Ewangelia na każdy dzień (20.01)

Pierwsze czytanie:

(Hbr 8,6-13)
Bracia: Teraz arcykapłan nasz otrzymał w udziale o tyle wznioślejszą służbę, o ile stał się pośrednikiem lepszego przymierza, które oparte zostało na lepszych obietnicach. Gdyby bowiem owo pierwsze było bez nagany, to nie szukano by miejsca na drugie przymierze. Albowiem ganiąc ich, zapowiada: „Oto nadchodzą dni, mówi Pan, a zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe. Nie takie jednak przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami, w dniu, gdym ich wziął za rękę, by wyprowadzić ich z ziemi egipskiej. Ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, przeto i Ja przestałem dbać o nich, mówi Pan. Takie jest przymierze, które zawrę z domem Izraela w owych dniach, mówi Pan: Dam prawo moje w ich myśli, a na sercach ich wypiszę je, i będę im Bogiem, a oni będą Mi ludem. I nikt nie będzie uczył swojego rodaka ani nikt swego brata, mówiąc: "Poznaj Pana"! Bo wszyscy Mnie poznają, od małego aż do wielkiego. Ponieważ ulituję się nad ich nieprawością i nie wspomnę więcej na ich grzechy”. Ponieważ zaś mówi o nowym, pierwsze uznał za przestarzałe; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zniszczenia.

Psalm:

(Ps 85,8 i 10.11-12.13-14)
REFREN: Łaska i wierność spotkają się z sobą

Okaż nam, Panie, laskę swoją
i daj nam swoje zbawienie.
Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie
dla tych, którzy Mu cześć oddają,
i chwała zamieszka w naszej ziemi.

Łaska i wierność spotkają się z sobą,
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie,
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.

Pan sam obdarzy szczęściem,
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Przed Nim będzie kroczyć sprawiedliwość,
a śladami Jego kroków zbawienie.

Aklamacja (J 15,16)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili.

Ewangelia:

 (Mk 3,13-19)
Jezus wyszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki i by mieli władzę wypędzać złe duchy. Ustanowił więc Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr; dalej Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał przydomek Boanerges, to znaczy: Synowie gromu; dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego i Judasza Iskario-tę, który właśnie Go wydał.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Jezus ustanowił lepsze przymierze od tych wszystkich, które Bóg wcześniej zawierał z ludźmi, począwszy od Adama, Noego, Abrahama, Mojżesza. Niestety ludzie te przymierza łamali, nie byli wierni, nie umieli ich zachować. Autor Listu do Hebrajczyków przytacza zapowiedź nowego przymierza z Księgi Jeremiasza, gdzie Bóg zapowiada, że to nowe przymierze będzie lepsze od tego zawartego z Mojżeszem, gdyż w tamtym lud nie wytrwał – było to przymierze zapisane ustawami Prawa wyrytymi na kamiennych tablicach. To nowe przymierze będzie już nie czymś zewnętrznym, ale Bożymi myślami i prawami wypisanymi w sercach ludzi. Każdy będzie znał Boga, gdyż spotka Go w swoim sercu.
Jezus takie właśnie przymierze zawarł. Włożył prawo miłości w serca tych, którzy są z Nim zjednoczeni mocą Ducha Świętego, który objawia nam Bożą miłość, bo jest jak rzeka wody żywej przepływająca przez nasze życie – ożywia i uświęca.

Komentarz do psalmu

Łaska Boga i wierność Boga spotkały się w nowym przymierzu zawartym przez Jezusa. Łaska przemienia nas od wewnątrz, byśmy i my okazali Bogu wierność, aby wyrosła ona z ziemi, skoro dana jest z nieba.
Bóg okazał nam swą największą łaskę, zsyłając na świat swego Syna, Jezusa. On jest naszym Zbawicielem, przez Niego Boża chwała zamieszkała na ziemi już nie tylko w świątyni w Jerozolimie, ale wszędzie tam, gdzie jednoczymy się z nowym Jeruzalem, sprawując Eucharystię, w której Jezus oddaje cześć Ojcu. Nasza ziemia wydała więc owoc łona Maryi – Jezusa Chrystusa.

Komentarz do Ewangelii

Jezus przywołał do siebie tych, których sam chciał, wybrał ich spośród wielu innych i ustanowił swój Kościół. My dziś też należymy do Kościoła apostolskiego, który opiera się na nauce tych właśnie Apostołów, których Ewangelista nam dziś wymienia. To byli konkretni ludzie pochodzący z konkretnych rodzin. Byli różni, co też można dostrzec w tym fragmencie. Zostali jednak powołani w jednym konkretnym celu – aby towarzyszyć Jezusowi i ustanawiać Boże królestwo poprzez głoszenie Jego nauki i wypędzanie demonów.
Myślę, że nad tym dziś powinniśmy się zatrzymać – czy ja towarzyszę Jezusowi? Czy żyję Jego obecnością? I czy tę obecność – Jego królestwo – buduję tam, gdzie żyję i wśród tych ludzi, z którymi żyję? Czy głoszę naukę i czy sprzeciwiam się demonom, które chcą niszczyć Kościół różnymi metodami?
Jeśli nie, to może jestem Judaszem, o którym Ewangelista mówi, że właśnie wydał Jezusa – wydał na ubiczowanie, wyśmianie, ukrzyżowanie. Jestem więc apostołem i głoszę Pana, czy Judaszem i Go wydaję?

Komentarze zostały przygotowane przez s. M. Tomaszę Potrzebowską CSC

źródło: mateusz.pl

(J 15,16)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem

Módlmy się.

 (J 15,16)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili.

Red.