Ewangelia na każdy dzień (15 lipiec)

Pierwsze czytanie:

 (Rdz 49,29-33.50,15-26)
Jakub dał swoim synom taki rozkaz: „Gdy ja zostanę przyłączony do moich przodków, pochowajcie mnie przy moich praojcach w pieczarze, która jest na polu Efrona Chetyty, w pieczarze, która jest na polu Makpela w pobliżu Mamre w kraju Kanaun, którą kupił Abraham wraz z tym polem od Efrona Chetyty jako grób na własność do chowania swych zmarłych. Tam pochowano Abrahama i Sarę, jego żonę, tam pochowano Izaaka i jego żonę Rebekę; tam pochowałem Leę”. Pole to wraz z pieczarą zostało kupione od Chetytów. Gdy Jakub wydał te polecenia swoim synom, złożył swe nogi na łożu, wyzionął ducha i został przyłączony do swoich przodków. Bracia Józefa zdając sobie sprawę z tego, że ojciec ich nie żyje, myśleli: „Na pewno Józef będzie nas teraz prześladował i odpłaci nam za wszystkie krzywdy, które my wyrządziliśmy”. Toteż kazali powiedzieć Józefowi: „Ojciec twój dał przed śmiercią takie polecenie: "Powiedzcie Józefowi tak: Racz przebaczyć braciom twym wykroczenie i winę ich, wyrządzili ci bowiem krzywdę". Teraz przeto daruj łaskawie winę nam, którzy czcimy Boga twojego ojca!” Józef rozpłakał się, gdy mu to powtórzono. Wtedy bracia już sami poszli do Józefa i upadłszy przed nim rzekli: „Jesteśmy twoimi niewolnikami”, Lecz Józef powiedział do nich: „Nie bójcie się. Czyż ja jestem w miejsce Boga? Wy niegdyś knuliście zło przeciwko mnie, Bóg jednak zamierzył to jako dobro, żeby sprawić to, co jest dzisiaj, że przeżył wielki naród. Teraz więc nie bójcie się: będę żywił was i dzieci wasze”. I tak ich pocieszał, przemawiając do nich serdecznie. Józef mieszkał w Egipcie wraz z rodziną swego ojca. Dożył on stu dziesięciu lat i doczekał się prawnuków z Efraima. Również dzieci Makira, syna Manassesa, urodziły się na kolanach Józefa. Wreszcie Józef rzekł do swych braci: „Gdy ja umrę, Bóg okaże wam swą łaskę i wyprowadzi was z tej ziemi do kraju, który poprzysiągł dać Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi”. Po czym zobowiązał synów Izraela przysięgą, że spełnią takie polecenie: „Gdy Bóg okaże wam tę wielką swoją łaskawość, zabierzcie stąd moje kości”. Po czym Józef umarł mając sto dziesięć lat. Zabalsamowano go i złożono do trumny w Egipcie.

Psalm:

(Ps 105,1-4.6-70)
REFREN: Ożyje serce szukających Boga

Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia,
głoście Jego dzieła wśród narodów.
śpiewajcie i grajcie Mu psalmy,
rozsławiajcie wszystkie Jego cuda.

Szczyćcie się Jego świętym imieniem,
niech się weseli serce szukających Pana.
Rozważajcie o Panu i Jego potędze,
zawsze szukajcie Jego oblicza.

Potomkowie Abrahama, słudzy Jego,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
On, Pan, jest naszym Bogiem,
Jego wyroki obejmują świat cały.

Aklamacja (1 P 4,14)
Błogosławieni jesteście, jeżeli złorzeczą wam z powodu imienia Chrystusa, albowiem Duch Boży na was spoczywa.

Ewangelia:

 (Mt 10,24-33)
Jezus powiedział do swoich apostołów: „Uczeń nie przewyższa nauczyciela ani sługa swego pana. Wystarczy uczniowi, jeśli będzie jak jego nauczyciel, a sługa jak pan jego. Jeśli pana domu przezwali Belzebubem, o ileż bardziej jego domowników tak nazwą. Więc się ich nie bójcie. Nie ma bowiem nic zakrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie jawnie, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach. Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle. Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież żaden z nich bez woli Ojca waszego nie spadnie na ziemię. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli. Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Historia opowiedziana w Księdze Rodzaju powoli się kończy. Patriarcha Jakub przeczuwa swoją śmierć i zobowiązuje swych synów do pochowania go w grobowcu na polu Makpela, koło Mamre. Wymieniając wielkich przodków, dodaje: tam pochowałem Leę (Rdz 49, 31). Ona była kobietą, która zakochała się w nim, w młodości, a której nie chciał poślubić, bo kochał Rachelę. Ich związek był dziełem sztuczki Labana. A jednak przy niej chce być pochowany. Czy zatem dostrzegł i docenił miłość Lei? Możliwe, ale zostanie to ostatecznie tajemnicą biblijną. Historia Józefa jest również historią zbrodni jego braci, ukrywania jej oraz pokuty i żalu za nią. Bracia Józefa okłamują go o rzekomej ostatniej woli ojca (nie ma bowiem o nim wzmianki we wcześniejszym tekście), ale widząc łzy Józefa, natychmiast pokutują, oddając się mu jako niewolnicy. Sami zatem wydają wyrok na siebie, uznając, że zasługują, by być mu do końca życia poddani. Józef jednak przebacza i chce być dalej ich bratem. Powiada: Czy ja jestem na miejscu Boga? (Rdz 50, 19b). Nie wynosi się nad Boga, ale dzięki temu staje się do Niego podobny poprzez współczucie i przebaczenie. Niejako zapowiada to słowa Pana Jezusa na krzyżu: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią (Łk 23,34a).

Komentarz do pierwszego psalmu

Refren dzisiejszego psalmu wydaje się być paradoksalny: Ożyje serce szukających Boga. Czy Bóg nie jest wszędzie? Oczywiście, ale nie zawsze czujemy Jego obecność. Może się wydawać, jakby się skrył. Szukanie Boga jest po to, abyśmy Go poznali, zobaczyli Jego Piękno, niczym rolnik z przypowieści Pana Jezusa, który znalazł drogocenną perłę na roli. Psalmista mówi, że trzeba opowiadać o Panu pośród narodów. Czynią to misjonarze na wszystkich kontynentach. Jak robić to w Polsce? Święta siostra Faustyna napisała w Dzienniczku, że każda dusza to inny świat. Każda osoba jest jakby odrębnym narodem. Przez dobry przykład wiary i życia możemy niejako pracować na misjach. Autor psalmu również zachęca, abyśmy spoglądali na Oblicze Boga. W Starym Testamencie był zakaz wykonywania obrazów Boga, bo też Boga nikt nigdy nie zobaczył. W Nowym Przymierza natomiast możemy spojrzeć na Boga, ponieważ Bóg dał się zobaczyć w Swoim Synu, Jezusie Chrystusie, przez Misterium Wcielenia. Nasz Pan powiedział do apostoła Filipa w czasie Ostatniej Wieczerzy: Kto Mnie zobaczył, zobaczył Ojca (J 14,9). Obrazy Jezusa, Maryi i świętych pomagają nam w kulcie i modlitwie. Adorując Najświętszy Sakrament, jeszcze bardziej możemy doświadczyć prawdziwej obecności Pana Jezusa, który napełnia pokojem.

Komentarz do Ewangelii

Jaka jest droga do świętości? Pan Jezus odpowiada: Bycie jak Ja. Jeśli chcemy naśladować Pana Jezusa, powinniśmy znać Ewangelię i czynić to, co On. Chrystus daje nam osiem błogosławieństw, przykazanie miłości oraz trzy rady: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, które można stosować w życiu dzięki pomocy Ducha Świętego. Jednocześnie nasz Mistrz zapowiada, że ludzie będą nas traktować tak jak Jego: czasem podziwiać, ale częściej prześladować i czynić trudności. Nie powinno nas to zniechęcać, bo na Sądzie Ostatecznym ujawnione zostaną wewnętrzne intencje i poniesiony dla Boga trud. Pan Jezus nakazuje nam bać się Tego, który może dusze i ciało zatracić w piekle. Czyli Kogo? Może to wydawać się zaskakujące, ale te słowa odnoszą się do Boga. To On ma Moc decydować o losie człowieka. Trzeba te słowa jednak dobrze rozumieć. Święty Tomasz z Akwinu, komentując ten ustęp Ewangelii, zauważył, za św. Pawłem, że wierzący otrzymali Ducha Świętego, który nie jest Duchem bojaźni, ale przybrania za synów (zob. Rz 8,15). Powinniśmy Bogu Ojcu służyć nie z lęku przed karą, lecz z miłości do Jego sprawiedliwości, która nagradza dobro i karze za (nieżałowane) zło. Owym strachem jest zatem bojaźń Boża, czyli lęk przed obrażeniem Boga jako Dobrego Ojca, z powodu miłości do Niego. Taki lęk jest duchową mądrością.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego

źródło: mateusz.pl

 (1 P 4,14)
Błogosławieni jesteście, jeżeli złorzeczą wam z powodu imienia Chrystusa, albowiem Duch Boży na was spoczywa.

Módlmy się.

Red.