Ewangelia na każdy dzień (1 sierpnia)

Pierwsze czytanie:

 (Jr 18,1-6)
Słowo, które Pan oznajmił Jeremiaszowi: Wstań i zejdź do domu garncarza; tam usłyszysz moje słowa. Zstąpiłem więc do domu garncarza, on zaś pracował właśnie przy kole. Jeżeli naczynie, które wyrabiał, uległo zniekształceniu, jak to się zdarza z gliną w ręku garncarza, wyrabiał z niego inne naczynie, jak tylko podobało się garncarzowi. Wtedy Pan skierował do mnie następujące słowo: Czy nie mogę postąpić z wami, domu Izraela, jak ten garncarz? - wyrocznia Pana. Oto bowiem jak glina w ręku garncarza, tak jesteście wy, domu Izraela, w moim ręku.

Psalm:

(Ps 146,1-6)
REFREN: Szczęśliwy, kogo wspiera Bóg Jakuba

Chwal, duszo moja, Pana.
Będę chwalił Pana do końca swego życia,
będę śpiewał mojemu Bogu,
dopóki istnieję.

Nie pokładajcie ufności w książętach
ani w człowieku, który zbawić nie może.
Gdy duch go opuści, znowu w proch się obraca
i przepadają wszystkie jego zamiary.

Szczęśliwy ten, kogo wspiera Bóg Jakuba,
kto pokłada nadzieję w Panu Bogu.
On stworzył niebo i ziemię, i morze
ze wszystkim, co w nich istnieje.

Aklamacja (Dz 16,14b)
Otwórz, Panie, nasze serca, abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego

Ewangelia:

 (Mt 13,47-53)
Jezus powiedział do tłumów: Podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli Mu: Tak jest. A On rzekł do nich: Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare. Gdy Jezus dokończył tych przypowieści, oddalił się stamtąd.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Usłyszeliśmy relację proroka Jeremiasza z pobytu u garncarza, do którego skierował go Bóg Jahwe. Pan jawi się nam jako kreator życia, władca stworzenia, który na podobieństwo garncarza powołuje do istnienia lub przekształca to, co wymaga zmiany. Chociaż człowiekowi stworzonemu na obraz i podobieństwo Boga dana została wolność i możność decydowania o sobie, jednak jego los całkowicie spoczywa w rękach Wszechmocnego. Wszyscy jesteśmy naczyniami glinianymi w rękach Pana, który jak garncarz pochyla się nad nami, aby uzyskać zamierzony efekt, choć wielu z nas żywi przekonanie, że role są odwrócone i dlatego w poczuciu źle rozumianej wolności sami przypisujemy sobie rolę garncarza.
„Człowiek jest w pełni człowiekiem tylko wtedy, gdy klęka przed Bogiem, by oddawać Mu cześć, by kontemplować Jego olśniewającą świętość i pozwalać się ukształtować na nowo, na Jego obraz i podobieństwo. (…) Stanowi centrum wszystkiego, jest największym cudem stworzenia. Jego wielkość i moc tkwią w jego sumieniu i wolności. (…) Będzie w pełni człowiekiem, tylko wybierając dobro, ofiarowując swoją wolność i miłość w hołdzie Bogu i dobrowolnie mówiąc „tak” Bożemu wezwaniu, rozbrzmiewającemu w głębi naszego sumienia. (Kardynał Robert Sarah, W drodze do Niniwy, str. 300, 321-322)

Komentarz do psalmu

Dzisiejszy psalm jest jednym z hymnów wielbiących wszechmoc Bożą, zbawcze działanie Boga w historii narodu izraelskiego. To Jemu Izraelici zawdzięczają wszystko, co posiadają, a głównie to, że są narodem wybranym przez Boga. Jahwe, będąc stroną Przymierza z Izraelem, pozostaje wierny raz danemu słowu. Hymny na cześć Wszechmogącego przewijają się nieustannie w skomplikowanych dziejach Izraela. Towarzyszą narodowi we wszystkich ważnych wydarzeniach. Są ważnym elementem w obchodzeniu świąt, są obecne w sprawowanej liturgii. Żaden inny władca nie uczynił dla Izraelitów tego, co Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba. W niepamięć odchodzą odstępstwa Izraela i kary Boga. Liczy się sama obecność Stwórcy i Jego moc. Uwielbianie Pana należy do istoty codziennej modlitwy Ludu Bożego Starego i Nowego Przymierza.

Komentarz do Ewangelii

Do sieci, którą Rybak zarzuca w morze, dostaje się wiele ryb. Dopiero po zakończonym połowie następuje ocena i podział na dobre i złe, na przydatne do jedzenia i takie, z których Rybak nie będzie miał żadnego pożytku. Wszyscy zostaliśmy powołani do zbawienia i odkupieni przez najdoskonalszą Ofiarę. Królestwo Boże zostało przygotowane dla każdego człowieka. Od nas zależy, jak potraktujemy ten wspaniały dar, jak go spożytkujemy. W każdym z nas jest skłonność do grzechu, do ułatwiania sobie życia, do szukania dróg na skróty. Z obawy przed cierpieniem często wybieramy poniżające kompromisy. Bóg jest wyrozumiały. Nie dzieli ludzi na dobrych i złych, mądrych i głupich. Nikogo nie wystawia poza nawias, nie poniża i nie pozbawia szansy na poprawę.
„Bóg wolał wydać własnego Syna niż pozostawić ludzkość jej grzechowi. Łaska nic nie kosztuje tych, którzy ją otrzymują, ale drogo kosztuje Tego, kto ją daje hojnie, bez końca. Łaska kosztowała niewyobrażalną cenę Golgoty. (…) Jest darmowa wyłącznie dlatego, że sam dawca za nią zapłacił. (Kardynał Robert Sarah, W drodze do Niniwy, str. 124-125)
Umiejmy wielbić Pana Boga za łaskę, która stała się również naszym udziałem.

Komentarze zostały przygotowane przez Teresę Pieczyńską

źródło: mateusz.pl

  (Dz 16,14b)
Otwórz, Panie, nasze serca, abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego

Módlmy się.

(Ps 146,1-6)
Szczęśliwy, kogo wspiera Bóg Jakuba