Ewangelia na każdy dzień (06.05)

Pierwsze czytanie:

 (1 Kor 15,1-8)
Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którąście przyjęli i w której też trwacie. Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie tak, jak wam rozkazałem... Chyba żebyście uwierzyli na próżno. Przekazałem wam na początku to, co przejąłem; że Chrystus umarł - zgodnie z Pismem - za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem; i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu, później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie; większość z nich żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli. Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim apostołom. W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi.

Psalm:

(Ps 19,2-5)
REFREN: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi

Niebiosa głoszą chwałę Boga,
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi,
noc nocy przekazuje wiadomość.

Nie są to słowa ani nie jest to mowa,
których by dźwięku nie usłyszano:
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi,
ich słowa aż po krańce świata.

Aklamacja (J 14,6b.9c)
Ja jestem drogą i prawdą, i życiem; Filipie, Kto Mnie widzi, widzi i Ojca.

Ewangelia:

 (J 14,6-14)
Jezus powiedział do Tomasza: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście. Rzekł do Niego Filip: Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy. Odpowiedział mu Jezus: Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: Pokaż nam Ojca? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie - wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Paweł apostoł w pierwszym liście do chrześcijan w Koryncie porusza wiele problematycznych kwestii. Oprócz tematów praktycznych wypowiada się na ważne tematy teologiczne. Wiele miejsca poświęca tematyce zmartwychwstania Chrystusa jak i tych, którzy w Niego wierzą.
W umysłach pierwszych chrześcijan rodziły się wątpliwości i niezrozumienie treści Ewangelii. Pisząc do swych braci w Koryncie, apostoł przypomina, że nauka o zmartwychwstaniu jest fundamentem chrześcijaństwa i nie może być traktowana wybiórczo.
Ukazanie się Chrystusa Kefasowi i Dwunastu, których autorytet był niepodważalny, a potem kolejnym „braciom”, ma być argumentem uwiarygodniającym zmartwychwstanie i prowadzić do osobistej refleksji Pawła na temat spotkania z Chrystusem. Zamykając krąg tych, co przeżyli chrystofanię, apostoł używa wobec siebie metafory „poronionego płodu”. Ma tu na myśli nie tyle przedwczesne narodziny, co płód, który jest martwy w łonie matki i rodzi się martwy, a z łaski Boga stał się żywy. Mógł zmienić swoje postępowanie i z największą gorliwością poświęcić się działalności apostolskiej.
Doświadczenie obecności Chrystusa jest możliwe także współcześnie, lecz pod inną postacią: w Eucharystii, liturgii, podczas adoracji, w drugim człowieku.

Komentarz do psalmu

Uważa się, że Psalm 19 powstał po niewoli babilońskiej, kiedy to zaczęto oddawać cześć Torze, spisanej nauce Mojżesza i proroków. Śpiewano go podczas Święta Namiotów. Pierwsze wersety utworu są hymnem na cześć Boga Stwórcy. Psalmista wzywa do wychwalania Bożego objawienia. Jego moc objawia się poprzez ciała niebieskie. Najważniejsze z nich: słońce i księżyc, są dwoma chórami wychwalającymi boski majestat i jednocześnie nauczycielami przekazującymi spoglądającym w niebo wiedzę o potędze Stwórcy. Mową ciał niebieskich jest wzbudzanie myśli, które rodzą się w umysłach patrzących. W ten sposób przymioty Boga stają się widzialne.

Komentarz do Ewangelii

Z tajemnicą Chrystusa mierzy się niejeden z nas. Przywykliśmy uważać za prawdziwe to, co zmysłowe, co można dotknąć, zobaczyć, usłyszeć, zrozumieć, przeżyć, nadzieję pokładać w drugim człowieku, w miłości, przyjaźniach. Przychodzi moment, kiedy to, co wydawało się ważne i trwałe, staje się iluzją, pęka jak bańka mydlana. Kruszy się serce i nie ma już żadnych oczekiwań, żalu, tęsknoty. Wtedy to, co niewidzialne, staje się prawdą. Bóg-Człowiek, zawieszony na krzyżu i zmartwychwstały. Wtedy rodzi się nowe życie, nowy człowiek, podążający za Synem do Ojca.

Komentarze zostały przygotowane przez Klementynę Pawłowicz-Kot

źródło: mateusz.pl

 (J 14,6b.9c)
Ja jestem drogą i prawdą, i życiem; Filipie, Kto Mnie widzi, widzi i Ojca. 

O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię. Amen

Módlmy się.

Red.