Ewangelia na każdy dzień (14 lipiec)

Pierwsze czytanie:

 (Rdz 46,1-7.28-30)
Izrael wyruszył w drogę z całym swym dobytkiem. A gdy przybył do Beer-Szeby, złożył ofiarę Bogu ojca swego, Izaaka. Bóg zaś w widzeniu nocnym tak odezwał się do Izraela: „Jakubie, Jakubie!”. A gdy on odpowiedział: „Oto jestem”, rzekł do niego: „Jam jest Bóg, Bóg ojca twego. Idź bez obawy do Egiptu, gdyż uczynię cię tam wielkim narodem. Ja pójdę tam z tobą i ja stamtąd cię wyprowadzę, a Józef zamknie ci oczy”. Potem Jakub wyruszył z Beer-Szeby. Synowie Izraela umieścili ojca swego, Jakuba, swe dzieci i żony na wozach, które faraon przysłał dla przewiezienia go. Zabrali też swe trzody i swój dobytek, który nabyli w Kanaanie. Tak przybył Jakub do Egiptu wraz z całym swym potomstwem: wziął ze sobą do Egiptu synów, wnuków, córki i wnuczki, całe swe potomstwo. Wysłał on przed sobą Judę do Józefa, aby ten mógł go wyprzedzić do Goszen przed ich przybyciem. A gdy przybyli do ziemi Goszen, Józef kazał zaprząc do swego wozu i wyjechał na spotkanie Izraela, ojca swego, do Goszen. Kiedy zobaczył go, rzucił mu się na szyję i długo szlochał na jego szyi. Wreszcie Izrael odezwał się do Józefa: „Teraz mogę już umrzeć, skoro zobaczyłem ciebie, że jeszcze żyjesz”.

Psalm:

(Ps 37,3-4.18-19.27-28.39-40)
REFREN: Zbawienie prawych pochodzi od Pana

Miej ufność w Panu i czyń to co dobre,
a będziesz mieszkał na ziemi i żył bezpiecznie.
Raduj się w Panu,
a On spełni pragnienia twego serca.

Pan zna dni postępujących nienagannie,
a ich dziedzictwo trwać będzie na wieki.
W czasie klęski nie zaznają wstydu,
w dniach głodu zostaną nasyceni.

Odstąp od złego, czyń dobrze,
abyś mógł przetrwać na wieki.
Gdyż Pan miłuje sprawiedliwość
i nie opuszcza swych świętych.

Zbawienie sprawiedliwych pochodzi od Pana,
On ich ucieczką w czasie utrapienia.
Pan ich wspomaga i wyzwala,
wyzwala od występnych i zachowuje,
On bowiem jest ich ucieczką.

Aklamacja (J 14,26)
Duch święty was wszystkiego nauczy przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.

Ewangelia:

(Mt 10,16-23)
Jezus powiedział do swoich apostołów: „Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie. Miejcie się na baczności przed ludźmi. Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić. Gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was. Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony. Gdy was prześladować będą w tym mieście, uciekajcie do innego. Zaprawdę powiadam wam: Nie zdążycie obejść miast Izraela, nim przyjdzie Syn Człowieczy”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

W podróży Jakuba i całej jego rodziny do Egiptu zastanawia jego postój w Beer-Szebie. Dlaczego akurat tam? Jakub wiedział, że jego wielki przodek, Abraham, zawarł tam przymierza z Abimelekiem i tam wzywał Imienia Pana, Boga Wiekuistego (Rdz 21, 33b). Chciał zatem udać się tam, w pielgrzymce, aby prosić Boga o pomoc. Już wcześniej zrobił podobnie, w swojej młodości, gdy modlił się do Boga przy Górze Moria, aby Bóg kierował jego krokami. Teraz powtarza swoją modlitwę, gdy jest już starcem, po wielu doświadczeniach życiowych. Bóg odpowiada i zapewnia go o Swojej Opiece. Dzięki temu patriarcha rusza ze spokojem do nowego miejsca. Scena ta pokazuje moc pobożnych pielgrzymek. My też udajemy się w podróż do różnych miejsc kultu, do licznych sanktuariów, aby dziękować Bogu i prosić Go o wsparcie. Jan III Sobieski zanim udał się na pomoc oblężonemu przez Turków Wiedniowi, w 1683 r., zawitał do Sanktuarium na Jasnej Górze, prosząc Matkę Bożą o wstawiennictwo do Chrystusa. Tam też otrzymał od paulinów miecz hetmana Stanisława Żółkiewskiego. Po zwycięstwie, w drodze powrotnej, złożył jako wotum wdzięczności zdobyte podczas bitwy trofea. Jak ujął to św. Piotr: Bóg, bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje (1 Piotr 5,5).

Komentarz do psalmu

Psalmista udziela rady: Raduj się w Panu, a On spełni pragnienie twego serca. Kryje się w tym niezwykła, duchowa mądrość. Radować się w Panu, to znaczy cieszyć się z powodu Jego Dzieł, Jego Zbawienia i Obecności. Gdy człowiek zacznie to praktykować, to wchodzi z Bogiem w relację i chcę tę relację jeszcze bardziej pogłębiać. Pragnieniem serca staje się zatem sam Bóg. Tak radowała się Matka Najświętsza w swoim hymnie Magnificat, tak chlubił się w Panu św. Paweł i wielu innych świętych. Święta Teresa z Avila, mistrzyni życia duchowego, ujęła istotę życia chrześcijańskiego w prostych słowach: Bóg sam wystarczy-Solo Dios basta. Autor psalmu jednocześnie nawołuje czytelników: Odstąp od złego i czyń dobro (…), Pan bowiem sprawiedliwość miłuje. Jest w tym ukryta myśl, że Bóg przebaczy grzechy człowiekowi DLATEGO, że jest Sprawiedliwy. Wyraża się to przez Śmierć i Zmartwychwstanie Pana Jezusa. Święty Paweł celnie to wyraził w Liście do Rzymian: Jego to [Chrystusa] ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą Jego krwi. Chciał przez to okazać, że sprawiedliwość Jego względem grzechów popełnionych dawniej - za dni cierpliwości Bożej - wyrażała się w odpuszczaniu ich (Rz 3, 25-26a). Sprawiedliwymi są zatem ci, którym Bóg odpuszcza grzechy i którzy z pomocą łaski Bożej stają się lepszymi ludźmi.

Komentarz do Ewangelii

Co oznacza roztropność węża? Ojcowie Kościoła, odwołując się do starożytnej wiedzy zoologicznej, wyjaśniali to w ten sposób, iż wąż zrzuca swoją skórę, zatem uczniowie Pana Jezusa mają ciągle zrzucać swoje złe czyny i nawyki. To z kolei doprowadza do czystości serca, a przecież jedno z błogosławieństw Kazania na Górze brzmi: Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą (Mt 5,8). Asystencja Ducha Świętego dla wierzących jest poświadczona w historii świętych. Święta Joanna d’Arc w czasie procesu wytoczonego przeciw niej została podchwytliwie zapytana, czy jest w stanie łaski. Według teologii katolickiej nikt nie może tego powiedzieć z całą pewnością, chyba że otrzymał wyraźne objawienie od Boga na ten temat. Ta niepiśmienna kobieta odpowiedziała: Jeśli jestem, to niech Bóg mnie w nim zachowa, a jeśli nie, to niech Bóg mnie do niego doprowadzi. Ta odpowiedź miała zdumieć oskarżycieli. Prawda o prześladowaniach z powodu Ewangelii jest trudna i może burzyć nasze dobre samopoczucie. Ale czy bez tego nasza wiara miałaby wartość, sens, duchowy smak? Jeśli nie umielibyśmy cierpieć za to, w co wierzymy, to czy życie nie byłoby miałkie jak sól, która utraciła swój smak (Mt 5, 13b)?

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego

źródło: mateusz.pl

 (J 14,26)
Duch święty was wszystkiego nauczy przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.

Módlmy się.

  (J 14,26)
Duch święty was wszystkiego nauczy przypomni wam wszystko

Red.