Ewangelia na każdy dzień (20.04)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 5,27-33)
Gdy słudzy przyprowadziwszy apostołów, stawili ich przed Sanhedrynem, arcykapłan zapytał: Zakazaliśmy wam surowo, abyście nie nauczali w to imię, a oto napełniliście Jerozolimę waszą nauką i chcecie ściągnąć na nas krew tego Człowieka? Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi - odpowiedział Piotr i Apostołowie. Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego straciliście, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wywyższył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów. Dajemy temu świadectwo my właśnie oraz Duch święty, którego Bóg udzielił tym, którzy Mu są posłuszni. Gdy to usłyszeli, wpadli w gniew i chcieli ich zabić.

Psalm:

(Ps 34,2.9.17-20)
REFREN: Biedak zawołał i Pan go wysłuchał

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry,
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.

Pan zwraca swe oblicze przeciw zło czyniącym,
by pamięć o nich wymazać z ziemi.
Pan słyszy wołających o pomoc
i ratuje ich od wszelkiej udręki.

Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu,
ocala upadłych na duchu.
Liczne są nieszczęścia, które cierpi sprawiedliwy,
ale Pan go ze wszystkich wybawia.

Aklamacja (J 20,29)
Uwierzyłeś, Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

Ewangelia:

 (J 3,31-36)
Jezus powiedział do Nikodema: Kto przychodzi z wysoka, panuje nad wszystkimi, a kto z ziemi pochodzi, należy do ziemi i po ziemsku przemawia. Kto z nieba pochodzi, Ten jest ponad wszystkim. świadczy On o tym, co widział i słyszał, a świadectwa Jego nikt nie przyjmuje. Kto przyjął Jego świadectwo, wyraźnie potwierdził, że Bóg jest prawdomówny. Ten bowiem, kogo Bóg posłał, mówi słowa Boże: a z niezmierzonej obfitości udziela /mu/ Ducha. Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w Jego ręce. Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto zaś nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz grozi mu gniew Boży.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Wobec wiadomości, że uwięzieni Apostołowie głoszą Ewangelię w świątyni, dowódca sprowadza ich z powrotem przed kapłanów. Arcykapłan podkreśla, że Apostołowie złamali zakaz nauczania, który otrzymali od przywódców i stawia bardzo wymowne pytanie: czy w ten sposób chcecie ściągnąć na nich krew Jezusa? Nauczanie Apostołów bowiem stawia przywódców żydowskich i wszystkich, którzy je słyszą, wobec konieczności opowiedzenia się za lub przeciw Zbawcy Izraela i wzywa do posłuszeństwa wobec Jego nauki. Oni odrzucili Jezusa jako bluźniercę podczas procesu, zaś Apostołowie, głosząc, dają świadectwo tego, że jest On żyjącym Zbawcą. Tymczasem krew Jezusa przynosi ludziom odpuszczenie grzechów. Apostołowie dokonują ich pojednania z Bogiem. Jako potwierdzenie prawdziwości ich świadectwa przywołują świadectwo Ducha Świętego. Przywódcy pozostają w swoim odrzuceniu Jezusa i reagują w ten sam sposób jak wtedy, gdy Jezus żył i nauczał na ziemi – w gniewie postanawiają zabić Apostołów, odrzucając możliwość powrotu do Boga. Kilka razy Łukasz podkreśla, że nauczanie jest obecne w całym Jeruzalem, co oznacza wypełnianie się pierwszego celu działalności misyjnej wyznaczonego Apostołom przez Jezusa.

Komentarz do psalmu

Psalm ma formę akrostychu, czyli psalmu alfabetycznego. Łączy on w sobie pieśń dziękczynną oraz pouczenie mądrościowe. Psalmista wysławia Boga za otrzymane ocalenie. Widać tu doświadczenie bliskości Boga, który wysłuchuje modlitwy udręczonego człowieka. Bojaźń Boża polega na uznaniu przez człowieka całkowitej zależności od Boga i związanym z tym postępowaniu. System, który każe szukać pełni życia i szczęścia poza Bogiem, jest złudny i nie można się na nim oprzeć.

Komentarz do Ewangelii

Druga część mowy Jana Chrzciciela zazębia się z mową objawieniową Jezusa po dialogu z Nikodemem. Świadectwo Jana zostaje odniesione do Jezusa jako posłanego przez Boga. Kto w niego wierzy, ma udział w życiu wiecznym. Akt wiary oznacza przyjęcie i potwierdzenie świadectwa. Słowa Jezusa są słowami życia wiecznego. Dokonują sądu i sprawiają, że ci, którzy mają je w sobie, są w jedności z Jezusem.

Komentarze zostały przygotowane przez dr Annę Twardziłowską  

źródło: mateusz.pl

Aklamacja (J 20,29)
Uwierzyłeś, Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś

Módlmy się.

 Aklamacja (J 20,29)
Uwierzyłeś, Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

Red.