Ewangelia na dziś (9.12.2020)

Pierwsze czytanie:

(Iz 40,25-31)
„Z kimże byście mogli Mnie porównać, tak, żeby Mi dorównał?” — mówi Święty. Podnieście oczy w górę i patrzcie: Kto stworzył te gwiazdy? Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu. Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły nikt się nie uchyli. Czemu mówisz, Jakubie, i ty, Izraelu, powtarzasz: „Zakryta jest moja droga przed Panem i prawo me przed Bogiem przeoczone?” Czy nie wiesz tego? Czyś nie słyszał? Pan to Bóg wieczny, Stwórca krańców ziemi. On się nie męczy ani nie nuży, Jego mądrość jest niezgłębiona. On dodaje mocy zmęczonemu i pomnaża siły omdlałego. Chłopcy się męczą i nużą, chwieją się słabnąc młodzieńcy; lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły; biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą.

Psalm:

(Ps 103,1-2,3-4,8.10)
REFREN: Chwal i błogosław, duszo moja, Pana

Błogosław, duszo moja, Pana
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

On odpuszcza wszystkie twoje winy
i uleczy wszystkie choroby,
On twoje życie ratuje od zguby,
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

Miłosierny jest Pan i łaskawy,
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów
ani według win naszych nam nie odpłaca.

Aklamacja
Oto Pan przyjdzie, aby lud swój zbawić, błogosławieni, którzy są gotowi wyjść Mu na spotkanie.

Ewangelia:

(Mt 11,28-30)
Jezus przemówił tymi słowami: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźmijcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Kolejna Księga nosi tytuł Księga pocieszenia i obietnic wyzwolenia Izraela. Naród wyczerpany niewolą w każdej płaszczyźnie życia znów zwraca się ku Bogu Jedynemu, pomimo posiadania panteonu pogańskich bóstw. Bóg jawi się w tym obrazie jako największy i najskuteczniejszy Pocieszyciel. Najpotężniejsza Osoba, wspierająca nadzieję na wypełnienie obietnicy wyzwolenia, jest obecna w cierpieniach i niedomaganiach każdego zniewolonego Hebrajczyka. Także i w naszym życiu niewole trudnych sytuacji czy nawet grzechów są miejscem spotkania z pocieszającym Bogiem. On nas nigdy nie zostawia, tak jak nie zostawił pierwszych rodziców samych z brzemieniem winy.
Deuteroizajasz nawołuje, by nasze oczy zawsze zwracały się ku górze. Bóg objawił się na górze, na górze osiadła arka, na górze otrzymaliśmy Dziesięcioro Przykazań, na górze ostatecznie Syn Boży został wydany w ręce ludzi i ukrzyżowany i w niebo wstąpił również na górze. Dlatego całe nasze myślenie i działanie ma być skierowane ku górze, czyli ku niebu, ku Bogu. Wtedy nawet niewolę jesteśmy w stanie przetrwać, a nawet zostać wyzwolonymi. Wiara czyni cuda. Bóg nieustannie dowodzi o nieskończonej miłości do człowieka, również przez naturę. Wielokrotnie, podziwiając ją, rodzi się w naszym sercu zachwyt i bojaźń dla Stwórcy. Izraelici wiedzieli, że jest Jeden Pan i Stworzyciel, natomiast narody, które brały ich w niewolę wyznawały wielość bogów, którzy posiadali słabości ludzkie, byli pełni emocji i męczyli się. Dlatego prorok jasno mówi, że nasz Bóg nigdy się nie męczy, a Jego mądrość jest niezgłębiona, aby podkreślić, kto jest prawdziwym Bogiem. My też niekiedy zapominamy o Jego wszechmocy i Boskich możliwościach. Dla Niego nie ma nic niemożliwego, szczególnie gdy chodzi o nasze zbawienie. Bóg nie męczy się w dawaniu obietnic, w wypełnianiu ich i przebaczaniu nam, jeśli przez jakiś czas ich nie przyjmujemy. Boska cierpliwość jest zbawienna w naszym procesie nawrócenia.

Komentarz do psalmu:

Całe nasze życie niech będzie pieśnią błogosławieństwa dla Pana. Rozważając, co dla nas uczynił, czyni i będzie czynił nadal, człowiek nie jest w stanie nie śpiewać w pełnej radości hymnu błogosławieństwa. Psalmista mówi, że Bóg leczy wszystkie nasze niemoce, leczy je swoją miłością, pocieszeniem i obietnicami. Chce nas ratować. Pragnie, aby nasze życie było według Jego zamysłu, bo tylko Bóg może mieć najdoskonalszy plan dla nas, bo nie ma w Nim odrobiny niedoskonałości.

Komentarz do Ewangelii:

Wypełnienie proroctw dokonuje się w Jezusie Chrystusie. Kiedy Bóg przez proroków obiecał, że przyjdzie nas zbawić, to uczynił to w swoim Synu. Kiedy Bóg obiecał, że pocieszy swój lud, również dotrzymał słowa w swoim odwiecznym Słowie. Pokrzepienie Boga polega na Wcieleniu i naszym przebóstwieniu. W czym Bóg nas pokrzepia? W słabości natury, a natura ludzka Jezusa jest doskonała. Czyż nie jest to rajski obraz? Dlatego Jezus przychodzi, aby z nami dźwigać jarzmo grzechu, choć sam żadnego nie popełnił. Poprzez Wcielenie sprawia, że jarzmo staje się słodkie jak miód, a brzemię lekkie jak piórko. Tylko Bóg potrafi z najcięższej sytuacji wyprowadzić radość i pokój w naszym życiu. Trzeba Mu zaufać.

Komentarze zostały przygotowane przez s. Faustynę Aleksandrowicz CSFN

źródło: mateusz.pl