Ewangelia na każdy dzień (12.01)

Pierwsze czytanie:

 (Hbr 3, 7-14)
Bracia: Postępujcie, jak mówi Duch Święty: "Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych jak podczas buntu, w dzień kuszenia na pustyni, gdzie kusili Mnie ojcowie wasi, wystawiając na próbę, chociaż widzieli dzieła moje przez lat czterdzieści. Rozgniewałem się przeto na to pokolenie i powiedziałem: Zawsze błądzą w sercu. Oni zaś nie poznali dróg moich, toteż przysiągłem w swym gniewie: Nie wejdą do mego odpoczynku". Baczcie, bracia, aby nie było w kimś z was przewrotnego serca niewiary, której skutkiem jest odstąpienie od Boga żywego, lecz zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co zwie się "dziś", aby ktoś z was nie uległ zatwardziałości przez oszustwo grzechu. Jesteśmy bowiem współuczestnikami Chrystusa, jeśli pierwotną nadzieję do końca zachowamy silną.

Psalm:

(Ps 95 (94), 6-7c. 7d-9. 10-11)
REFREN: Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go, padając na twarze,
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył.
Albowiem On jest naszym Bogiem,
a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego:
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba,
jak na pustyni w dniu Massa,
gdzie Mnie kusili wasi ojcowie,
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.

Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło
i powiedziałem: Są ludem o sercu zbłąkanym
i moich dróg nie znają.
Przeto przysiągłem w gniewie,
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku".

Aklamacja (Mt 4, 23)
Jezus głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszelkie choroby wśród ludu.

Ewangelia:

 (Mk 1, 40-45)
Pewnego dnia przyszedł do Jezusa trędowaty i upadłszy na kolana, prosił Go: "Jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić". A Jezus, zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: "Chcę, bądź oczyszczony". Zaraz trąd go opuścił, i został oczyszczony. Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: "Bacz, abyś nikomu nic nie mówił, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich". Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Dzisiejszy fragment Listu do Hebrajczyków jest mocną przestrogą, a jednocześnie upomnieniem pełnym miłości. Autor natchniony rozważa tajemnicę niewiary, która prowadzi do zatwardziałości serca, czego wyrazem jest odrzucenie Boga i utrata zbawienia, oferowanego przez Boga w Jezusie. Autor zestawia niewierność ludu Izraela z czasów Mojżesza i wędrówki przez pustynię z obecnym czasem niewierności Bogu poprzez życie w zapomnieniu i negacji Boga.
Apel Autora natchnionego „nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych” odnosi się do wolności człowieka i jego wolnej woli. Przestrzega przed drogą niewiary i nieposłuszeństwa Bogu, którego skutkiem jest grzech i podążanie własną drogą buntu i pożądliwości. Taki człowiek pełni już tylko swoją wolę, postępuje według własnych zachcianek i pożądliwości. Skutkiem tego może stać się nieuleczalna zatwardziałość serca. Człowiek w ten sposób postępujący może zamknąć się na wolę Boga i może zabraknąć mu siły i czasu, by dokonać ostatecznego aktu przemiany serca, czego przestrogą jest zły łotr na Golgocie, złorzeczący Jezusowi i odrzucający Jego ofertę zbawienia, nawet w chwili śmierci.
Prośmy Boga, aby dał łaskę opamiętania i wielkie pragnienie nawrócenia serca, by poszukiwać Jego woli i przyjąć ofertę zbawienia w Jezusie Chrystusie.

Komentarz do psalmu

Psalm jest zachętą do uwielbienia Bogu, który wprowadza do prawdziwego odpoczynku. Jak powiedział św. Augustyn: „niespokojne jest nasze serce dopóki nie spocznie w Panu”. Psalm jest jednocześnie prorockim upomnieniem przed postawą zatwardziałości serca, które nie pragnie i nie szuka odpoczynku w Bogu. Takie serce traktuje Boga przedmiotowo i wciąż domaga się znaków i cudów. Psalm wspomina zatwardziałość serca Izraela podczas wędrówki przez pustynię i grzech niewiary Izraela w Massa i Meriba (por. Wj 17, Lb 20). Zbuntowany lud nie osiąga celu i kresu wędrówki, wejścia do Ziemi Obiecanej. Dzisiejszy fragment Listu do Hebrajczyków nawiązuje do tego wydarzenia i jest powtórną przestrogą, byśmy nie postępowali jak nasi przodkowie na pustyni, nie grzeszyli grzechem niewiary, ale zaufali Bogu żywemu i Jego obietnicom wiecznego odpoczynku w Nim.

Komentarz do Ewangelii

Trędowaty za życia był już człowiekiem niejako martwym. Nie miał żadnych praw religijnych i społecznych, wyłączony z wszelkiego kultu i życia we wspólnocie. Wygnany na pustynię, bez relacji z drugim człowiekiem był skazany na „piekło samotności”. Jedynym jego prawem było ogłaszanie „jestem nieczysty”. Jakże to wielki dramat człowieka! Jezus wchodzi w tę beznadziejną krainę śmierci, by ogłosić miłość Boga i obdarzyć życiem. Słowa Jezusa – „Chcę, bądź oczyszczony” – są pragnieniem Boga ratowania każdego człowieka i przeprowadzenia go ze śmierci do życia. Oczyszczony trędowaty jest typem nowego człowieka stworzonego i odrodzonego w Chrystusie, który został wyrwany ze szpon wykluczenia i śmierci. Wolą Boga jest, aby wszyscy zostali zbawieni, ale najpierw zaprzestali wątpić i wołali z ufnością do Boga: Jeżeli chcesz możesz mnie oczyścić.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszka Rasztawickiego

źródło: mateusz.pl

 (Mt 4, 23)
Jezus głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszelkie choroby wśród ludu.

Módlmy się.

Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże.

Red.