Ewangelia na każdy dzień (12 maja)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 1,1-11)
Pierwszą książkę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił: ”Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”. Zapytywali Go zebrani: ”Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?”. Odpowiedział im: ”Nie wasza to rzecz znać czas i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”. Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: ”Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba”.

Psalm:

(Ps 47,w2-3.6-9)
REFREN: Pan wśród radości wstępuje do nieba

Wszystkie narody klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków,
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie,
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.

Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi,
hymn zaśpiewajcie
Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie.

Drugie czytanie:

(Ef 4, 1-13)
Bracia: Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego. Dlatego mówi Pismo: "Wstąpiwszy na wysokości, wziął do niewoli jeńców, rozdał ludziom dary". Słowo zaś "wstąpił" cóż oznacza, jeśli nie to, że również zstąpił do niższych części ziemi? Ten, który zstąpił, jest i Tym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko napełnić. On też ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami, aby przysposobili świętych do wykonywania posługi dla budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.

Aklamacja (Mt 28, 19a. 20b)
Idźcie i nauczajcie wszystkie narody. Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.

Ewangelia:

 (Mk 16, 15-20)
Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich: "Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Te zaś znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie". Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Kiedy doświadczamy radości, bądź przeżywamy niezwykłe chwile, często mówimy „było mi jak w niebie”. Podświadomie z duszy wydobywamy pragnienia spełnienia, które nazywamy stanem szczęścia. „Niebo” jest więc nie tyle miejscem ani przelotnym uczuciem, co stanem naszego serca i duszy, w którym chcielibyśmy trwać. Jednak często tracimy smak „nieba” i stwierdzamy, że chwile szczęścia są ulotne, a pozostaje życie szare i monotonne. To w jaki sposób być szczęśliwym na ziemi, skoro wszystko jest tak zmienne i nietrwałe? Gdzie szukać prawdziwego szczęścia?
Prawdziwym szczęściem jest Bóg. To On przeznaczył nas do chwały i nieprzemijającego szczęścia przebywania z Nim.
Wniebowstąpienie Jezusa jest powrotem do Boga Ojca. Syn Boży posłany na świat dopełnia dzieła odkupienia ludzkości.
Wśród wielu dróg życia i różnych planów, jedna droga jest wspólna wszystkim ludziom. Jest to znalezienie drogi do Ojca w Jezusie Chrystusie. Zmartwychwstały Jezus jest Przewodnikiem dla wszystkich dusz, by znalazły swój ostateczny cel i dopełnienie w Bogu Ojcu.

Komentarz do psalmu

Psalm rozpoczyna się wezwaniem do uwielbienia Boga, który jest Panem historii. Następnie Bóg jest ukazany jako Król całej ziemi, który panuje nad narodami. Zatem cały Psalm przedstawia królewską godność Boga i jest zachętą do oddawania chwały Bogu, jako najwyższemu autorytetowi władzy i wszelkiego działania.

Komentarz do drugiego czytania

Święty Paweł wzywa do zachowania jedności. Apel ten stanowi centralny owoc nauczania Apostoła. Jedność jest przełamaniem egoizmu. Służą temu dary, w które wyposażył nas Bóg. Wśród nich święty Paweł wymienia pokorę, cichość i cierpliwość. Pokora jest zdaniem się na Boga, cichość jest wyrazem wszelkiej łagodności, a cierpliwość jest wytrwałym dążeniem do celu.
Jedność zaś jest wpatrywaniem się w Boga, Ojca wszystkich ludzi, a jednocześnie budowaniem więzi międzyludzkiej. Nie chodzi tu o zwykłe braterstwo, ale głęboką miłość, której celem jest nieustanne upodobnienie się do Boga. Owocem tego upodobnienia jest wzajemna miłość, bo „gdzie miłość wzajemna i dobroć, tam znajdziesz Boga żywego”.

Komentarz do Ewangelii

Epilog Ewangelii według świętego Marka przedstawia scenę Wniebowstąpienia Jezusa. Wniebowstąpienie nie jest tylko uwieńczeniem ziemskiej misji Jezusa, ale kontynuacją dzieła Jezusa. Sam Jezus daje ostatnie nakazy apostołom. Pierwszy dotyczy głoszenia Ewangelii wszelkiemu stworzeniu. „Wszelkiemu stworzeniu” nie jest tylko wyrażeniem jakimś ogólnikowym. Dotyczy ono przede wszystkich niesienia Ewangelii każdemu człowiekowi. Może odpowiednim komentarzem będzie tutaj Rz 8, 19-21 „Stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie zostało bowiem poddane marności – nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który go poddał – w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych”. Tak więc nad całym stworzeniem ciąży piętno grzechu, a jednocześnie uczestniczy ono w odkupieniu w Chrystusie.
Kolejny nakaz dotyczy udzielania chrztu, który wynika z wiary, dającej przystęp do Ojca w Chrystusie Zmartwychwstałym. Chrzest jest wejściem na drogę Jezusa i czerpaniem z darów odkupienia dokonanego przez samego Chrystusa. Jest zatem wezwaniem do zaangażowania w misję Chrystusa, by dojść do ostatecznego celu, jakim jest pełne uczestniczenie w życiu Boga, współuczestniczenie w życiu Jezusa, w Jego człowieczeństwie i chwalebnym Wniebowstąpieniu.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego

źródło: mateusz.pl

 (Mt 28, 19a. 20b)
Idźcie i nauczajcie wszystkie narody. Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.

Módlmy się.

(Ps 47,w2-3.6-9)

Pan wśród radości wstępuje do nieba