Ewangelia na każdy dzień (17.06)

Pierwsze czytanie:

 (2 Krl 11, 1-4. 9-18. 20a)
Kiedy Atalia, matka Ochozjasza, dowiedziała się, że jej syn umarł, wzięła się do wytępienia całego potomstwa królewskiego. Lecz Joszeba, córka króla Jorama, siostra Ochozjasza, zabrała Joasza, syna Ochozjasza, wyniósłszy go potajemnie spośród mordowanych synów królewskich, i przed wzrokiem Atalii ukryła go wraz z jego mamką w pokoju sypialnym, tak iż nie został zabity. Przebywał więc z nią sześć lat ukryty w świątyni Pańskiej, Atalia zaś panowała w kraju. W siódmym roku Jojada polecił sprowadzić setników, Karyjczyków i straż przyboczną, przyprowadził ich do siebie w świątyni Pańskiej. Zawarł z nimi układ i kazał im złożyć przysięgę w świątyni Pańskiej, i pokazał im syna królewskiego. Setnicy wykonali wszystko tak, jak im rozkazał kapłan Jojada. Każdy wziął swoich ludzi, zarówno tych, co podejmują służbę w szabat, jak i tych, co w szabat z niej schodzą, i przyszli do kapłana Jojady. Kapłan zaś wręczył setnikom włócznie i tarcze króla Dawida, które były w świątyni Pańskiej. Straż przyboczna ustawiła się wokół króla, każdy z bronią w ręku, od węgła południowego świątyni aż do północnego, przed ołtarzem i świątynią. Wówczas wyprowadził syna królewskiego, nałożył mu diadem i wręczył świadectwo; ustanowiono go królem i namaszczono. Wtedy klaskano w dłonie i wołano: "Niech żyje król!" Słysząc wrzawę ludu, Atalia udała się do ludu, do świątyni Pańskiej. Spojrzała: a oto król stoi przy kolumnie – zgodnie ze zwyczajem, dowódcy i trąby dokoła króla, cała ludność kraju raduje się i dmie w trąby. Atalia więc rozdarła szaty i zawołała: "Spisek! Spisek!" Wtedy kapłan Jojada wydał rozkaz setnikom dowodzącym wojskiem, polecając im: "Wyprowadźcie ją ze świątyni poza szeregi, a gdyby ktoś za nią poszedł, niech zginie od miecza!" Mówił bowiem kapłan: "Nie powinna zginąć w świątyni Pańskiej". Pochwycono ją, a gdy weszła na drogę, którą wjeżdżają konie do pałacu, tam poniosła śmierć. Jojada zawarł przymierze między Panem a królem i ludem, by byli ludem Pańskim, oraz między królem a ludem. Po czym cała ludność wyruszyła do świątyni Baala i zburzyła ją. Ołtarze jej i posągi potłuczono całkowicie, a Mattana, kapłana Baala, zabito przed ołtarzami. I postawił kapłan Jojada straż przed świątynią Pańską. Cała ludność kraju radowała się, a miasto zażywało spokoju.

Psalm:

(Ps 132 (131), 11. 12. 13-14. 17-18)
REFREN: Pan wybrał Syjon na swoje mieszkanie

Pan złożył Dawidowi niezłomną obietnicę,
której nie odwoła:
«Zrodzone z ciebie potomstwo
posadzę na twoim tronie.

A jeśli twoi synowie zachowają moje przymierze
i wskazania, których im udzielę,
także ich synowie
zasiądą na tronie po wieczne czasy».

Pan bowiem wybrał Syjon,
tej siedziby zapragnął dla siebie.
«Oto miejsce mego odpoczynku na wieki,
tu będę mieszkał, bo wybrałem je sobie».

«Wzbudzę tam moc dla Dawida,
przygotuję światło dla mego pomazańca.
Odzieję wstydem nieprzyjaciół jego,
a nad nim zajaśnieje jego korona».

Aklamacja (Mt 5, 3)
Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Ewangelia:

 (Mt 6, 19-23)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje. Światłem ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie rozświetlone. Lecz jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności. Jeśli więc światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jakże wielka to ciemność!"

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Atalia była córką Omriego. Pochodziła z najsłynniejszej dynastii Królestwa Północnego. Z powodów politycznych ok. roku 867 przed Chrystusem udała się do Jerozolimy, by poślubić Jorama, następcę tronu w Judzie. W niedługim czasie urodziła syna, Ochozjasza. Ćwierć wieku później wraz z dostojnikami i większością członków królewskiego rodu, obaj (ojciec i syn) zginęli w zamachu stanu przeprowadzonym przez Jehu w Izraelu. Atalia przepełniona żądzą władzy postanawia w krwawy sposób pozbyć się pozostałych pretendentów i w pełni zasiąść na tronie Judy.
Panowanie Atalii było wbrew zapowiedziom prorockim na temat trwałości dynastii Dawidowej, stąd szukano okazji, aby królową pozbawić władzy. Na czele opozycji stanął kapłan Jehojada, mąż Jehoszeby, w którego domu, w ukryciu mieszkał Joasz, prawowity następca tronu. Kiedy nadszedł właściwy moment, ocalony syn Ochozjasza przejął władzę królewską, a Atalia zginęła tragicznie.
Podstawą monarchii Judy i Izraela było przymierze, jakie Bóg zawarł ze swoim ludem. Król, podobnie jak lud, powinien służyć Jahwe i zachowywać Jego przykazania, a z racji swego urzędu był odpowiedzialny za przestrzeganie porządku przez swoich poddanych. Atalia wprowadziła kult Baala, łamiąc warunki przymierza. Aby przywrócić naruszony porządek musiała zginąć.

Komentarz do psalmu

Dla Izraela istnienie świątyni jerozolimskiej było spełnieniem obietnicy błogosławieństwa i opieki, jaką Bóg gwarantował królowi, jego potomkom i całemu ludowi wybranemu. Po wielu wiekach to nie świątynia, a narodzony z rodu Dawida pomazaniec Boży – Jezus Chrystus, jest wyrazem miłości Boga do człowieka.

Komentarz do Ewangelii

Skarb jest symbolem tego, co uważamy za cenne i ważne, czemu poświęcamy czas i inne dobra. Dla nas, chrześcijan, Bóg jest/powinien być skarbem najcenniejszym. Do Boga ma należeć nasze serce, a wszelka aktywność skoncentrowana na wypełnianiu Jego woli.
W mentalności żydowskiej „oko” to nie tylko część ciała, to także słowo oznaczające „widzenie”, „patrzenie”. To, jak widzimy i co widzimy, w sposób decydujący wpływa na „ciało”, czyli sposób, w jaki żyjemy, jak budujemy hierarchię ważności spraw, w jaki sposób łączymy to, co przemijające z tym, co wieczne. Skupienie się na Słowie Bożym jest tworzeniem fundamentu, na którym w sposób mądry poukładamy bieżące sprawy.

Komentarze zostały przygotowane przez Klementynę Pawłowicz-Kot

źródło: mateusz.pl

 (Mt 5, 3)
Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Módlmy się.

 (Mt 5, 6) „Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni”

Red.