecznego Boga.

Komentarz do psalmu

Refleksja nad dziejami narodu wybranego z punktu widzenia wiary nie jest domeną jedynie ksiąg historycznych, ale obecna jest również w księdze psalmów. A ponieważ psalmy są modlitwą, a zatem możemy mówić o modlitewnym rozmyślaniu nad własną historią. Ta modlitwa ma swoje etapy. Zaczyna się od przytoczenia faktów z historii Izraela, które doprowadziły do nieszczęść. To jest szczere wyznanie prawdy o sobie, czyli dobrze zrobiony rachunek sumienia. Powtarzalność grzechów świadczy o tym, że Izrael miał tendencję do zapominania o swoich pomyłkach i słabościach. Pomimo, że sprowadzały one nań cierpienia i nieszczęścia. Dopiero cierpienie skłaniało naród wybrany do nawrócenia i przemiany życia. Patrząc z boku na te nieproste dzieje Izraela możemy popaść w osądy ich duchowej opieszałości. Ale czy w naszym życiu nie ma miejsca podobna sytuacja? Najlepiej to widać, kiedy ktoś nas zaczyna krytykować. Czy przyjmujemy krytyki nie tylko z pokorą, ale nawet z wdzięcznością, że możemy coś poprawić w naszym życiu, czegoś się nauczyć? A może raczej krytyki wywołują w nas gniew i postawę obronną? Kiedy w końcu przekonamy się, że nie warto w sobie bronić grzesznika?

Komentarz do Ewangelii

Zdarzenie, o którym mówi dzisiejsza Ewangelia zwykle nazywane jest po prostu „Bogaty młodzieniec”. To główny bohater tej krótkiej opowieści. Zastanawiające jest, że Ewangelia informuje nas o jego wieku i o statusie materialnym, natomiast nie podaj jego imienia. Choć trafił na strony Pisma świętego, to jednak pozostał w osobą anonimową. Anonimowość bierze się stąd, że nie poszedł za głosem powołania i przez to nie stworzył osobistej historii z Jezusem. A przecież gdyby został uczniem Mistrza z Nazaretu, to może dziś czytalibyśmy Ewangelię Jego autorstwa lub pozostawiłby po sobie wielką historię, jak św. Paweł? Młodzieniec, mając przed sobą wybór pójścia za Jezusem lub pozostania ze swoimi bogactwami, wybrał to drugie i przepadł w śmierci i zapomnieniu.
My, czytając codziennie Pismo Święte, jesteśmy podobni do tego młodzieńca, który podchodzi do Jezusa i zadaje mu pytania. Czy jednak gotowi jesteśmy na usłyszenie odpowiedzi, która nie zawsze jest po naszej myśli? Czy gotowi jesteśmy ze względu na Chrystusa „wyjść z naszej strefy komfortu”? Czy ostatecznie jesteśmy w stanie coś ze względu na Chrystusa stracić, żeby rozpocząć jakąś małą historię zbawienia?
Oby nie zabrakło nam zaufania do Mistrza, który pragnie dać nam radości nieprzemijające!

Komentarze zostały przygotowane przez o. Dariusza Pielaka SVD

źródło: mateusz.pl

 (Mt 5, 3)
Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Módlmy się.

(Mt 5, 5) 
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię

Red.