Ewangelia na każdy dzień (07.02)

Pierwsze czytanie:

(Rdz 1, 20 – 2, 4a)
Bóg rzekł: "Niechaj się zaroją wody od istot żywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem nieba!" Tak stworzył Bóg wielkie potwory morskie i wszelkiego rodzaju pływające istoty żywe, którymi zaroiły się wody, oraz wszelkie ptactwo skrzydlate różnego rodzaju. Bóg, widząc, że były dobre, pobłogosławił je tymi słowami: "Bądźcie płodne i mnóżcie się, abyście zapełniały wody w morzach, a ptactwo niechaj się rozmnaża na ziemi". I tak upłynął wieczór i poranek – dzień piąty. Potem Bóg rzekł: "Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło, zwierzęta pełzające i dzikie zwierzęta według ich rodzajów!" I stało się tak: Bóg uczynił różne rodzaje dzikich zwierząt, bydła i wszelkich zwierząt pełzających po ziemi. I widział Bóg, że były dobre. A wreszcie rzekł Bóg: "Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem podniebnym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!" Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: "Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad ptactwem podniebnym, nad rybami morskimi i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi". I rzekł Bóg: "Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa podniebnego, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona". I tak się stało. A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień szósty. W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie zastępy jej stworzeń. A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał, stwarzając. Oto są dzieje początków po stworzeniu nieba i ziemi.

Psalm:

(Ps 8, 4-5. 6-7. 8-9)
REFREN: Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!

Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich,
na księżyc i gwiazdy, które Ty utwierdziłeś:
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?

Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów,
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich,
wszystko złożyłeś pod jego stopy:

Owce i bydło wszelakie,
i dzikie zwierzęta,
ptaki niebieskie i ryby morskie,
wszystko, co szlaki mórz przemierza.

Aklamacja
Nakłoń me serce do Twoich napomnień, obdarz mnie łaską Twojego Prawa.

Ewangelia:

 (Mk 7, 1-13)
U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych. Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: "Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?" Odpowiedział im: "Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji, dokonujecie obmywania dzbanków i kubków. I wiele innych podobnych rzeczy czynicie". I mówił do nich: "Sprawnie uchylacie Boże przykazanie, aby swoją tradycję zachować. Mojżesz tak powiedział: „Czcij ojca swego i matkę swoją”, oraz: „Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmierć poniesie”. A wy mówicie: „Jeśli ktoś powie ojcu lub matce: Korban, to znaczy darem złożonym w ofierze jest to, co miało być ode mnie wsparciem dla ciebie” – to już nie pozwalacie mu nic uczynić dla ojca ani dla matki. I znosicie słowo Boże ze względu na waszą tradycję, którą sobie przekazaliście. Wiele też innych tym podobnych rzeczy czynicie".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

W Babilonii przeciwieństwem stwórczego ładu była otchłań wodna, uosabiana w postaci niszczycielskiej bogini Tiamar, która rodziła morskie potwory. Ich imiona, takie jak Rahab czy Lewiatan, znajdujemy również na kartach Biblii (por. Iz 51, 9-10; Ps 74, 13-14). Kapłański hymn na cześć jedynego Stwórcy mówi o stworzeniu „wielkich potworów morskich”. Podobnie jak inne zwierzęta wodne i ptactwo powietrzne otrzymują pierwsze błogosławieństwo: „bądźcie płodne i mnóżcie się”. Jest to odwrócenie wierzeń pogańskich ludów. W Biblii całe stworzenie jest dobre i wezwane do chwalenia Pana (por. Ps 148,7).
W szóstym dniu dzieła stworzenia Bóg uczynił zwierzęta lądowe i człowieka. Być może autor widział pewne pokrewieństwo człowieka ze światem tych właśnie zwierząt, jednak stworzenie człowieka jest czymś wyjątkowym. Pan Bóg podjął doniosłą decyzję, co podkreśla forma użytych słów: „uczyńmy człowieka na nasz obraz, podobnego nam” (Rdz 1,26). Pojawia się tutaj forma czasownika „stworzyć”, która jest zastrzeżona w języku hebrajskim jedynie dla Boga.
Podobieństwo do Boga wiąże się z nakazem panowania nad całym światem i odpowiedzialnością za niego jak również ze zdolnością tworzenia komunii osób w małżeństwie i wspólnoty z innymi ludźmi.
Człowiek (hebr. ha’adam) oznacza zarówno jednego konkretnego człowieka jak i cały rodzaj ludzki (trochę podobnie jak w języku polskim). Autor biblijny nie opisuje, w jaki sposób Bóg stworzył człowieka, lecz że stworzył go istotą męską i żeńską – „mężczyzną i niewiastą”. Można wyciągnąć też wniosek, że mężczyzna i kobieta byli równi w godności, komplementarni i różni. W ówczesnej kulturze było to niebywałe! Człowiek – mężczyzna i kobieta otrzymuje błogosławieństwo, które dotyczy w pierwszym rzędzie płodności. To błogosławieństwo jest u początku łańcucha wielu pokoleń ludzi, którzy mają imiona (w przeciwieństwie do zwierząt) i tworzą ludzką historię. Cała historia, również nasza, wyrasta z tego pierwszego błogosławieństwa, jakiego Bóg udzielił pierwszemu człowiekowi.

Komentarz do psalmu

Człowiek – korona stworzenia został obdarowany światem i powołany do tego, by nad nim panował i o niego mądrze dbał – by uprawiał ten „rajski ogród”.
Człowiek – ja i ty został ustanowiony rządcą stworzenia, ale nie wiemy, kim będzie. Bóg ma wobec nas wielkie zamiary. Kim będziemy przebóstwieni, włączeni w Bożą Rodzinę?

Komentarz do Ewangelii

Łatwo jest iść za Jezusem na fali emocji, chwilowego porywu, fascynacji cudami. Prawdziwe przyjęcie Go jest jednak trudne, ponieważ wymaga zmiany sposobu myślenia, wyjścia z wygodnych schematów. Potrzebna jest też łaska posiadania względem siebie takiego „wewnętrznego obserwatora”. Możemy wtedy zauważyć, jacy jesteśmy na co dzień: jak traktujemy Boga, bliskich, bliźnich i samych siebie.
Modlitwy, religijne obrzędy, liturgie mogą wypełniać nasze dni. Jeśli jednak będziemy czcili Boga jedynie wargami, na nic się zda cała ta religijność. Przewrotne serce może znajdować usprawiedliwienie wielu podłości wobec innych w imię Boże. Święty Marek ukazuje, jak uczeni w Piśmie i faryzeusze odwrócili Boże przykazanie: „Czcij ojca swego i matkę swoją”, aby zachować wymyśloną przez ludzi tradycję, a tak naprawdę zadowolić swoją chciwość. Zwyczaje takie jak obmywanie rąk, naczyń czy korban (dar przeznaczony dla Boga), które miały być wyrazem wierności jedynemu Bogu, stały się obrazą Boga. Czasem nasze zwyczaje, nasze małe tradycje należy odrzucić, jeśli są przeszkodą ku dobru, ku spełnianiu woli Bożej.

Komentarze zostały przygotowane przez Elżbietę Marek

źródło: mateusz.pl

Nakłoń me serce do Twoich napomnień, obdarz mnie łaską Twojego Prawa.

Módlmy się.

 (Mk 7, 1-13)
 „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”.

Red.