Ewangelia na każdy dzień (16 sierpień)

Pierwsze czytanie:

(Pwt 34, 1-12)
Ze stepów Moabu Mojżesz wszedł na górę Nebo, na szczyt Pisga, naprzeciw Jerycha. Pan zaś pokazał mu całą ziemię Gilead aż po Dan, całą – Neftalego, ziemię Efraima i Manassesa, całą krainę Judy aż po Morze Zachodnie, Negeb, okolicę doliny koło Jerycha, miasta palm, aż do Soaru. Rzekł Pan do niego: "Oto kraj, który poprzysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi tymi słowami: Dam go twemu potomstwu. Pozwoliłem ci zobaczyć go własnymi oczami, lecz tam nie wejdziesz". Tam, w krainie Moabu, według postanowienia Pana, umarł Mojżesz, sługa Pański. I pochowano go w dolinie krainy Moabu naprzeciw Bet-Peor, a nikt nie zna jego grobu aż po dziś dzień. W chwili śmierci miał Mojżesz sto dwadzieścia lat, a wzrok jego nie był przyćmiony i siły go nie opuściły. Izraelici opłakiwali Mojżesza na stepach Moabu przez trzydzieści dni. Potem skończyły się dni żałoby po Mojżeszu. Jozue, syn Nuna, pełen był ducha mądrości, gdyż Mojżesz położył na niego ręce. Izraelici słuchali go i czynili, jak im Pan rozkazał przez Mojżesza. Nie powstał więcej w Izraelu prorok podobny do Mojżesza, który by poznał Pana twarzą w twarz, ani równy we wszystkich znakach i cudach, które polecił mu Pan czynić w ziemi egipskiej wobec faraona, wszystkich sług jego i całego jego kraju; ani równy mocą ręki i całą wielką grozą, jaką wywołał Mojżesz na oczach całego Izraela.

Psalm:

(Ps 66 (65), 1b-3a. 5 i 8. 16-17)
REFREN: Błogosławiony Bóg, co daje życie

Z radością sławcie Boga, wszystkie ziemie,
opiewajcie chwałę Jego imienia,
cześć Mu wspaniałą oddajcie.
Powiedzcie Bogu: "Jak zadziwiające są Twe dzieła!"

Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga,
zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi!
Błogosławcie, ludy, naszemu Bogu
i rozgłaszajcie Jego chwałę.

Przyjdźcie i słuchajcie mnie wszyscy,
którzy boicie się Boga,
opowiem, co uczynił mej duszy.
Do Niego wołałem moimi ustami,
chwaliłem Go moim językiem.

Aklamacja (2 Kor 5, 19)
W Chrystusie Bóg pojednał świat z sobą, nam zaś przekazał słowo jednania.

Ewangelia:

(Mt 18, 15-20)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Gdy brat twój zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi. A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik. Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. Dalej, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwóch z was na ziemi zgodnie o coś prosić będzie, to wszystko otrzymają od mojego Ojca, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Śmierć na człowieka przychodzi za wcześnie. Nigdy nie jesteśmy na nią gotowi. U Boga zaś jest inaczej, On zawsze jest gotowy, aby przyjąć człowieka. Śmierć Mojżesza, pomimo że miał 120 lat, przyszła za wcześnie, jeszcze nie zdążył wprowadzić Izraela do Ziemi Obiecanej. Czas, miejsce i inne okoliczności jego śmierci, odsłaniają przed nami ważniejszą prawdę. Nasza ziemia jest gdzie indziej, nasza ojczyzna jest w niebie poza doczesnością. Żaden skrawek ziemi w tym życiu nie stanowi pełni. A zarazem, każdy zakątek na tym globie i każdy czas jest znaczący, bo zbliża do Boga albo od Niego oddala. . Szacunek względem Boga, który jest w niebie, zakłada właściwy stosunek do doczesności. Zanim Mojżesz przeszedł przez bramę śmierci, doświadczył 40 lat życia w Egipcie, 40 w kraju Madianitów i 40 na pustyni, prowadząc Izraela do Kanaanu. Każdy okres życia Mojżesza i wszystkie miejsca , które przemierzał przygotowywały go na spotkanie z Bogiem w wiecznej ojczyźnie. Słuchając tych wersetów Słowa Bożego, przyjmijmy z ufnością nasz czas i miejsca ofiarowane nam przez Opatrzność Bożą z nadzieją na życie w ziemi innej, doskonałej, wiecznej.

Komentarz do psalmu

Jak się modlimy, tak wierzymy, jak wierzymy, tak się modlimy. Psalmy zwłaszcza śpiewane podczas liturgii są szkołą modlitwy. Dzisiejszy, choć nie należy do wyjątku. zwraca uwagę na sławienie, chwalenie i uwielbienie Boga. Zazwyczaj przychodzimy do Boga, aby w modlitwie prośby załatwiać nasze i innych interesy. Zapominamy, aby w każdym położeniu wpierw wielbić Boga, a dopiero potem prosić, dziękować. Święty Ignacy z Loyoli ujął relację człowieka do Boga w regułach Ćwiczeń Duchowych: Człowiek po to jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją.

Komentarz do Ewangelii

Czasami zdajemy się być istotami żyjącymi bez celu. Ilość zadań, które rozwój cywilizacyjny rodzaju ludzkiego złożył na nasze barki, przygniata nas i zaciemnia rozpoznanie tego, co naprawdę ważne. Jeden z tzw. ludzi sukcesu zauważył, że obecny etap ludzkości charakteryzuje się ogromnym przyspieszeniem tempa życia, koniecznością relacji międzykulturowych, wzrostem produkcyjnej i intensywniejszymi przeżyciami oraz złożonością codziennej egzystencji. Wobec takiego obrazu człowiek rzeczywiście może zapomnieć, że jest inny świat, wieczność, niebo. Jezus w Ewangelii według św. Mateusza mówi jasno: Wszystko cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążcie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. Dotyczy to przede wszystkim relacji z bliźnimi. Jan Vianney w XIX w. głosił: Dzieci moje: skarb chrześcijanina jest w niebie, nie na ziemi. Dlatego gdzie jest wasz skarb, tam też powinny podążać wasze myśli. Nasze funkcjonowanie w uwarunkowaniach ziemskich narażone jest na zapomnienie o niebie.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Waldemara Kluza

(Mt 18, 2 0)
Gdzie dwóch albo trzech gromadzi się w Moje imię, tam jestem pośród nich

Módlmy się.

 (2 Kor 5, 19)
W Chrystusie Bóg pojednał świat z sobą, nam zaś przekazał słowo jednania.

źródło: mateusz.pl