Ewangelia na każdy dzień (2 czerwiec)

Pierwsze czytanie:

 (Syr 44, 1. 9-13)
Wychwalajmy mężów sławnych i ojców naszych w kolejności ich pochodzenia. Ale są i tacy, o których nie pozostała pamięć, zginęli, jakby wcale nie istnieli, byli, ale jak gdyby ich nie było, a dzieci ich po nich. Lecz także ci są mężami czcigodnymi, których dobre czyny nie zostały zapomniane; pozostały one wraz z ich potomstwem, dobrym dziedzictwem są ich następcy. Potomstwo ich trzyma się przymierzy, a dzięki nim – ich dzieci. Potomstwo ich trwać będzie na wieki, a chwała ich nie będzie wymazana.

Psalm:

(Ps 149, 1b-2. 3-4. 5-6a i 9b)
REFREN: Pan w swoim ludzie upodobał sobie

Śpiewajcie Panu pieśń nową;

głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą,
a synowie Syjonu radują swym Królem.

Niech imię Jego czczą tańcem,

niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan lud swój miłuje,
pokornych wieńczy zwycięstwem.

Niech się święci cieszą w chwale,

niech się weselą przy uczcie niebieskiej.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach:
to jest chwałą wszystkich świętych Jego.

Aklamacja (J 15, 16)
Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili.

Ewangelia:

 (Mk 11, 11-25)
Jezus przybył do Jerozolimy i wszedł do świątyni. Obejrzał wszystko, a że pora była już późna, wyszedł razem z Dwunastoma do Betanii. Nazajutrz, gdy wyszli z Betanii, poczuł głód. A widząc z daleka figowiec, okryty liśćmi, podszedł ku niemu zobaczyć, czy nie znajdzie czegoś na nim. Lecz podszedłszy bliżej, nie znalazł nic prócz liści, gdyż nie był to czas na figi. Wtedy rzekł do drzewa: "Niechaj już nikt nigdy nie je z ciebie owocu!" A słyszeli to Jego uczniowie. I przyszli do Jerozolimy. Wszedłszy do świątyni, zaczął wyrzucać tych, którzy sprzedawali i kupowali w świątyni, powywracał stoły tych, co zmieniali pieniądze, i ławki sprzedawców gołębi; nie pozwolił też, żeby ktoś przeniósł sprzęt jakiś przez świątynię. Potem nauczał ich, mówiąc: "Czyż nie jest napisane: Mój dom ma być domem modlitwy dla wszystkich narodów? Lecz wy uczyniliście go jaskinią zbójców". Kiedy doszło to do arcykapłanów i uczonych w Piśmie, szukali sposobu, jak by Go zgładzić. Czuli bowiem lęk przed Nim, gdyż cały tłum był zachwycony Jego nauką. Gdy zaś wieczór zapadł, Jezus i uczniowie wychodzili poza miasto. Przechodząc rano, ujrzeli figowiec uschły od korzeni. Wtedy Piotr przypomniał sobie i rzekł do Niego: "Rabbi, patrz, figowiec, który przekląłeś, usechł". Jezus im odpowiedział: "Miejcie wiarę w Boga! Zaprawdę, powiadam wam: Kto powie tej górze: Podnieś się i rzuć w morze, a nie zwątpi w duszy, lecz wierzy, że spełni się to, co mówi, tak mu się stanie. Dlatego powiadam wam: Wszystko, o co prosicie w modlitwie, stanie się wam, tylko wierzcie, że otrzymacie. A kiedy stajecie do modlitwy, przebaczcie, jeśli macie coś przeciw komuś, aby także Ojciec wasz, który jest w niebie, przebaczył wam wykroczenia wasze".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Mędrzec Boży Syrach głosi pochwałę wspaniałych przodków Izraela, którzy odznaczali się wiarą i pobożnością. Wiara to ufność Bogu w różnych przeciwnościach i doświadczeniach, a pobożność to wierność Bogu w postępowaniu, nawet za cenę sprzeciwu i prześladowań ze strony świata, odrzucającego wartości Boga. Można by zapytać, co stanowi skarb i dobrobyt społeczności ludzkiej, czy tylko dobra materialne i bogactwo tego świata? Otóż Syrach wskazuje, że największym skarbem są przodkowie pełni wiary i pobożności. W naszym rozumieniu we wspólnocie Kościoła tworzą ją błogosławieni i święci. Dziedzictwo wiary przodków jest największym bogactwem narodów, fundamentem budowy lepszej przyszłości. Święty Jan Paweł II nauczał, że kto niszczy swoją tożsamość, ten niszczy swoją rodzinę i swój naród. Wychwalajmy zatem wielkie dzieła naszych przodków i uwielbiajmy Boga, który objawił swoją miłość w ich pięknym i świętym życiu.

Komentarz do psalmu

Psalm 149 jest hymnem zwycięzców na cześć Boga. Przypomina swą teologią pieśń zwycięstwa na cześć Baranka Paschalnego w Księdze Apokalipsy, jaką śpiewają odkupieni i zbawieni w niebie przed tronem Boga. W rozważanym psalmie pieśń zwycięstwa śpiewają dwie grupy ludzi. Psalmista określa ich dwoma terminami hebrajskimi. Pierwsza grupa to anawim – ubodzy w duchu, pokorni. To są ci, którzy ufają bezgranicznie Bogu i w Nim pokładają swą nadzieję. Drugą grupę stanowią hasidim – pobożni, bogobojni, innymi słowami święci. To są ci, którzy są wierni Bogu i postępują w sposób sprawiedliwy. Śpiewają oni Bogu pieśń nową, bo oto stare i dawne zło zostało pokonane mocą Boga Stwórcy i Odkupiciela.

Komentarz do Ewangelii

Przedziwna historia z nieurodzajnym figowcem może wprawić nas w zadziwienie, a nawet konsternację. Może pozornie ukazać działanie Jezusa jako wyraz gniewu. Zwłaszcza, że jest podkreślone, że nie był to czas na figi. Ponadto wydarzenie z drzewem figowym miało miejsce w czasie paschalnym, czyli w kwietniu, a czas na figi przewidziany jest dopiero na czerwiec. Co zatem pragnie ukazać nam święty Marek poprzez działanie Jezusa? W Księgach Prorockich Izrael jest przedstawiany jako figi lub figowiec (por. Jr 24,1-8; Oz 9,10; Jl 1,7). Jezus, poszukując dojrzałych fig, odnosi to w duchu prorockim do Izraela, w którym Bóg poszukuje dobrych owoców sprawiedliwości i wierności Przymierzu, ale ich nie znajduje. Przypowieść ta wyraża smutek Jezusa z powodu niedojrzałości Izraela i braku czujności, by rozeznawać znaki Boże. A oto za niedługo nastąpi największy znak Boga, jakim jest Męka, Śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego

źródło: mateusz.pl

 (J 15, 16)
Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem 

 Módlmy się.

 (J 15, 16)
Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili.

Red.