Ewangelia na każdy dzień (11 maja)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 18,23-28)
Paweł zabawił w Antiochii pewien czas i wyruszył, aby obejść kolejno krainę galacką i Frygię, umacniając wszystkich uczniów. Pewien żyd, imieniem Apollos, rodem z Aleksandrii, człowiek uczony i znający świetnie Pisma, przybył do Efezu. Znał on już drogę Pańską, przemawiał z wielkim zapałem i nauczał dokładnie tego, co dotyczyło Jezusa, znając tylko chrzest Janowy. Zaczął on odważnie przemawiać w synagodze. Gdy go Pryscylla i Akwila usłyszeli, zabrali go z sobą i wyłożyli mu dokładnie drogę Bożą. A kiedy chciał wyruszyć do Achai, bracia napisali list do uczniów z poleceniem, aby go przyjęli. Gdy przybył, pomagał bardzo za łaską Bożą tym, co uwierzyli. Dzielnie uchylał twierdzenia żydów, wykazując publicznie z Pism, że Jezus jest Mesjaszem.

Psalm:

(Ps 47,2-3.8-10)
REFREN: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi

Wszystkie narody klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy jest straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi,
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie.

Połączyli się władcy narodów
z ludem Boga Abrahama.
Bo możni świata należą do Boga:
On zaś jest najwyższy.

Aklamacja (J 16,28)
Wyszedłem od Ojca i na świat przyszedłem, znowu opuszczam świat i wracam do Ojca.

Ewangelia:

 (J 16,23b-28)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje. Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje: Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna. Mówiłem wam o tych sprawach w przypowieściach. Nadchodzi godzina, kiedy już nie będę wam mówił w przypowieściach, ale całkiem otwarcie oznajmię wam o Ojcu. W owym dniu będziecie prosić w imię moje, i nie mówię, że Ja będę musiał prosić Ojca za wami. Albowiem Ojciec sam was miłuje, bo wyście Mnie umiłowali i uwierzyli, że wyszedłem od Boga. Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Bohater dzisiejszego czytania, Żyd z Aleksandrii o imieniu Apollos, okazał się godnym synem swojego miasta. Aleksandria bowiem w starożytnym świecie cieszyła się sławą wybitnego ośrodka intelektualnego. O Apollosie mówi się, że był to „człowiek uczony i znający świetnie Pisma”, „przemawiał z wielkim zapałem” i „dzielnie uchylał twierdzenia Żydów” - był więc zarówno skutecznym głosicielem Dobrej Nowiny, jak i jej obrońcą. Bracia ze wspólnoty w Efezie dali mu rekomendacje, aby mógł głosić Ewangelię w Achai. Jednym z miast, w kontekście którego wspominany jest Apollos, jest Korynt.
Początek Pierwszego Listu św. Pawła do Koryntian (rozdziały 1-3) poświęcony jest kwestii wewnętrznego podziału w miejscowej wspólnocie. Powstały tam różne frakcje. Jedni czuli się zwolennikami Pawła, inni zwolennikami elokwentnego Apollosa, dla kogoś innego autorytetem był Kefas, który odwiedził Korynt, udając się do Rzymu, a nawet znalazło się miejsce dla trudnej do zdefiniowania frakcji „Chrystusa”.
Warto zagłębić się w te teksty, bo w Kościele naszych czasów też niekiedy występują podziały oparte na czysto ludzkich sympatiach, co prowadzi często do utraty Bożej perspektywy w przeżywaniu naszej wiary.

Komentarz do pierwszego psalmu

W Piśmie Świętym nie brakuje tekstów, w których wrogów Izraela spotyka zasłużona kara. Istotnie, Izrael położony na drodze pomiędzy wielkimi imperiami Mezopotamii a potężnym Egiptem wiele wycierpiał i był niejednokrotnie napadany i grabiony. Dlatego też zwycięstwo nad wrogami było odwiecznym pragnieniem wybranego narodu. Dzisiejszy psalm mówi jednak o zupełnie nowym wymiarze zwycięstwa. Znajdzie ono wyraz nie w upokorzeniu obcych narodów, ale w ich zjednoczeniu z narodem wybranym: „Połączyli się władcy narodów z ludem Boga Abrahama”.
Zbliżają się święta Pięćdziesiątnicy, wspominamy wtedy cud, który się dokonał i który możemy określić jako „anty-Babel”. O ile przy budowie wieży Babel nastąpiło pomieszanie języków i rozpoczęły się podziały na ziemi, o tyle w dzień Zesłania Ducha Świętego nastąpiło powtórne zjednoczenie rozdzielonej ludzkości, które wyrażało się w powszechnym zrozumieniu przepowiadania apostoła Piotra.
Módlmy się, aby Duch Boży zstąpił i odnowił oblicze udręczonej konfliktami ziemi!

Komentarz do Ewangelii

„O cokolwiek prosilibyście Ojca, da wam w imię moje” - te słowa Pana Jezusa brzmią jak swego rodzaju „duchowy koncert życzeń”. Niejednokrotnie jednak nasze doświadczenie wydaje się przeczyć tej obietnicy Pana. Możemy oczywiście szukać winy w sobie, że brakuje nam wiary, czy też, że nasze grzechy sprawiają, że Pan Bóg naszych próśb nie wysłuchuje. Warto jednak zastanowić się, o co powinniśmy się modlić przede wszystkim. Ewangelista Łukasz opowiada o tym, jak Jezus uczył swoich uczniów modlić się (Łk 11). Wzywał ich do modlitwy wytrwałej i zachęcał do wytrwałości w następujących słowach: „Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą” (w. 11).
A zatem pierwszym i podstawowym dobrem, o jakie mamy się modlić, jest Duch Święty. A wraz z Duchem powinniśmy prosić o inne duchowe dary. Święty Jakub w swoim liście pisze: „Jeśli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i nie wymawiając; a na pewno ją otrzyma” (Jk 1, 5). Troszczmy się zatem na pierwszym miejscu o dary duchowe, a dopiero później o sprawy ziemskie. Taką właśnie perspektywę przedstawia nam również św. Paweł w Liście do Rzymian: „On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby wraz z Nim i wszystkiego nam nie darować?”.

Komentarze zostały przygotowane przez o. Dariusza Pielaka SVD

źródło: mateusz.pl

 (J 16,28)
Wyszedłem od Ojca i na świat przyszedłem, znowu opuszczam świat i wracam do Ojca.

Módlmy się.

(Aklamacja (J 16,28)
Wyszedłem od Ojca i na świat przyszedłem, znowu opuszczam świat i wracam do Ojca

Ps 47,2-3.8-10)
REFREN: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi