Ewangelia na każdy dzień (1 maja)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 15,1-6)
W Antiochii niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: „Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni”. Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba i jeszcze kilku spośród nich udadzą się w sprawie tego sporu do Jerozolimy, do apostołów i starszych. Wysłani przez Kościół szli przez Fenicję i Samarię, sprawiając wielką radość braciom opowiadaniem o nawróceniu pogan. Kiedy przybyli do Jerozolimy, zostali przyjęci przez Kościół, apostołów i starszych. Opowiedzieli też, jak wielkich rzeczy Bóg przez nich dokonał. Lecz niektórzy nawróceni ze stronnictwa faryzeuszów oświadczyli: „Trzeba ich obrzezać i zobowiązać do przestrzegania Prawa Mojżeszowego”. Zebrali się więc apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę.

Psalm:

(Ps 122,1-2.4-5)
REFREN: Idźmy z radością na spotkanie Pana

Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
„Pójdziemy do domu Pana”.
Już stoją nasze stopy
w twoich bramach, Jeruzalem.

Do niego wstępują pokolenia Pańskie,
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie,
trony domu Dawida.

Aklamacja (J 15,4.5b)
Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwał będę. Kto trwa we Mnie, przynosi owoc obfity.

Ewangelia:

 (J 15,1-8)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który uprawia. Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwać będę. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie, o ile nie trwa w winnym krzewie, tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony, jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją i wrzuca do ognia i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poproście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Popatrzmy na jedność tej wspólnoty pierwszego Kościoła. Kiedy pojawiło się nieporozumienie, którego sami nie mogli rozwiązać, zgodnie i w jedności wysyłają Pawła, Barnabę i innych braci, by porozumieli się w tej sprawie z Kościołem w Jerozolimie, który był wtedy stolicą apostolską, jak dziś Watykan. Apostołowie Paweł i Barnaba oraz bracia do nich dołączeni, po drodze też nie próżnują, tylko głoszą wielkie dzieła, które Pan Jezus uczynił. Owocem ich podróży jest radość braci w Samarii i Fenicji wzbudzona świadectwami działania Pana. Kiedy spotkali się ze wspólnotą Kościoła w Jerozolimie, również dali świadectwo o tym, jak wielkich rzeczy Bóg przez nich dokonał.
Może warto się dziś zastanowić, kiedy ostatnio powiedzieliśmy komuś swoje świadectwo o tym, jak Bóg działa w naszym życiu? Kiedy udało nam się wykorzystać okazję spotkania z kimś po drodze, by podzielić się z nim wiarą i wspólnie rozradować w Panu?

Komentarz do psalmu

Jezus powiedział kiedyś do Apostołów, że zasiądą na dwunastu tronach i będą sądzić dwanaście pokoleń Izraela. Opisane w pierwszym czytaniu spotkanie w Jerozolimie pokazało, że te słowa się wypełniły. Apostołowie zebrali się, by rozsądzić spór i wydali sąd, powołując się na działanie Ducha Świętego. W tym psalmie usłyszeliśmy proroczą zapowiedź tych sędziowskich tronów, tronów w domu Boga. Pokolenia Izraela w domu Bożym będą Go wielbić i wywyższać moc Jego świętego imienia. To ziemskie Jeruzalem zostaje przemienione w nowe Jeruzalem – miasto Boga w niebie, do którego z radością wstępować będą wszyscy zbawieni, którzy poddali się osądowi Kościoła apostolskiego w sakramentach chrztu i pokuty. Ich stopy wejdą w bramy niebieskiego Jeruzalem, by już na zawsze wielbić Pana.

Komentarz do Ewangelii

Trwając w Jezusie czerpiemy z Niego Ducha Świętego jak roślina czerpie soki. Jak ona nie może żyć odcięta od łodygi i korzenia, tak my nie możemy żyć duchowo, kiedy nie trwamy w Jezusie. Żyjąc w grzechu, w braku zjednoczenia, jesteśmy duchowo martwi i oddaleni od źródła życia. Jak zatem ważne jest bycie w stanie łaski uświęcającej, tego niesamowitego daru, który otrzymaliśmy podczas chrztu. To łaska uświęcająca daje nam zjednoczenie z Bogiem. Jezus pokazuje, że bez łaski, bez tego zjednoczenia, jesteśmy odcięci od Boga, który jest miłością. Jego miłość podtrzymuje nasze życie, a skoro się od niej sami odcinamy, to życie w nas zamiera i nadajemy się tylko na spalenie. Plan Boga dla nas jest inny, On chce, byśmy żyli i owocowali, i by to nasze owocowanie było obfite. W ten sposób oddamy chwałę Bogu i zostaną wysłuchane nasze prośby, gdyż Bóg nas bardzo kocha i może wszystko uczynić.

Komentarze zostały przygotowane przez s. Tomaszę Potrzebowską

źródło: mateusz.pl

 (J 15,4.5b)
Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwał będę. Kto trwa we Mnie, przynosi owoc obfity.

Módlmy się.

(Ps 122,1-2.4-5)
Idźmy z radością na spotkanie Pana