Ewangelia na każdy dzień (16 październik)

Pierwsze czytanie:

 (Rz 1, 1-7)
Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, z powołania apostoł, przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej, którą Bóg przedtem zapowiedział przez swoich proroków w Pismach świętych. Jest to Ewangelia o Jego Synu pochodzącym według ciała z rodu Dawida, a ustanowionym według Ducha Świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym, o Jezusie Chrystusie, Panu naszym. Przez Niego otrzymaliśmy łaskę i urząd apostolski, aby ku chwale Jego imienia pozyskiwać wszystkich pogan dla posłuszeństwa wierze. Wśród nich jesteście i wy powołani przez Jezusa Chrystusa. Do wszystkich przez Boga umiłowanych, powołanych świętych, którzy mieszkają w Rzymie: łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.

Psalm:

(Ps 98 (97),1. 2-3ab. 3cd-4)
REFREN: Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.

Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoja sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
dla domu Izraela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Aklamacja (Ps 95, 8ab)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Ewangelia:

 (Łk 11, 29-32)
Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: "To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz był znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia. Królowa z Południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona przybyła z krańców ziemi słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Czym jest nasze powołanie? Św. Paweł, Apostoł Narodów, pisze do mieszkańców Rzymu, których najprawdopodobniej jeszcze nie zna. Do wspólnoty, której on sam nie założył – co jest zresztą rzadkością, jeśli spojrzymy na kanoniczne corpus paulinum. Część biblistów uważa, że chciał się tym tekstem przedstawić, przygotować nieznanych sobie chrześcijan na przyjęcie nieznanego im apostoła, któremu zresztą niejednokrotnie odmawiano tego tytułu.
Paweł zaczyna od powołania, które jest przeznaczeniem do głoszenia Ewangelii. Przeznaczeniem wyraźnie odciętym od nici, które przędły Parki w Rzymie, a w świecie greckim Mojry. Chodzi o przeznaczenie, które jest powołaniem – łaską i konkretnym zadaniem do wypełnienia ku chwale powołującego, Jezusa Chrystusa.
To powołanie, które dotyczy zarówno Pawła, jak i każdego chrześcijanina. Powołanie, które jest jednocześnie umiłowaniem przez Boga, przeznaczeniem do świętości i wsparciem w kroczeniu drogą pokoju.
Los nie ma tu nic do rzeczy. Chrześcijańskie przeznaczenie, to wybranie.

Komentarz do psalmu

Śpiewana w liturgii pierwsza część Psalmu 98(97) prowadzi nas trzema strofami niczym dobry nauczyciel filozofii – od szczegółu do ogółu. Od tego najważniejszego szczegółu jakim jest Bóg, który musi być w samym centrum naszego życia, na pierwszym miejscu, by nasza wiara miała sens. Przez historię zbawienia, której nieodłącznym elementem jest wybranie jednego narodu – Izraela – spośród wszystkich narodów świata. Aż ku uniwersalizmowi zbawienia, niemal kosmicznego, obejmującego całą ziemię i wszystkich jego mieszkańców.
Powiedzielibyśmy, że jest to piękny przykład starotestamentowej zapowiedzi tego, że odkupienie obejmie nie tylko synów Izraela, ale też cały Nowy Izrael – nie tylko Żydów, ale i pogan. A my, chrześcijanie, czytamy też w kontekście nowotestamentowym. Tak jak czytał ten tekst Orygenes, który wprost identyfikuje „nową pieśń” z pierwszego wersetu psalmu z Jezusem Chrystusem: «Pieśń nowa to Syn Boży, który został ukrzyżowany — o czymś takim jeszcze nigdy nie słyszano. Nowa rzeczywistość powinna mieć nową pieśń. „Śpiewajcie Panu pieśń nową”. Ten, który cierpiał mękę, w rzeczywistości jest człowiekiem; lecz wy śpiewacie Panu. Cierpiał mękę jako człowiek, lecz zbawił jako Bóg».

Komentarz do Ewangelii

Ewangelista Łukasz przytacza nam w swoim dziele słowa Jezusa. Obaj byli erudytami. Ten pierwszy znany jest z licznych odwołań intertekstualnych do literatury zarówno judaizmu, jak i pism greckich. Drugi z kolei, którego słowa przytacza Ewangelista w jedenastym rozdziale swojego dzieła, przywołuje dwa obrazy – Jonasza i królowej z południa – z pewnością dobrze znane słuchaczom Jezusa.
Czym jednak są dla nas te obrazy? Oczywiście zstąpieniem do piekieł i zmartwychwstaniem trzeciego dnia – to Jonasz. I motywem Chrystusa jako mądrości Bożej – to królowa Saby z 1 Krl 10 (por. 2 Krn 9). I jednocześnie czymś o wiele więcej niż tylko Jezusową antycypującą wydarzenia Golgoty erudycją i zabawą znakami i motywami literatury żydowskiej. Czymś na wskroś praktycznym i dotykalnym dla chrześcijanina – dla tego, który jest powołany i na to powołanie odpowiedział wiarą. Co lepiej niż kto inny oddaje jeszcze inny erudyta – św. Paweł: „Tak więc, gdy Żydzi żądają znaków, a Grecy szukają mądrości, my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan, dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków, Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą” (1 Kor 22-24).

Komentarze zostały przygotowane przez dr Mateusza Krawczyka

źródło: mateusz.pl

 (Ps 95, 8ab)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Módlmy się.

  (Ps 95, 8ab)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych