Ewangelia na każdy dzień (2 styczeń)

Pierwsze czytanie:

(1 J 2,22-28)
Najmilsi: Któż jest kłamcą, jeśli nie ten, kto zaprzecza, że Jezus jest Mesjaszem? Ten właśnie jest Antychrystem, który nie uznaje Ojca i Syna. Każdy, kto nie uznaje Syna, nie ma też i Ojca, kto zaś uznaje Syna, ten ma i Ojca. Wy zaś zachowujecie w sobie to, co słyszeliście od początku. Jeżeli będzie trwało w was to, co słyszeliście od początku, to i wy będziecie trwać w Synu i w Ojcu. A obietnicą tą, daną przez Niego samego, jest życie wieczne. To wszystko napisałem wam o tych, którzy wprowadzają was w błąd. Co do was to namaszczenie, które otrzymaliście od Niego, trwa w was i nie potrzebujecie pouczenia od nikogo, ponieważ Jego namaszczenie poucza was o wszystkim. Ono jest prawdziwe i nie jest kłamstwem. Toteż trwajcie w Nim tak, jak was nauczył. Teraz właśnie trwajcie w Nim, dzieci, abyśmy, gdy się zjawi, mieli w Nim ufność i w dniu Jego przyjścia nie doznali wstydu.

Psalm:

(Ps 98,1,2-3ab,3cd-4)
REFREN: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.

Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
dla domu Izraela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Aklamacja (Hbr 1,1-2)
Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna.

Ewangelia:

 (J 1,19-28)
Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: „Kto ty jesteś?” On wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: „Ja nie jestem Mesjaszem”. Zapytali go: „Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?” Odrzekł: „Nie jestem”. „Czy ty jesteś prorokiem?” Odparł: „Nie!” Powiedzieli mu więc: „Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?” Odpowiedział: „Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz”. A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: „Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?” Jan im tak odpowiedział: „Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała”. Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Jezus jest zapowiedzianym Mesjaszem. Ta prawda jest dla nas sensem i źródłem życia. Jednak wielu odrzuca prawdę Jezusową. Święty Jan nazywa ich kłamcami. Nazywani są również przeciwnikami Chrystusa (antychrystami), gdy odrzucają prawdę o Synu Bożym. Zaprzeczanie prawdy o Synostwie Bożym jest wykluczeniem z Ojcostwa Bożego. Nasze „usynowienie” dokonuje się w Chrystusie. Prawdę tę potwierdza namaszczenie w Duchu Świętym. Świadectwo Ducha Świętego daje pewny fundament doktrynalny, zapewniający osiągnięcie zbawienia. Przez Syna Bożego jesteśmy dziedzicami życia wiecznego. Trwanie we wspólnocie Ojca i Syna w Duchu Świętym jest przestrzenią wiecznej miłości. Jesteśmy zaproszeni, by umacniać naszą jedność braterską, trwając we wspólnocie Trójcy Przenajświętszej.
Wspominamy dzisiaj Świętych Bazylego Wielkiego i Grzegorza z Nazjanzu, biskupów i doktorów Kościoła. Są oni modelem jedności we wspólnocie Kościoła. Obaj zostali przyjaciółmi na całe życie. Połączyła ich troska o dobro Kościoła. Przepełnieni miłością do Boga i o zbawienie dusz oddali się na służbę Chrystusowi. Źródłem ich siły była wspólnota braterska, zbudowana na głębokiej modlitwie i ascezie. Służyli Kościołowi przez kontemplację i zgłębianie prawd wiary. Stawali w obronie prawdy Ewangelii przeciw różnym herezjom. Ufna wiara i pogłębianie wiedzy o tajemnicach objawienia Bożego stały się ich codzienną drogą i misją w Kościele. Nie zaniedbywali działalności duszpasterskiej i charytatywnej, służąc umocnieniu Kościoła i własnemu uświęceniu. Nie dziwi fakt, że ich postawa i nauczanie stało się fundamentem reguł monastycznych dla wielu zakonów. Również i dla nas dzisiaj są wzorem gorliwości o dobro Kościoła i zbawienie dusz w misji głoszenia Chrystusa modlitwą, słowem i uczynkami wiary.

Komentarz do psalmu

Psalm 98 jest hymnem, który zaprasza do uwielbienia królewskiej godności Boga. Opiewa nie tylko historyczną władzę Boga nad Izraelem, lecz także jest spojrzeniem w perspektywę eschatologiczną. To Bóg jako Król i Sędzia przyjdzie w czasach ostatecznych, aby osądzić świat sprawiedliwie. Psalm 98 umacnia nadzieję objawienia Bożego, które przyniesie pokój całemu światu.

Komentarz do Ewangelii

Przesłuchanie Jana Chrzciciela staje się zapowiedzią przesłuchania Jezusa, jak również każdego, który stanie się uczniem i naśladowcą Chrystusa. Słuchanie Słowa ma doprowadzić do podjęcia decyzji, czy stajemy się przeciwnikami Słowa i odrzucamy Je, czy dajemy wiarę Słowu i przyjmujemy? Jest to wybór pomiędzy przyjęciem a odrzuceniem Prawdy w Chrystusie. Przyjęcie słowa jest nieustannym wyzwaniem, by dawać świadectwo i wierność słowu. Nie będzie to łatwe w obliczu gróźb i zastraszenia. Służba słowu jest ukazywaniem Chrystusa. Uczy prawdy o naszej misji, że jesteśmy świadkami słowa i od nas zależy jak to słowo zostanie przekazane. Bóg liczy na nas i oczekuje naszego świadectwa o Jego Synu.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszka Rasztawickiego

źródło: mateusz.pl

(Hbr 1,1-2)
Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna.

Módlmy się.

 Ziemia ujrzała swego Zbawiciela

Red.