Ewangelia na każdy dzień (19.04)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 5,17-26)
Arcykapłan i wszyscy jego zwolennicy, należący do stronnictwa saduceuszów, pełni zazdrości zatrzymali Apostołów i wtrącili ich do publicznego więzienia. Ale w nocy anioł Pański otworzył bramy więzienia i wyprowadziwszy ich powiedział: Idźcie i głoście w świątyni ludowi wszystkie słowa tego życia! Usłyszawszy to weszli o świcie do świątyni i nauczali. Tymczasem arcykapłan i jego stronnicy zwołali Sanhedryn i całą starszyznę synów Izraela. Posłali do więzienia, aby ich przyprowadzono. Lecz kiedy słudzy przyszli, nie znaleźli ich w więzieniu. Powrócili więc i oznajmili: Znaleźliśmy więzienie bardzo starannie zamknięte i strażników stojących przed drzwiami. Po otwarciu jednak nie znaleźliśmy wewnątrz nikogo. Kiedy dowódca straży świątynnej i arcykapłani usłyszeli te słowa, nie mogli pojąć, co się z nimi stało. Wtem nadszedł ktoś i oznajmił im: Ci ludzie, których wtrąciliście do więzienia, znajdują się w świątyni i nauczają lud. Wtedy dowódca straży poszedł ze sługami i przyprowadził ich, ale bez użycia siły, bo obawiali się ludu, by ich samych nie ukamienował.

Psalm:

(Ps 34,2-9)
REFREN: Biedak zawołał i Pan go wysłuchał

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.

Wysławiajcie razem ze mną Pana,
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.

Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał,
i uwolnił od wszelkiego ucisku.

Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych,
aby ich ocalić.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry,
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.

Aklamacja (J 3,16)
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego; każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.

Ewangelia:

 (J 3,16-21)
Jezus powiedział do Nikodema: Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego; każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego. A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Cuda, których dokonują apostołowie, wywołują zawiść saduceuszów i najwyższego kapłana. Po raz kolejny stają oni przed Wysoką Radą i zostają wtrąceni do więzienia. Drugie postawienie przed Sanhedrynem nawiązuje do pierwszego, a jego powtarzające się elementy zostały teraz przez Łukasza w dramatyczny sposób rozwinięte. Pisząc o tych wydarzeniach Łukasz potwierdza realizację pierwszego celu wyznaczonego przez Jezusa podczas Wniebowstąpienia opisanego w pierwszym rozdziale Dziejów Apostolskich – świadczenie o Jezusie w Jerozolimie. Owo świadczenie o Jezusie, który został ostatecznie wywyższony przez Boga jako Zbawiciel Izraela, przez którego przychodzi odpuszczenie grzechów, powoduje, że coraz więcej ludzi przyłącza się do Apostołów. Zaś Wysoka Rada zakazuje im kolejny raz tego nauczania. Więzienie to Apostołowie opuszczają w cudowny sposób dzięki interwencji anioła, co stanowi potwierdzenie przez Ducha Świętego prawdy świadectwa Apostołów. Anioł nakazuje im udanie się do świątyni i powrót do świątyni, aby dawać tam świadectwo o Jezusie. Wydarzenie to podkreśla rolę niezwyciężonej woli Bożej, która kieruje głoszeniem Ewangelii.

Komentarz do psalmu

Psalm ma formę akrostychu, czyli psalmu alfabetycznego. Łączy on w sobie pieśń dziękczynną oraz pouczenie mądrościowe. Psalmista wysławia Boga za otrzymane ocalenie. Widać tu doświadczenie bliskości Boga, który wysłuchuje modlitwy udręczonego człowieka. Bojaźń Boża polega na uznaniu przez człowieka całkowitej zależności od Boga i związanym z tym postępowaniu. System, który każe szukać pełni życia i szczęścia poza Bogiem, jest złudny i nie można się na nim oprzeć.

Komentarz do Ewangelii

Słowa tej perykopy stanowią część rozmowy Jezusa z Nikodemem. Przyjęcie Słowa jest równoznaczne z narodzeniem się na nowo z Ducha. Polega ono na doświadczaniu Bożego życia, które jest światłością. Świadectwo Jezusa nie tylko rozprasza mrok, ale i dokonuje sądu przez ujawnienie postawy ludzi wobec światła. Bóg dał Jedynego Syna dla świata. Przyczyną takiego postępowania jest miłość, a celem pojednanie człowieka zagubionego z Bogiem, czyli życie wieczne. Sąd następuje w momencie, gdy człowiek wybiera ciemność. Obecnemu tu błędnemu kręgowi zła (nie przychodzi do światłości i gardzi miłością) Jezus przeciwstawia otwarty krąg dobra. W Jezusie wierzący rozpoznaje Zbawiciela, posłańca Ojca i odpowiada mu wyznaniem wiary. Wierzyć albo nie wierzyć w Syna jest dobrowolną odpowiedzią człowieka. Ta odpowiedź ma skutki w życiu człowieka. Uczynki pełnione przez człowieka odnoszą się do czynienia zła lub czynienia prawdy, czyli przyjęcia Jezusa.

Komentarze zostały przygotowane przez dr Annę Twardziłowską

źródło: mateusz.pl

 (J 3,16)
Tak Bóg umiłował świat, że swojego Syna Jednorodzonego dał; każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.

Módlmy się.

  (J 3,16)
Tak Bóg umiłował świat, że swojego Syna Jednorodzonego dał

Red.