Ewangelia na każdy dzień (18 lipiec)

Pierwsze czytanie:

 (Wj 2,1-15a)
Pewien człowiek z pokolenia Lewiego przyszedł, aby wziąć za żonę jedną z kobiet z tegoż pokolenia. Ta kobieta poczęła i urodziła syna, a widząc, że jest piękny, ukrywała go przez trzy miesiące. A nie mogąc ukrywać go dłużej, wzięła skrzynkę z papirusu, powlekła ją żywicą i smołą, i włożywszy w nią dziecko, umieściła w sitowiu na brzegu rzeki. Siostra zaś jego stała z dala, aby widzieć, co się z nim stanie. A córka faraona zeszła ku rzece, aby się wykąpać, a jej służące przechadzały się nad brzegiem rzeki. Gdy spostrzegła skrzynkę pośród sitowia, posłała służącą, aby ją przyniosła. A otworzywszy ją, zobaczyła dziecko: był to płaczący chłopczyk. Ulitowała się nad nim mówiąc: Jest on spośród dzieci Hebrajczyków. Jego siostra rzekła wtedy do córki faraona: Chcesz, a pójdę zawołać ci karmicielkę spośród kobiet Hebrajczyków, która by wykarmiła ci to dziecko? Idź - powiedziała jej córka faraona. Poszła wówczas dziewczyna zawołać matkę dziecka. Córka faraona tak jej powiedziała: Weź to dziecko i wykarm je dla mnie, a ja dam ci za to zapłatę. Wówczas kobieta zabrała dziecko i wykarmiła je. Gdy chłopiec podrósł, zaprowadziła go do córki faraona, i był dla niej jak syn. Dała mu imię Mojżesz mówiąc: Bo wydobyłam go z wody. W tym czasie Mojżesz dorósł, poszedł odwiedzić swych rodaków i zobaczył jak ciężko pracują. Ujrzał też Egipcjanina bijącego pewnego Hebrajczyka, jego rodaka. Rozejrzał się więc na wszystkie strony, a widząc, że nie ma nikogo, zabił Egipcjanina i ukrył go w piasku. Wyszedł znowu nazajutrz, a oto dwaj Hebrajczycy kłócili się ze sobą. I rzekł do winowajcy: Czemu bijesz twego rodaka? A ten mu odpowiedział: Któż cię ustanowił naszym przełożonym i rozjemcą? Czy chcesz mię zabić, jak zabiłeś Egipcjanina? Przeląkł się Mojżesz i pomyślał: Z całą pewnością sprawa się ujawniła. Także faraon usłyszał o tej sprawie i usiłował stracić Mojżesza.

Psalm:

(Ps 69,3.14.30-31.33-34)
REFREN: Ożyje serce szukających Boga

Ugrzązłem w błotnej topieli
i nie mogę znaleźć oparcia,
trafiłem na wodną głębinę
i nurt mnie porywa z sobą.

Lecz ja, o Panie, modlę się do Ciebie
w czasie łaski, o Boże;
wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci,
w Twojej zbawczej wierności.

Ja zaś jestem nędzny i pełen cierpienia;
niech pomoc Twa, Boże, mnie strzeże.
Pieśnią chcę chwalić imię Boga
i wielbić Go z dziękczynieniem.

Patrzcie się i cieszcie się, ubodzy,
niech ożyje serce szukających Boga.
Bo Pan wysłuchuje biednych
i swoimi więźniami nie gardzi.

Aklamacja (Ps 95,8ab)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Ewangelia:

 (Mt 11,20-24)
Jezus począł czynić wyrzuty miastom, w których najwięcej Jego cudów się dokonało, że się nie nawróciły. Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno w worze i w popiele by się nawróciły. Toteż powiadam wam: Tyrowi i Sydonowi lżej będzie w dzień sądu niż wam. A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz. Bo gdyby w Sodomie działy się cuda, które się w tobie dokonały, zostałaby aż do dnia dzisiejszego. Toteż powiadam wam: Ziemi sodomskiej lżej będzie w dzień sądu niż tobie.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Po ogólnym opisie sytuacji Izraelitów w Egipcie autor Księgi Wyjścia wprowadza na scenę wydarzeń postać Mojżesza. Cała ta historia wydaje się dość niezwykła i dowodzi, że Bóg działa w każdych warunkach i z beznadziejnych sytuacji może wyprowadzić dobro. Oto córka faraona, który wezwał do prześladowania Hebrajczyków, ratuje piękne dziecko ukryte w skrzynce z papirusu. Z pewnością nie miała świadomości, że to przyszły przywódca Izraelitów. Nadała mu imię Mojżesz, uzasadniając, że „wydobyłam go z wody”. Warto zwrócić uwagę na jeszcze dwa, późniejsze wydarzenia z życia Mojżesza związane z wodą, a mianowicie rozstąpienie wód Morza Czerwonego i wodę wypływającą ze skały na pustyni. Obie te sytuacje zasługują na miano cudu, ale co istotne to fakt, że uczynił je Bóg używając Mojżesza jako narzędzia w swoich rękach. Obie sytuacje po ludzku rzecz biorąc były niemożliwe. Dlatego można się tu dopatrzeć próby wiary Mojżesza, który pomimo oporów wewnętrznych zaufał Bogu. Woda w Biblii często jest symbolem życia. Tak też i tu Mojżesz został wydobyty z wody-życia, aby to życie nieść swoim rodakom.
Jest jeszcze jeden obraz z życia Mojżesza związany z wodą. Gdy po zabiciu Egipcjanina Mojżesz obawiał się, że faraon dowiedział się o tym i będzie go chciał zgładzić, podejmuje trudną decyzję ucieczki do kraju Madianitów. Tam zatrzymał się przy studni, przy której siedem córek kapłana madianickiego Jetro poiły trzodę swojego ojca. Inni pasterze odpędzali je od wodopoju. I tu znowu Mojżesz – człowiek sprawiedliwy – stanął w obronie kobiet i sam napoił ich trzodę. Tu znowu woda daje i podtrzymuje życie. Jetro ujęty postawą Mojżesza zaprasza go do swojego domu i z wdzięczności daje mu swoją córkę Seforę za żonę. To sprawiedliwość i prawość daje życie i nadzieję na wyjście z nawet najtrudniejszej sytuacji.

Komentarz do psalmu

Psalm 69 określany jest jako skarga niewinnego. Autor tej modlitwy najpierw obrazowo opisuje sytuację, w której się znalazł. Oto nurt wodnej głębiny porywa go, a jedyny ratunek widzi w Panu, do którego się zwraca nie tylko w chwili ucisku, ale i w czasie łaski. Orant mówi: „Pieśnią chcę chwalić imię Boga i wielbić Go z dziękczynieniem”. Mistrzowie duchowości mówią, że modlitwa uwielbienia i dziękczynienia jest najmilsza Bogu i najskuteczniejsza, ponieważ jest najbardziej bezinteresowna. Niechaj ta forma zwracania się do Boga i nam towarzyszy na co dzień w każdych okolicznościach.

Komentarz do Ewangelii

Pielgrzymi, którzy współcześnie przemierzają tereny na północ od Jeziora Galilejskiego znajdą tylko ruiny Korozain i Betsaidy. Ta ostatnia za czasów Jezusa była nadbrzeżną wioską. Z czasem muł naniesiony przez Jordan i osadzający się przy jego ujściu przesunął linię brzegową tego zbiornika. Obecnie ruiny Betsaidy (dosłownie „dom rybaka”) oddalone są o ok. 2 km od Jeziora Galilejskiego. Można powiedzieć, że tak jak wiara mieszkańców obu miast za czasów Jezusa była martwa, tak z czasem obie miejscowości obumarły. A przecież Jezus uczynił tam tak wiele cudów. Czy zatem miało sens nauczanie Jezusa i poświęcanie tyle atencji ich mieszkańcom? Może, tak jak powiedział Jezus, większe szanse na nawrócenie mieli mieszkańcy Tyru i Sydonu, fenickich miejscowości znad Morza Śródziemnego, które były synonimem grzechu i upadku moralnego? Tego nie wiemy. Faktem jest, że Mesjasz przyszedł najpierw do swoich, czyli Żydów.
W słowach Mesjasza zapisanych przez Mateusza przebija się uczucie troski, żalu i smutku. Są to cechy typowo ludzkie, a takim był Jezus – w pełni Bóg i Człowiek.

Komentarze zostały przygotowane przez Andrzeja Kosińskiego

źródło: mateusz.pl

 (Ps 95,8ab)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Módlmy się.

 (Ps 95,8ab)
Nie zatwardzajcie serc waszych

Red.