Ewangelia na dziś (29.06)

Pierwsze czytanie:

(Dz 12,1-11)
W owych dniach Herod zaczął prześladować niektórych członków Kościoła. Ściął mieczem Jakuba, brata Jana, a gdy spostrzegł, że to spodobało się Żydom, uwięził nadto Piotra. A były to dni Przaśników. Kiedy go pojmał, osadził w więzieniu i oddał pod straż czterech oddziałów, po czterech żołnierzy każdy, zamierzając po Święcie Paschy wydać go ludowi. Strzeżono więc Piotra w więzieniu, a Kościół modlił się za niego nieustannie do Boga. W nocy, po której Herod miał go wydać, Piotr, skuty podwójnym łańcuchem, spał między dwoma żołnierzami, a strażnicy przed bramą strzegli więzienia. Wtem zjawił się anioł Pański i światłość zajaśniała w celi. Trąceniem w bok obudził Piotra i powiedział: „Wstań szybko!” Równocześnie z rąk Piotra opadły kajdany. „Przepasz się i włóż sandały!” - powiedział mu anioł. A gdy to zrobił, rzekł do niego: „Narzuć płaszcz i chodź za mną!" Wyszedł więc i szedł za nim, ale nie wiedział, czy to, co czyni anioł, jest rzeczywistością; zdawało mu się, że to widzenie. Minęli pierwszą i drugą straż i doszli do żelaznej bramy, prowadzącej do miasta. Ta otwarła się sama przed nimi. Wyszli więc, przeszli jedną ulicę i natychmiast anioł odstąpił od niego. Wtedy Piotr przyszedł do siebie i rzekł: „Teraz wiem na pewno, że Pan posłał swego anioła i wyrwał mnie z ręki Heroda i z tego wszystkiego, czego oczekiwali Żydzi”.

Psalm:

(Ps 34,2-9)
REFREN: Od wszelkiej trwogi Pan Bóg mnie wyzwolił

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.

Wysławiajcie razem ze mną Pana,
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.

Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto biedak zawołał i Pan go usłyszał,
i uwolnił od wszelkiego ucisku.

Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych,
aby ich ocalić.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry,
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.

Drugie czytanie:

(2 Tm 4,6-9.17-18)
Najmilszy: Krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim którzy umiłowali pojawienie się Jego. Pospiesz się, by przybyć do mnie szybko. Pan stanął przy mnie i wzmocnił mię, żeby się przeze mnie dopełniło głoszenie Ewangelii i żeby wszystkie narody je posłyszały; wyrwany też zostałem z paszczy lwa. Wyrwie mię Pan od wszelkiego złego czynu i wybawi mię, przyjmując do swego królestwa niebieskiego; Jemu chwała na wieki wieków. Amen.

Aklamacja (Mt 16,18)
Ty jesteś Piotr - Opoka, i na tej Opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą.

Ewangelia:

(Mt 16,13-19)
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?” A oni odpowiedzieli: „Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”. Jezus zapytał ich: „A wy za kogo Mnie uważacie?”. Odpowiedział Szymon Piotr: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Na to Jezus mu rzekł: „Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Umiejscowienie w czasie pierwszego prześladowania apostołów za pomocą określenia: „Były to dni przaśników”, przywołuje słowa Chrystusa, który mówi: „Bądźcie przaśni, strzeżcie się kwasu Heroda”, czyli bądźcie czyści, pierwsi, nieskazitelni, prości. Na nowo wszystko dzieje się w okolicznościach pamiątki wyprowadzenia ludu izraelskiego na wolność. Apostołowie noszą jeszcze w sercu żywą pamięć Paschy Chrystusa. Teraz przyszła kolej na nich. Jako pierwszy swojego przejścia, oddania życia dla Jezusa doświadcza apostoł Jakub, a za nim inni. Piotr gotów jest na śmierć, jest już w więzieniu. Bóg ma dla niego rozwiązanie - posyła anioła, który w pośpiechu prowadzi go do miasta. Słyszymy w tych słowach echo pospiesznego wychodzenia Izraelitów z Egiptu. Prowadzeni przez Mojżesza, jak teraz Piotr przez anioła, nie wiedzieli, dokąd poprowadzi ich Bóg. Doświadczyli cudownego przejścia, wyzwolenia.
Tajemnicę Paschy przeżywają wszyscy chrześcijanie z Piotrem na czele. Bóg przeprowadza nas do pełni życia na swój jedyny sposób, właściwy dla każdego z nas. Czasem jesteśmy tego bardzo świadomi, a często potrzeba modlitwy Kościoła, naszych braci, sióstr, rodziny, znajomych, byśmy z odwagą przyjmowali tę tajemnicę.

Komentarz do psalmu:

Co znaczy skosztować słodyczy? Każdy z nas ma swoje doświadczenia. Psalmista pięknie łączy zmysły smaku i wzroku, by powiedzieć, jak bardzo dobry jest Pan. Zachęca, byśmy się Nim rozkoszowali, poczuli Jego smak. To doświadczenie jest głębokie i intensywne. Rozsmakowując się w Nim, pragniemy Go więcej. Modląc się tym psalmem, jesteśmy zaproszeni, by wejść w moc smaku Zmartwychwstałego, który zapewnia o radości, ocaleniu, wyzwoleniu z trwogi. I rzeczywiście to sprawia! Trzeba odważyć się spojrzeć na Niego całym sobą, z miłością, czułością. Wtedy nasza twarz nabierze rysów pokoju i światła.

Komentarz do drugiego czytania:

„Pośpiesz się, aby przybyć do mnie szybko”. Potrzeba, by to przynaglenie Pawła przyjęło w nas formę konkretu. Ile osób czeka na nasz gest, decyzję, słowo… Czeka na nas rodzina, przyjaciele, całe społeczeństwo, nawet, gdy o tym nie mówi. Zaproszenie Apostoła jest dzisiaj aktualne, by nie odkładać rzeczy i spraw na później. Paweł w Liście do Koryntian powtarza tę intuicję: „Miłość Chrystusa przynagla nas”. Ma rację. To miłość popycha do twórczej kreatywności, by okazać ją, zaczynając od najbliższych.

Komentarz do Ewangelii:

Dzisiaj Chrystus zadaje uczniom jedno z najtrudniejszych pytań. Odnosi się ono do poznania Jego tożsamości, do wyjaśnienia samemu sobie, Kim On jest dla mnie, do przyznania się, kim jestem wobec Niego. Stanąć w prawdzie, bez oglądania się na to, co mówią inni, jest znakiem odwagi. Doświadczenie daru Chrztu św. obdarza nas łaską rozpoznawania, kim jestem i kim jest Chrystus żyjący i działający teraz. Na pytanie Jezusa oświecony Piotr odpowiada: Jesteś Chrystusem – Synem Boga żywego! Konsekwencje tej odpowiedzi widzimy po Zmartwychwstaniu Jezusa. Wielkie zaufanie, jakie ma Chrystus do Piotra, przejawia się w powierzeniu mu całego Kościoła. Nasze codzienne wyznawanie wiary, czasem z bólem wypowiadane „tak”, pociąga za sobą zaskakujące konsekwencje. Pan powierza nam coraz większe odpowiedzialności, których nie podjęlibyśmy bez naszego pierwszego i zdecydowanego rozpoznania Go i opowiedzenia się za Nim.

Komentarze zostały przygotowane przez s. Annę Juźwiak AP

źródło: mateusz.pl

(Mt 16,18)
Ty jesteś Piotr - Opoka, i na tej Opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą.

Módlmy się

Panie Jezu Ty powiedziałeś: Budować na skale to budować mądrze. Głupotą jest budować na piasku, kiedy można na skale, dzięki, której dom będzie mógł się oprzeć każdej zawierusze.

Bądźmy  jak skała, bądżmy jak Piotr. Amen 

red