Ewangelia na każdy dzień (10.10)

Pierwsze czytanie:

 (Ga 4, 22-24. 26-27. 31 – 5, 1)
Bracia: Napisane jest, że Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy, a drugiego z wolnej. Lecz ten z niewolnicy urodził się tylko według ciała, ten zaś z wolnej – na skutek obietnicy. Wydarzenia te mają jeszcze sens alegoryczny: niewiasty te wyobrażają dwa przymierza; jedno, zawarte pod górą Synaj, rodzi ku niewoli, a wyobraża je Hagar. Natomiast górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką. Wszak napisane jest: "Wesel się, niepłodna, która nie rodziłaś, wykrzykuj z radości, która nie znałaś bólów rodzenia, bo więcej dzieci ma samotna niż ta, która żyje z mężem". Tak to, bracia, nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, ale wolnej. Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli!

Psalm:

(Ps 113 (112), 1b-2. 3-4. 5a i 6-7)
REFREN: Niech imię Pana będzie pochwalone

Chwalcie, słudzy Pańscy,
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione
teraz i na wieki.

Od wschodu aż do zachodu słońca
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy,
ponad niebiosa sięga Jego chwała.

Kto jest jak nasz Pan Bóg,
co w dół spogląda na niebo i na ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza
i dźwiga z gnoju ubogiego.

(Ps 95 (94), 8a. 7d)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Ewangelia:

 (Łk 11, 29-32)
Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: "To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia. Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Dzisiejsza perykopa to kontynuacja lektury pochodzącego od św. Pawła pouczenia przeznaczonego dla wspólnoty jednego z regionów rzymskiej Azji Mniejszej – Galacji. Do Kościołów tego regionu należeli w większości chrześcijanie pochodzenia nieżydowskiego. I to właśnie toczący się w ówczesnym Kościele spór dotyczący kwestii konieczności zachowywania przez wszystkich wierzących w Chrystusa zasad prawa judaistycznego, a zwłaszcza dokonywania obrzezania, stanowi tu punkt wyjścia dla słów skierowanych przeciw chrześcijanom „judaizującym”. Także i dziś zachowują one swój walor uniwersalny, głosząc prawdę o synostwie Bożym i pochodzącej od Chrystusa wolności. To do nich właśnie zostali powołani wszyscy ludzie, a więc także i dzisiejsi, zrodzeni z pradawnej obietnicy, duchowi potomkowie Abrahama – współcześni chrześcijanie z każdego kontynentu ziemi. To, co może być dla współczesnego czytelnika w myśleniu Pawła niezrozumiałe, to oczywiste dla ludzi mu współczesnych przekonanie o różnym statusie dzieci zrodzonych z tego samego ojca i różnych matek. Niewolnica (symbolizująca tu rygoryzm prawa) nie może urodzić człowieka wolnego, podobnie i dziecko kobiety wolnej nie może być niewolnikiem z urodzenia. Dlatego też to jedynie chrześcijanie - duchowe potomstwo „górnego Jeruzalem” mogą cieszyć się ofiarowaną im przez Zbawiciela wolnością, pozwalającą na życie w ufności, wierności i miłości, wolnością od grzechu i śmierci.

Komentarz do psalmu

Także i dzisiejszy psalm responsoryjny stanowi skomponowane w postaci hymnu wezwanie do wychwalania Boga. Słowa utworu przechodzą więc płynnie od wprowadzającej zachęty do zawartych w dalszych wersach szczegółowych uzasadnień kierujących uwagę oranta zarówno na takie atrybuty Boga jak Jego Moc i Obecność jak też i na wypływające z nich wielkość i potęgę. W konsekwencji Jahwe powinien być wychwalany nie tylko zawsze, ale i wszędzie, gdyż Jego panowanie rozciąga się zauważalnie także i na inne, być może nie do końca tego jeszcze świadome narody zamieszkujące ziemię. Psalm ma więc wyraźne zabarwienie uniwersalistyczne, gdyż opiewana przez niego wielkość „wywyższonego ponad wszelkie ludy” i nieporównywalnego z nikim i niczym Boga, powinna być zauważalna nie tylko dla rozsianych po świecie wspólnot diaspory żydowskiej, ale i dla ludów pogańskich.

Komentarz do Ewangelii

Dzisiejsze słowa Jezusa stanowią krytyczną, ale nadzwyczaj słuszną ocenę wcześniejszych działań i oczekiwań Jego oponentów takich jak oczekiwanie „znaku z nieba” czy też stawiane mu chwilę wcześniej zarzuty co do demonicznego (Belzebub – Pan Much – to semickie imię wodza demonów) nie Bożego źródła Jego cudotwórczych mocy. Przywołane dziś postacie Jonasza i królowej z południa są bohaterami znanych każdemu religijnemu Żydowi historii zapisanych na kartach Starego Testamentu. Nosząca tak naprawdę imię Bilkis, a znana także jako Makeda, to królowa leżącego na terenach dzisiejszego Jemenu Królestwa Saby (warto tu zauważyć, że słowo to nie jest jej imieniem, a nazwą krainy geograficznej). Zainteresowana poznaną z opowieści podróżnych mądrością jerozolimskiego króla Salomona nie tylko odwiedziła go osobiście, ale według niektórych tradycji przeniosła wierzenia judaistyczne na tereny i własnego państwa, i sąsiadującej z nim „przez morze” dzisiejszej Etiopii. Z kolei Jonasz – postać najprawdopodobniej ahistoryczna – miał, wedle słów poświęconej mu księgi, stać się sprawcą nawrócenia się stanowiącej dla Żydów synonim wszelkiego zła stolicy Państwa Asyryjskiego - Niniwy. Jakże różne jest więc zachowanie wywodzących się z kręgów faryzejskich oponentów Jezusa. Oni na swej drodze spotykają kogoś bez porównania większego niż obdarzony Bożą mądrością, ale daleki od ideału król, czy też nie do końca posłuszny Bogu prorok. I mimo tego, zamiast nawrócenia i uznania słów Bożego Mesjasza – Jezusa za pochodzące od Jahwe słowa prawdy, wykazują się nie tylko niedowiarstwem, ale i posuniętym do granic „bluźnierstwa przeciw Duchowi Świętemu” bezzasadnym krytycyzmem. I to właśnie z tego dysonansu pomiędzy nawróceniem jednych, a opartą na fałszywych przesłankach niewiarą drugich, a nie z urażonej dumy, czy też osobistych animozji, rodzą się cierpkie i zapowiadające przyszłe potępienie słowa Jezusa o „plemieniu przewrotnym”. Warto tu także nadmienić, że wspomniany nie tylko w dzisiejszej perykopie przez Jezusa „znak Jonasza”, czyli cudowne ocalenie z morskich głębin połączone z trzydniowym pobytem w żołądku wielkiej ryby, nie był nigdy widziany przez wspomnianych w perykopie Niniwitów, gdyż wydarzył się zanim prorok przybył do ich miasta. Przywołany przez Jezusa nabiera on tu jednak dodatkowego sensu, stając się zapowiedzią tego, co wydarzy się wkrótce, czyli Jego śmierci i zmartwychwstania.

Komentarze zostały przygotowane przez Macieja Siekierskiego

źródło: mateusz.pl

(Ps 95 (94)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Módlmy się.

(Ps 95 (94), 8a. 7d)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych

Red.