Ewangelia na każdy dzień (10.04)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 2,14.22-32)
W dniu pięćdziesiątnicy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił do nich donośnym głosem: Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów. Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię: Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim, bo Dawid mówił o Nim: Miałem Pana zawsze przed oczami, gdyż stoi po mojej prawicy, abym się nie zachwiał. Dlatego ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język, także i moje ciało spoczywać będzie w nadziei, że nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz świętemu Twemu ulec skażeniu. Dałeś mi poznać drogi życia i napełnisz mnie radością przed obliczem Twoim. Bracia, wolno powiedzieć do was otwarcie, że patriarcha Dawid umarł i został pochowany w grobie, który znajduje się u nas aż po dzień dzisiejszy. Więc jako prorok, który wiedział, że Bóg przysiągł mu uroczyście, iż jego Potomek zasiądzie na jego tronie, widział przyszłość i przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza, że ani nie pozostanie w Otchłani, ani ciało Jego nie ulegnie rozkładowi. Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami.

Psalm:

(Ps 16,1-2.5.7-11)
REFREN: Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem

Zachowaj mnie Boże, bo uciekam się do Ciebie,
mówię do Pana: „Tyś jest Panem moim”.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza.

Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek,
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.

Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje,
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.

Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnię Twojej radości
i wieczną rozkosz
po Twojej prawicy.

Aklamacja (Ps 118,24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy.

Ewangelia:

 (Mt 28,8-15)
Gdy anioł przemówił do niewiast, one pośpiesznie oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i biegły oznajmić to Jego uczniom. A oto Jezus stanął przed nimi i rzekł: Witajcie. One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: Nie bójcie się. Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech idą do Galilei, tam Mnie zobaczą. Gdy one były w drodze, niektórzy ze straży przyszli do miasta i powiadomili arcykapłanów o wszystkim, co zaszło. Ci zebrali się ze starszymi, a po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdyśmy spali. A gdyby to doszło do uszu namiestnika, my z nim pomówimy i wybawimy was z kłopotu. Ci więc wzięli pieniądze i uczynili, jak ich pouczono. I tak rozniosła się ta pogłoska między żydami i trwa aż do dnia dzisiejszego.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Czytania w Oktawie Wielkanocy przywołują historię Apostołów głoszących zmartwychwstałego Jezusa. Wśród nich niezaprzeczalny prym wiedzie święty Piotr, dlatego możemy nazwać go głosem Jedenastu, ich rzecznikiem.
Piotr z całą mocą i przekonaniem głosi, że Jezus jest Chrystusem. Jest Tym, którego oczekiwały pokolenia. Choć słuchaczom trudno w to jeszcze uwierzyć, bo przecież poniósł najgorszą, męczeńską śmierć. Apostoł podejmuje jednak próbę udowodnienia tej prawdy, podając kilka argumentów. Najpierw przypomina wszystkie cuda i dobre dzieła, które Jezus uczynił, będąc na ziemi. Z tych wszystkich uczynków, najbardziej zapierającym dech w piersiach jest cud pustego grobu – dowód zmartwychwstania. Następnie odwołuje się do Psalmu 16, którego dzisiaj wysłuchamy. Dawid pokłada w nim nadzieję na to, że dusza i ciało będą żyły wiecznie. To i inne proroctwa zostają wypełnione. Wreszcie wskazuje na siebie jako na naocznego świadka, że Jezus żyje.
Ten ciąg argumentów jest ważny także dla nas, ponieważ nasza wiara jest oparta na proroctwach i świadectwach, że Jezus żyje. Dziękujmy dzisiaj Bogu za Jego potężny plan doprowadzenia nas do przyjęcia tych ważnych prawd wiary.

Komentarz do psalmu

Zaufanie Bogu prowadzi na drogę życia. Takie motto moglibyśmy wyczytać z dzisiejszego psalmu. I rzeczywiście tak jest. Słowa psalmu, korespondującego z pierwszym czytaniem, wyraźnie wlewają w nasze serca nadzieję, że wszelkie dary od Pana, Jego napomnienia, zaufanie przygotowanym przez Niego planom dają pełnię radości i wieczne szczęście u boku Boga. On nie zostawi naszej duszy i naszego ciała na zepsucie i przepadnięcie. On pragnie, aby nasza dusza i ciało były blisko Niego i żyły tam na wieki. Warunkiem jest nasze zaufanie, uciekanie się do Boga, kroczenie ścieżką Jego przykazań. To wezwanie jest aktualne tym bardziej dla nas, ludzi Zmartwychwstania.

Komentarz do Ewangelii

W Oktawie Wielkanocy stajemy się świadkami spotkań Zmartwychwstałego ze swoimi uczniami. Dzisiejsze spotkanie z niewiastami wywołuje spore zamieszanie w społeczeństwie. Z jednej strony kobiety w rozmowie z Jezusem usłyszały wyraźny nakaz: idźcie i powiedzcie… Rozpowiadanie o spotkaniu Chrystusa ma doprowadzić do takiego spotkania także najbliższych uczniów. Dzisiejsza Ewangelia zawiera drugą rozmowę pomiędzy żołnierzami, a władzą, w której pada nakaz: rozpowiadajcie tak… Chodzi tutaj oczywiście o przekazywanie wiadomości nieprawdziwych, które mają doprowadzić lud do odrzucenia Mesjasza.
Perykopa ewangeliczna świetnie ukazuje fakt, iż Jezus jest znakiem sprzeciwu, który albo doprowadza do wiary, albo powoduje jej odrzucenie. Wszystko zależy od tego, jaką postawą wobec Zmartwychwstałego jest wypełnione serce człowieka. Czy jest otwarte, gotowe, poszukujące i oczekujące? Czy może zaślepione i zdrętwiałe? Widzimy, że rozpowiadanie kłamstwa na nic się zdało, bo prawda zmartwychwstania zwyciężyła i jest oznajmiana nadal. Włączmy się w tę misję!

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Wojciecha Węglowskiego

źródło: mateusz.pl

(Ps 118,24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy.

Módlmy się.

 Oto jet dzień, który dał nam Pan, radujmy się,  radujmy się, i weselmy sie w nim

Red.