Ewangelia na każdy dzień (14 sierpień)

Pierwsze czytanie:

 (Pwt 10, 12-22)
Mojżesz powiedział do ludu: "A teraz, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, Bóg twój? Tylko tego, byś się bał Pana, Boga swojego, chodził wszystkimi Jego drogami, miłował Go, służył Panu, Bogu twemu, z całego swojego serca i z całej swej duszy, strzegł poleceń Pana i Jego praw, które ja ci podaję dzisiaj dla twego dobra. Do Pana, Boga twojego, należą niebiosa, niebiosa najwyższe, ziemia i wszystko, co jest na niej. Tylko do twoich przodków skłonił się Pan z miłością; spośród wszystkich narodów wybrał ich potomstwo, czyli was, jak jest dzisiaj. Dokonajcie więc obrzezania waszych serc, nie bądźcie nadal ludem o twardym karku, albowiem Pan, Bóg wasz, jest Bogiem nad bogami i Panem nad panami, Bogiem wielkim, potężnym i straszliwym, który nie ma względu na osoby i nie przyjmuje podarków. On wymierza sprawiedliwość sierotom i wdowom, miłuje cudzoziemca, udzielając mu chleba i odzienia. Wy także miłujcie przybysza, bo sami byliście przybyszami w ziemi egipskiej. Bójcie się Pana, Boga swego, Jemu się oddajcie, służcie Mu i na Jego imię przysięgajcie. On waszą chwałą, On waszym Bogiem, On dla was uczynił te rzeczy straszliwe, które widziały wasze oczy. W liczbie siedemdziesięciu osób zstąpili przodkowie wasi do Egiptu, a teraz Pan, Bóg wasz, uczynił was licznymi jak gwiazdy na niebie".

Psalm:

(Ps 147B, 12-13. 14-15. 19-20)
REFREN: Kościele święty, chwal swojego Pana

Chwal, Jeruzalem, Pana,
wysławiaj twego Boga, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich
i błogosławi synom twoim w tobie.

Zapewnia pokój twoim granicom
i wyborną pszenicą ciebie darzy.
Zsyła na ziemię swoje polecenia,
a szybko mknie Jego słowo.

Oznajmił swoje słowo Jakubowi,
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów,
nie oznajmił im swoich wyroków.

Aklamacja (Tes 2, 14)
Bóg wezwał nas przez Ewangelię, abyśmy dostąpili chwały Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

Ewangelia:

 (Mt 17, 22-27)
Gdy Jezus przebywał w Galilei z uczniami, rzekł do nich: "Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Oni zabiją Go, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie". I bardzo się zasmucili. Gdy przyszli do Kafarnaum, przystąpili do Piotra poborcy didrachmy z zapytaniem: "Wasz Nauczyciel nie płaci didrachmy?" Odpowiedział: "Tak". Gdy wszedł do domu, Jezus uprzedził go, mówiąc: "Szymonie, jak ci się zdaje: Od kogo królowie ziemscy pobierają daniny lub podatki? Od synów swoich czy od obcych?" Gdy Piotr powiedział: "Od obcych", Jezus mu rzekł: "A zatem synowie są wolni. Żebyśmy jednak nie dali im powodu do zgorszenia, idź nad jezioro i zarzuć wędkę. Weź pierwszą złowioną rybę, a gdy otworzysz jej pyszczek, znajdziesz statera. Weź go i daj im za Mnie i za siebie".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Pan, Bóg miłujący człowieka upomina się o miłość ze strony Narodu Wybranego. Wezwanie do relacji miłości, to nie próba ubezwłasnowolnienia lub konieczność kontrolowania wszystkiego, lecz kategoria daru, szansy na rozwój w człowieczeństwie. Pan zawsze wzywa do tego, co najlepiej służy stworzeniu, a nie Jemu samemu. Dzisiaj Stwórca sam podaje nam wykładnię miłości: Będziesz się bał swego Pana Boga, chodził Jego drogami, miłował Go, służył mu, strzegł Jego poleceń i praw. Wołanie Boga o miłość nie dotyczy tylko Jego samego, On zaprasza do miłowania również współbraci w człowieczeństwie, a nawet przybysza z innego narodu i obcej ziemi. I być może to dzisiaj na polskiej ziemi warto zauważyć . Benedykt XVI napisał: Wiara w Jezusa domaga się także zaakceptowania członków Jego rodziny wraz z wszystkimi niedogodnościami. A kto należy do Jego rodziny? Oczywiście ci, którzy złączyli się z Nim przez wiarę, chrzest, słuchanie Słowa Bożego. Jednak w kręgu Jego domowników-bliskich są też niezauważeni przez nas ludzie z innych narodów, ras, kontynentów. Jezus, poprzez wcielenie połączył się z każdym człowiekiem bez wyjątku. Chrześcijaninie, manifestując miłość i wiarę względem Boga, zauważ wszystkich członków rodziny Jezusa.

Komentarz do psalmu

Szybko mknie Jego słowo. Oznajmił swoje słowo Jakubowi. W ciele-głowie ludzkiej ciągle rozbrzmiewa jakiś głos i przemykają liczne słowa. W społecznościach ludzkich, rodzinnych, klanowych czy narodowych podobnie, nie brakuje polifonii różnych słów. Słowo od Pana Boga usłyszał patriarcha Jakub, słowo Boże dzisiaj otrzymuje Kościół. We mnie i w tobie rozbrzmiewają liczne i zróżnicowane słowa, czy jednak podejmujemy walkę duchową, aby usłyszeć to najlepsze słowo – Boże?

Komentarz do Ewangelii

Kilka lat temu rozmawiając z emerytowanym już dzisiaj politykiem, deklarującym się jako wierzący i praktykujący, usłyszałem pewną uwagę, której nie można było odebrać negatywnie. Powiedział, że przez całe swoje życie nie usłyszał homilii ani kazania o powinności (obowiązku!) płacenia podatków przez katolików w Polsce. Niektórzy znawcy zagadnień finansowych w świecie zauważają, że najlepiej rozwijają się te państwa, w których mieszkańcy nawet nie pomyślą, że mogliby nie zapłacić, oczywiście przy założeniu, że kierujący w narodzie to ludzie roztropni, nie marnujący i nie kradnący pieniędzy obywateli. Wielu spośród nas zastanawia się zazwyczaj, jak nie zapłacić podatków. Ewangelia idzie jeszcze dalej, oprócz potwierdzenia obowiązku płacenia podatków i państwowych, i religijnych (didrachma, dwie dniówki – to podatek religijny na świątynię w Jerozolimie) odkrywa przed nimi kwestię wolności serca i odpowiedzialności za bliźnich. Synowie królestwa są wolni, wiedzą, że zjednoczenie z Bogiem daje więcej satysfakcji niż gromadzenie pieniędzy wokół siebie bez dbania o dobro wspólne. Katoliku nie miej złudzeń, Ewangelia i nauczanie Kościoła od starożytności nieprzerwanie potwierdzają, że płacenie podatków jest obowiązkiem również tych, którzy uznają się za wierzących.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Waldemara Kluza

źródło: mateusz.pl

 (Tes 2, 14)
Bóg wezwał nas przez Ewangelię, abyśmy dostąpili chwały Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

Módlmy się.

  (Tes 2, 14)

Kościele święty, chwal swojego Pana

Red.