Ewangelia na każdy dzień (12 czerwca)

Pierwsze czytanie:

 (1 Krl 18, 20-39)
Achab rozesłał polecenie wszystkim Izraelitom i zgromadził proroków na górze Karmel. Wówczas Eliasz przybliżył się do całego ludu i rzekł: "Jak długo będziecie chwiać się na obie strony? Jeżeli Jahwe jest prawdziwym Bogiem, to Jemu służcie, a jeżeli Baal, to służcie jemu!" Na to nie odpowiedzieli mu ani słowa. Wtedy Eliasz przemówił do ludu: "Tylko ja sam ocalałem jako prorok Pański, proroków zaś Baala jest czterystu pięćdziesięciu. Wobec tego niech nam dadzą dwa młode cielce. Oni niech wybiorą sobie jednego cielca i porąbią go oraz niech go umieszczą na drwach, ale ognia niech nie podkładają! Ja zaś oprawię drugiego cielca oraz umieszczę na drwach i też ognia nie podłożę. Potem wy będziecie wzywać imienia waszego boga, a następnie ja będę wzywać imienia Pana, aby się okazało, że ten Bóg, który odpowie ogniem, jest naprawdę Bogiem". Cały lud, odpowiadając na to, zawołał: "Dobry pomysł!" Eliasz więc rzekł do proroków Baala: "Wybierzcie sobie jednego młodego cielca i zacznijcie pierwsi, bo was jest więcej. Następnie wzywajcie imienia waszego boga, ale ognia nie podkładajcie!" Wzięli więc cielca i oprawili go, a potem wzywali imienia Baala od rana aż do południa, wołając: "O Baalu, odpowiedz nam!" Ale nie było ani głosu, ani odpowiedzi. Zaczęli więc tańczyć, przyklękając przy ołtarzu, który przygotowali. Kiedy zaś nastało południe, Eliasz szydził z nich, mówiąc: "Wołajcie głośniej, bo to bóg! Więc może jest zamyślony albo zajęty, albo udaje się w drogę. Może on śpi, więc niech się obudzi!» Potem wołali głośniej i kaleczyli się według swojego zwyczaju mieczami oraz oszczepami, aż się pokrwawili. Kiedy już południe minęło, oni jeszcze prorokowali aż do czasu składania ofiary pokarmowej. Ale nie było ani głosu, ani odpowiedzi, ani też dowodu uwagi. Wreszcie Eliasz przemówił do ludu: "Przybliżcie się do mnie!" A oni przybliżyli się do niego. Po czym naprawił rozwalony ołtarz Pański. Eliasz wziął dwanaście kamieni według liczby pokoleń potomków Jakuba, któremu Pan powiedział: "Imię twoje będzie Izrael". Następnie ułożył kamienie na kształt ołtarza ku czci Pana i wykopał dokoła ołtarza rów o pojemności dwóch sea ziarna. Potem ułożył drwa i porąbawszy młodego cielca, położył go na tych drwach i rozkazał: "Napełnijcie cztery dzbany wodą i wylejcie na całopalenie oraz na drwa!" Potem polecił: "Wykonajcie to drugi raz!" Oni zaś to wykonali. I znów nakazał: "Wykonajcie trzeci raz!" Oni zaś wykonali to po raz trzeci, aż woda oblała ołtarz dokoła i napełniła też rów. Następnie w porze składania ofiary pokarmowej prorok Eliasz wystąpił i rzekł: "O Panie, Boże Abrahama, Izaaka oraz Izraela! Niech dziś będzie wiadomo, że Ty jesteś Bogiem w Izraelu, a ja, Twój sługa, na Twój rozkaz to wszystko uczyniłem. Wysłuchaj mnie, o Panie! Wysłuchaj, aby ten lud zrozumiał, że Ty, o Panie, jesteś Bogiem i Ty znów nawracasz ich serca". A wówczas spadł ogień od Pana i strawił żertwę i drwa oraz kamienie i muł, jak i też pochłonął wodę z rowu. Cały lud to ujrzał i padł na twarz, a potem rzekł: "Naprawdę Pan jest Bogiem! Naprawdę Pan jest Bogiem!"

Psalm:

(Ps 16 (15), 1b-2a. 4. 5 i 8. 11)
REFREN: Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem

Zachowaj mnie, Boże,
bo chronię się do Ciebie,
mówię do Pana:
"Ty jesteś Panem moim".

Wszyscy, którzy idą za obcymi bogami,
pomnażają swoje udręki.
Nie będę wylewał krwi w ofiarach dla nich,
nie wymówią ich imion moje wargi.

Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.

Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnię radości przy Tobie
i wieczne szczęście
po Twojej prawicy.

Aklamacja (Ps 25 (24), 4b. 5a)
Naucz mnie, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami, prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń.

Ewangelia:

 (Mt 5, 17-19)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem, powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Eliasz, odważny prorok, który upominał błądzącego króla Achaba, nazywając go „dręczycielem Izraela” równocześnie głosił prawdę o sądzie Bożym nad fałszywymi prorokami pogańskimi. Prawdziwy prorok ma odwagę i obowiązek demaskować proroków fałszywych. Czyniąc to naraża siebie, swoje życie. Staje się kimś, kogo język łaciński określa jako persona non grata.
Prorok Eliasz dzięki Bożemu światłu zdiagnozował duchowy stan Izraelitów. Pytał ich odważnie: „Dopókiż będziecie kuleć na obie strony?” Kulejący „na obie strony” tracą orientację. Ich droga staje się udręką. Idąc, właściwie stoją oni w miejscu. Eliasz, wytrwale pełniący swoją misję, chce przebudzić serca Izraelitów, wypowiadając słowa: „Jeżeli Jahwe jest prawdziwym Bogiem, to Jemu służcie, a jeżeli Baal, to służcie jemu”.
Służenie fikcji jest aktem bezsensownym. Pogrąża służącego w coraz głębszej rozpaczy. Czyni z niego niewolnika własnej wyobraźni. Służenie Bogu prawdziwemu daje wolność. Pozwala dostrzec świat takim, jaki jest, a nie jaki się „wydaje”. Eliasz podważył profetyczne roszczenia fałszywych głosicieli nauki, mówiąc, iż ich wołania trafiają w próżnię. Jak nieistniejące bóstwo może wysłuchiwać wołających, skoro go nie ma? Nie tak było w przypadku wołania Eliasza. Istniejący Bóg Jahwe odpowiedział ogniem zajmującym ofiarę złożoną przez prawdziwego proroka. Słowa Eliasza i dziś mają głęboki sens i niosą ważne przesłanie: „Wysłuchaj mnie o Jahwe! Wysłuchaj, aby ten lud zrozumiał, że Ty, o Jahwe, jesteś zaiste Bogiem i Ty nawróciłeś ich serca”.
Wiara domaga się zrozumienia. Tak było w czasach Eliasza, tak było przez dzieje religii biblijnego Izraela i dzieje chrześcijaństwa, aż po dzień dzisiejszy. Wiara poszukuje zrozumienia, jak powtarzali wielcy teologowie. Podbudowana racjami rozumowymi wiara nie zachwieje się. Będzie się rozwijała i trwała.

Komentarz do psalmu

Psalm 16 jest wielkim wołaniem udręczonego, „doświadczonego ogniem” o wyzwolenie od wrogów. Błagający Boga o wolność od nieprzyjaciół jest niewinny. Czyni to jego modlitwę wyjątkową. Tajemnica nieprawości i pozorny triumf szatana bardzo wyraźnie ujawnia się w sytuacji prześladowania niewinnych. „Oko Boga” widzi niewinność oczernianego. Podobnie jego serce zna do końca tylko Pan.
W obliczu zawziętości wrogów napędzających siebie do coraz większej nienawiści wobec człowieka czystego – niewinnego prześladowany z jeszcze większą determinacją i siłą wzywa pomocy Bożej oraz Jego opieki. Bóg jest schronieniem niewinnego, cierpiącego katusze ze strony złych ludzi i doświadczającego powszechnego niezrozumienia ze strony ludzi obojętnych. To Bóg wraz z prześladowanym „przeżywa” niesprawiedliwość, która go uderza. Prześladowany pragnie ujrzeć Boże oblicze. Dramatyczne doświadczenie prześladowania i cierpienie niezasłużone - niewinnie znoszone - jest „koniec końców” oglądaniem oblicza samego Boga.
Psalm 16 jest zapisem modlitewnym tych, którzy uważają Boga za swoje jedyne dobro, swój jedyny ratunek. Wzruszające są słowa Psalmisty: „Zawsze mam Pana przed oczami”, do których można dodać myśl: nie tylko w doczesności, ale i w wieczności.

Komentarz do Ewangelii

W prawie i u proroków Starego Testamentu zawarte były proroctwa odnoszące się do Mesjasza – Jezusa Chrystusa. Jezus nie był anarchistą religijnym unicestwiającym prawo i proroków.
Wypełnienie w Nowym Testamencie przesłania zawartego w objawieniu Bożym, spisanym w księgach Starego Testamentu wskazuje na jedność Biblii. Stary Testament nie wyklucza Nowego, a Nowy Testament nie unicestwia Starego. Z kolei człowiek wiary religijnej nie ma prawa manipulować Słowem Bożym zapisanym w Biblii. Nie może unieważniać, „zawieszać” przykazań danych przez Boga.
Prawo Boże, jak nauczał Jezus, pochodzi od Boga i ujawnia, objawia Jego wolę. Jezus zogniskował wszystkie wcześniejsze moralne przykazania w jednym – miłości Boga i bliźniego. W Jezusie urzeczywistniają się wszystkie obietnice mesjańskie zapisane w prawie i u proroków. Przykazania Boże nie zostały dane li tylko dla przykazań. Należało je wypełniać, co czynił Jezus Chrystus, a wraz z nim czynić mają wszyscy czciciele Boga.
Bóg stopniowo ukazywał człowiekowi siebie. Najpełniej to uczynił w Jezusie Chrystusie. On, ujawniając siebie, ukazuje prawdę o Bogu i jednocześnie prawdę o człowieku.

Komentarze zostały przygotowane przez Prof. dr hab. Eugeniusza Sakowicza

źródło: mateusz.pl

  (Ps 25 (24), 4b. 5a)
Naucz mnie, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami, prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń.

Módlmy się.

(Ps 16 (15), 1b-2a)
 Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem