Ewangelia na każdy dzień (17.04)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 4, 23-31)
Piotr i Jan, uwolnieni, przybyli do swoich i opowiedzieli, co do nich mówili arcykapłani i starsi. A ci, wysłuchawszy tego, wznieśli jednomyślnie głos do Boga i mówili: "Wszechwładny Stwórco nieba i ziemi, i morza, i wszystkiego, co w nich istnieje, Ty przez Ducha Świętego powiedziałeś ustami sługi Twego, Dawida: „Dlaczego burzą się narody i ludy knują daremne spiski? Powstali królowie ziemi i książęta zeszli się razem przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi”. Zeszli się bowiem rzeczywiście w tym mieście przeciw świętemu Słudze Twemu, Jezusowi, którego namaściłeś, Herod i Poncjusz Piłat z poganami i pokoleniami Izraela, aby uczynić to, co ręka Twoja i myśl zamierzyły. A teraz spójrz, Panie, na ich groźby i daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z całą odwagą, gdy Ty wyciągać będziesz swą rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię świętego Sługi Twego, Jezusa". Po tej ich modlitwie zadrżało miejsce, na którym byli zebrani; a wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i głosili odważnie słowo Boże.

Psalm:

(Ps 2, 1-2. 3-4. 5-6. 7-8)
REFREN: Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu

Dlaczego się burzą narody,
czemu ludy żywią daremne zamysły?
Buntują się królowie ziemi
i władcy wraz z nimi spiskują
przeciw Panu i Jego Pomazańcowi.

"Stargajmy ich pęta,
a więzy precz odrzućmy od siebie!"
Śmieje się Ten, który mieszka w niebie,
Pan się z nich naigrawa.

A potem do nich mówi w gniewie swoim
i w swej zapalczywości wzbudza w nich trwogę:
"Oto Ja ustanowiłem swego Króla
na Syjonie, świętej górze mojej".

Wyrok Pański ogłoszę:
On rzekł do Mnie: "Ty jesteś moim Synem,
Ja dzisiaj zrodziłem Ciebie.
Żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody
i krańce ziemi w posiadanie Twoje".

Aklamacja (Kol 3, 1)
Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga.

Ewangelia:

 (J 3, 1-8)
Był wśród faryzeuszów pewien człowiek, imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. Ten przyszedł do Jezusa nocą i powiedział Mu: "Rabbi, wiemy, że od Boga przyszedłeś jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie był z nim". W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego". Nikodem powiedział do Niego: "Jakżeż może się człowiek narodzić, będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się?" Jezus odpowiedział: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem. Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Perykopa zawiera modlitwę Piotra i Jana oraz wszystkich zebranych po uwolnieniu Apostołów z więzienia, do którego trafili po uzdrowieniu chromego. Modlitwa ta przypomina modlitwę uwielbienia, którą Jezus zanosił do Ojca po powrocie siedemdziesięciu dwóch uczniów z ich pierwszej wyprawy misyjnej. Jest ona prośbą o odwagę w obliczu doświadczanej groźby. Zawarty w niej fragment Psalmu 2 został odniesiony do działań Heroda i Piłata skierowanych przeciw Jezusowi. Modlitwa ta stanowi też próbę zrozumienia sensu prześladowań. Odczytują to jako możliwość naśladowania Jezusa. Dlatego też proszą o odwagę do głoszenia ewangelii nawet pomimo trudności. O wysłuchaniu tej modlitwy świadczy tzw. drugie Zesłanie Ducha Świętego objawiające się drżeniem ziemi oraz odwagą, z jaką apostołowie głosili Boże słowo.

Komentarz do psalmu

Psalm 2 jest psalmem królewskim zbudowanym z czterech strof: bunt potęg wrogich Bogu, reakcja Boga w niebie, wystąpienie króla Mesjasza, wezwanie wszystkich królów do wierności Bogu. Tradycja chrześcijańska odnosi go do Chrystusa, Syna Dawida. Kościół modli się tym psalmem, trwając w oczekiwaniu na powtórne przyjście Chrystusa Króla w chwale. Pomazaniec, czyli mesjasz, oznacza człowieka namaszczonego i wybranego przez Boga do szczególnej misji. Biblia, mówiąc o gniewie Boga, posługuje się antropopatyzmem (przypisaniem Bogu ludzkich uczuć) i ma na celu przybliżyć człowiekowi tajemnicę Boga. Człowiek mówi o Bogu posługując się dostępnymi sobie ideami. Wobec tego nigdy nie oddają one w pełni rzeczywistości Boga. Bojaźń Boża jest cnotą religijną, czyli wyrażeniem szacunku i pełnej zaufania adoracji wobec Boga.

Komentarz do Ewangelii

O Nikodemie, poza tą Ewangelią, nie ma mowy w Nowym Testamencie. W czwartej Ewangelii ma on specjalną rolę do spełnienia. Jest faryzeuszem, a uznaje w Jezusie nauczyciela przychodzącego od Boga i poświadczającego swoją misję znakami. Jezus jednak wchodzi wyżej i pokazuje mu możliwość oglądania Królestwa Bożego. Warunkiem wejścia do niego jest narodzenie się na nowo. Rozmowa skupia się wokół pytania, w jaki sposób może się to narodzenie ponowne dokonać. Przyjęcie przychodzącego Słowa jest równoznaczne z narodzeniem się z Ducha. Rozpoczyna się ono przez chrzest i polega na doświadczeniu życia Bożego, które jest światłością.

Komentarze zostały przygotowane przez dr Annę Twardziłowską

źródło: mateusz.pl

 (Kol 3, 1)
Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga.

Módlmy się.

(J 3, 1-8)
"Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego"

Red.