Ewangelia na każdy dzień (18.10)

Pierwsze czytanie:

 (2 Tm 4, 9-17a)
Najmilszy: Pospiesz się, by przybyć do mnie szybko. Demas bowiem mię opuścił umiłowawszy ten świat i podążył do Tesaloniki, Krescens do Galacji, Tytus do Dalmacji. Łukasz sam jest ze mną. Weź Marka i przyprowadź ze sobą; jest mi bowiem przydatny do posługiwania. Tychika zaś posłałem do Efezu. Opończę, którą pozostawiłem w Troadzie u Karpa, przynieś idąc po drodze, a także księgi, zwłaszcza pergaminy. Aleksander, brązownik, wyrządził mi wiele zła: odda mu Pan według jego uczynków. I ty się go strzeż, albowiem sprzeciwiał się bardzo naszym słowom. W pierwszej mojej obronie nikt przy mnie nie stanął, ale mię wszyscy opuścili: niech im to nie będzie policzone! Natomiast Pan stanął przy mnie i wzmocnił mię, żeby się przeze mnie dopełniło głoszenie Ewangelii i żeby wszystkie narody posłyszały.

Psalm:

(Ps 145, 10-11. 12-13ab. 17-18)
REFREN: Niech wierni Twoi sławią Twe królestwo

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.

Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków,
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają,
wszystkich wzywających Go szczerze.

Aklamacja (J 15, 16)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili.

Ewangelia:

 (Łk 10, 1-9 )
Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: "Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: „Pokój temu domowi!” Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: „Przybliżyło się do was królestwo Boże”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Sytuacja Pawła jest nie do pozazdroszczenia. Został uwięziony za wiarę w Jezusa i głoszenie Dobrej Nowiny. Wkrótce zginie śmiercią męczeńską. Zapewne cierpiał i bał się. W przeciwnym wypadku pewno trafiłby na karty podręczników do psychiatrii. Jednak nie skupia się na sobie. Z dużym realizmem robi ostatnie życiowe porządki. Zostawia ostatnie polecenia i prośby. Wie, na kogo może liczyć, kto go opuścił, a kto wyrządził krzywdę. Wszystkich tych ludzi powierza Bogu.
Historia życia Pawła pokazuje jego determinację. Walczył z Bogiem lub żył dla Jego spraw całym sobą, na sto procent, nie zostawiając niczego dla siebie. Tak samo żył dla ludzi. Pozostawił wspólnoty, które gromadził nie wokół swojej niezwykłej osoby, ale cały czas kierował ich uwagę na Chrystusa, który jest jedynym właściwym fundamentem życia wspólnoty Kościoła. Zbiera owoce, które przypadają w udziale także jemu. Opieka Pana, efekty ewangelizacyjne, towarzystwo kilku prawdziwych przyjaciół w ostatnich, trudnych chwilach to bogaty plon, jakiego każdy chrześcijanin, chciałby sobie życzyć na mecie ziemskiego życia.

Komentarz do psalmu

Cały Psalm 145 składa się ze zwrotów, które możemy odnaleźć w innych psalmach i księgach Biblii. Jest hymnem wysławiającym Boga jako władcę za łaskę, cierpliwość i niezmienną wierność przymierzu. Dziękczynieniem za wszystkie „dzieła” Boże, w szczególności za bliską obecność przy ludziach, którzy autentycznie i szczerze Go szukają.

Komentarz do Ewangelii

Pilność ewangelizacyjna, którą odmienia się współcześnie przez wszystkie przypadki, jest cechą zawsze obecną w działalności misyjnej Kościoła. Kto, kogo, w jaki sposób, gdzie? Te pytania pozostają ciągle aktualne, natomiast odpowiedzi będą się różnić w zależności od czasów.
Bóg w tym fragmencie Ewangelii udziela kilku istotnych wskazówek służących powodzeniu misji. Przede wszystkim to Bóg wybiera uczniów, to Jego zadanie. My możemy odpowiedzieć na takie zaproszenie. Jest to misja niebezpieczna, dlatego potrzebujemy specjalnego wsparcia. Całkowitego oparcia się i zaufania Bogu oraz silnych, nierozerwalnych więzi międzyludzkich. Troje i więcej osób to już grupa. Jeśli ma przemienić się we wspólnotę, muszą zawiązać się więzi między parami osób. Więź między osobą a wspólnotą jest na tyle silna, na ile silne są więzi między członkami wspólnoty.
Tekst Łukaszowy jest nieustającym apelem do wszystkich, którzy otrzymali zaproszenie od Pana, a czują się niekompetentni czy niegodni, lub może troszkę leniwi, by z odwagą i entuzjazmem uprawiali przydzielony zagonek na Bożym polu.

Komentarze zostały przygotowane przez Klementynę Pawłowicz-Kot

źródło: mateusz.pl

(J 15, 16)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili.

Módlmy się.

 (J 15, 16)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem

Red.