Ewangelia na każdy dzień (16 maja)

Pierwsze czytanie:

 (Ap 12,10-12a)
Ja, Jan, usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: „Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca, bo strącony został oskarżyciel naszych braci, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem. A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa i nie umiłowali życia aż do śmierci. Dlatego radujcie się, niebiosa oraz ich mieszkańcy”.

Psalm:

(Ps 34,2-3.4-5.6-7.8-9)
REFREN: Od wszelkiej trwogi Pan Bóg mnie wyzwolił

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.

Wysławiajcie ze mną Pana,
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.

Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał,
i uwolnił od wszelkiego ucisku.

Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych,
aby ich ocalić.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry,
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.

Aklamacja (J 17,19)
Za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.

Ewangelia:

 (J 17,20-26)
W czasie ostatniej wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami: „Ojcze Święty, proszę nie tylko za nimi, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie, aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili jedno w Nas, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie. Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Rozważany dzisiaj fragment ukazuje triumf Kościoła, który jednoczy się we wspólnym uwielbieniu Boga mieszkańców ziemi i przebywającymi w niebie świętymi. Radość mieszkańców ziemi wynika z faktu uwolnienia od władzy szatana, które zwieńczone zostaje męczeństwem. Jest to największa próba. Z jednej strony naturalne pragnienie ochrony i obrany życia, z drugiej chwalebne zwycięstwo. Szatan ma tutaj wielkie pole do popisu, gdyż kusi i nęci największymi emocjami, pragnieniem zachowania życia, budząc nieufność do samego Boga. Również w czasie konania Jezus doświadczał największej próby - „jeśli jesteś synem Bożym, zejdź z krzyża”. Jezus pokonał ludzki strach i lęk, przeszedł przez bramy śmierci i wlał nadzieję zwycięstwa. Śmierć Jezusa staje się wzorem i siłą wobec wszelkiego prześladowania.
Taka postawa wiary jest wyrazem najdoskonalszego zjednoczenia z Bogiem. Duch Święty może skutecznie przemieniać nas wewnętrznie. Każdy z nas staje się w pełni człowiekiem, na ile rozwija w sobie przestrzeń duchową. Nie chodzi tylko o jakiś świat idei, który przenika nasze myślenie i działanie. Rozwój życia duchowego to przyjmowanie uświęcającej łaski Chrystusa. Mamy dorastać do pełni i miary Chrystusowej. To dorastanie to odważne świadectwo i wierność Jezusowi w kroczeniu drogą Ewangelii. Niedojrzałość często spowodowana jest brakiem jakiegokolwiek życia duchowego i wewnętrznego.
Życie i działanie świętego Andrzeja Boboli jest wyrazem najwyższego zjednoczenia z Bogiem, aż do całkowitego zanegowania samego siebie, by je oddać całkowicie Bogu aż po ofiarę własnego życia za innych. Taką łaską może obdarzyć tylko sam Jezus, który złożył ofiarę ze swego ciała, przeszedłszy ze śmierci do życia w Bogu Ojcu. Święty Andrzeju Boboli, wielki Orędowniku i Patronie Polski, módl się za nami!

Komentarz do psalmu

Psalm 34 jest zachętą dla wszystkich „ubogich” i „bojących się Boga”, aby trwali w ufności Bogu w różnych przeciwnościach. A jednocześnie jest pouczeniem, że jedyną słuszną drogą do owocnego życia na ziemi jest służba Bogu i szukanie u Niego ukojenia w wielorakich niedolach i doświadczeniach codzienności.

Komentarz do drugiego czytania

Wezwania do jedności i zgody często powtarzają się w listach świętego Pawła. Ich doniosłość i powtarzalność świadczą jak wielką wagę Apostoł Narodów przywiązywał do wewnętrznego spokoju i harmonii w Kościele, wszystkich zakładanych przez niego wspólnotach. Nie tylko uroczyście napomina i przestrzega, ale przede wszystkich czyni to w Imię Jezusa. Poszczególne wspólnoty nie są tylko pouczane słowa świętego Pawła, ale autorytetem samego Chrystusa, który oddał życie za nas wszystkich, by wszystkie dzieci rozproszone zjednoczyć w Bogu Ojcu. Zatem wszelkie rozłamy i niezgoda sprzeciwiają się Bożemu planowi w Chrystusie. Nie chodzi tu tylko o pozory jedności i zgody, ale głębsze wejście w tajemnicę Odkupienia w Jezusie Chrystusie, która oznacza jednomyślność w działaniu dla dobra wspólnego w Bogu.

Komentarz do Ewangelii

Chwała Boża jest w centrum życia Kościoła. Kościół uczy nas i wychowuje, by wielbić Boga całym życiem. To uwielbienie ma źródło w życiu Jezusa. To On Bóg-Człowiek Sam pokazał Swym życiem, jak uwielbiać Boga. Kościół jest szczególnym miejscem uwielbienia Boga. Mamy tę nadprzyrodzoną możliwość w każdej Eucharystii, a szczególnie w Komunii świętej i adoracji Najświętszego Sakramentu. Wpatrywanie się Jezusa jest oglądaniem chwały Boga. Ta chwała najpełniej objawia się w Bożym miłosierdziu. Uwielbić Boga to przyjąć Jezusa, posłanego na świat, który w pełni objawia miłość Boga. Zatem z radością wyśpiewujmy Bogu „Niech będzie chwała i cześć i uwielbienie Jezusowi […]”. Jezus jest chwałą Ojca i w Nim my jesteśmy umiłowani przez Boga.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego

źródło: mateusz.pl

  (J 17,19)
Za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.

Módlmy się.

(Ps 34,2-3)
Od wszelkiej trwogi Pan Bóg mnie wyzwolił