Ewangelia na każdy dzień (1 luty)

Pierwsze czytanie:

 (1 Krl 2, 1-4. 10-12)
Kiedy zbliżył się czas śmierci Dawida, wtedy rozkazał swemu synowi, Salomonowi, mówiąc: "Ja wyruszam w drogę przeznaczoną ludziom na całej ziemi. Ty zaś bądź mocny i okaż się mężem! Będziesz strzegł zarządzeń Pana, Boga twego, idąc za Jego wskazaniami, przestrzegając Jego praw, poleceń i nakazów, jak napisano w Prawie Mojżesza, aby ci się powiodło wszystko, co zamierzysz, i wszystko, czym się zajmiesz, ażeby też Pan spełnił swą obietnicę, którą mi dał, mówiąc: Jeśli twoi synowie będą strzec swej drogi, postępując wobec Mnie szczerze z całego serca i z całej duszy, to wtedy nie będzie ci odjęty mąż na tronie Izraela". Potem Dawid spoczął ze swymi przodkami i został pochowany w Mieście Dawidowym. A czas panowania Dawida nad Izraelem wynosił czterdzieści lat. W Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy lata. Zasiadł więc Salomon na tronie Dawida, swego ojca, a jego władza królewska została utwierdzona.

Psalm:

(1 Krn 29, 10b-11b. 11c-12)
REFREN: Ty, Panie Boże, panujesz nad wszystkim

Bądź błogosławiony po wszystkie wieki,
Panie, Boże ojca naszego, Izraela,
Twoja jest wielkość, moc i sława, majestat i chwała,
bo wszystko, co jest na niebie i ziemi, Twoje jest, Panie.

Władza królewska należy do Ciebie,
i nawet ziemski monarcha jest Twoją własnością.
Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzą.
Ty panujesz nad wszystkim,
w Twojej ręce spoczywa moc i siła,
Ty swoją ręką wywyższasz i utwierdzasz wszystko.

Aklamacja (Mk 1, 15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Ewangelia:

 (Mk 6, 7-13)
Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. "Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien». I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich". Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

W dzisiejszym pierwszym czytaniu poznajemy duchowy testament króla Dawida, władca na łożu śmierci przekazuje go swemu synowi i następcy, Salomonowi. Poucza go najpierw o swojej śmierci jako drodze przeznaczonej każdemu człowiekowi. Dziś temat śmierci stał się z jednej strony niejako tematem tabu, nie wypada rozmawiać o śmierci, zwłaszcza z ludźmi młodymi, przed którymi jeszcze całe życie; śmierć nie jest już traktowana jako cel życia, do którego należy się przygotowywać przez całe życie. Z drugiej strony, jest tematem banalizowanym, pojawiającym się z powodzeniem w przemyśle rozrywkowym, tematem, z którego można się po prostu pośmiać. Śmierć dla nas, chrześcijan, jest momentem niezwykle ważnym, dla wielu wręcz decydującym, gdyż niektórzy dopiero w obliczu bliskości śmierci decydują się na pojednanie z Bogiem czy bliskimi. Wraz ze śmiercią kończy się nasz czas zasługiwania na niebo.
W dalszym ciągu Dawid każe synowi przede wszystkim przestrzegać Bożych przykazań zawartych w Prawie Mojżeszowym, bo tylko takie postępowanie zagwarantuje mu pomyślność i Boże błogosławieństwo. To Bóg jest prawdziwym i jedynym Królem Izraela i to od Jego woli zależy panowanie dynastii Dawida, z czego umierający król zdaje sobie sprawę, pragnąc jednocześnie zapewnić swojemu synowi nie tylko tron i wiernych poddanych, ale przede wszystkim przychylność Boga, o którą i my powinniśmy nieustannie zabiegać.

Komentarz do psalmu

Dziś, w miejsce psalmu responsoryjnego, słyszymy modlitwę z 1Krn – błogosławieństwo króla Dawida w dniu namaszczenia Salomona na króla. Dawid przyznaje, iż do Boga należy wszystko, cała władza na ziemi, jak i ci, którzy ją sprawują. Poddaje się woli Bożej i powierza Mu swojego syna, który będzie kontynuował jego dzieło zarówno jako władcy Izraela, jaki i budowniczego świątyni jerozolimskiej. Podkreśla, że tylko Bóg posiada moc, którą te wszystkie czyny może utwierdzić.

Komentarz do Ewangelii

W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus posyła apostołów z misją wzywania do nawrócenia. W Jego imię mieli też uzdrawiać i wyrzucać złe duchy. Pierwszy raz od powołania zostają oni posłani, czyli stają się prawdziwymi apostołami. Widzimy tu podobieństwo posłannictwa: jak Jezus został posłany przez Ojca, aby głosił dobrą nowinę ubogim, tak i On sam posyła swoich uczniów, aby głosili Ewangelię i uzdrawiali chorych. Ciekawym elementem jest to, że jedynymi przedmiotami, jakie mogą ze sobą zabrać, są laska i sandały, które w Biblii posiadają szczególne znaczenie: laska jest symbolem autorytetu, a sandały – ludzi wolnych. Dwa proste atrybuty, ale jakże wymowne. Wszystko inne (chleb, pieniądze, odzież) mogli otrzymać tam, dokąd zdążali, natomiast autorytetu czy statusu wolności w tym, co robili, do czego zostali posłani – już nie. Jezus nie ukrywał przed nimi tego, że ich misja nie zawsze będzie zakończona powodzeniem, gdyż tak jak On został odrzucony przez swój naród, tak i oni mogą w różnych miejscach ponieść porażkę; nie ma ona być jednak dla nich przeszkodą w kontynuowaniu misji. My także nie powinniśmy się zniechęcać różnymi niepowodzeniami, które czasem pojawiają się na naszej drodze wiary, lecz przezwyciężać je i podążać dalej w kierunku celu ostatecznego, którym jest zbawienie.

Komentarze zostały przygotowane przez dr Joannę Jaromin

źródło: mateusz.pl

Módlmy się.

 (Mk 1, 15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Red.

 Ty, Panie Boże, panujesz nad wszystkim