Ewangelia na dziś (25.04.2021)

Pierwsze czytanie:

(Dz 4,8-12)
Piotr napełniony Duchem Świętym powiedział: „Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek uzyskał zdrowie, to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych, że przez Niego ten człowiek stanął przed wami zdrowy. On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się kamieniem węgielnym. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni”.

 Psalm:

(Ps 118,1 i 8.9 i 21.22-23.26 i 28cd)
REFREN: Kamień wzgardzony stał się fundamentem

Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Lepiej się uciekać do Pana,
niż pokładać ufność w człowieku.

Lepiej się uciekać do Pana,
niż pokładać ufność w książętach.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał
i stałeś się moim Zbawcą.

Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana
i cudem jest w naszych oczach.

Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie,
błogosławimy was z Pańskiego domu.
Jesteś moim Bogiem, chcę Ci podziękować:
Boże mój, pragnę Cię wielbić.

  Drugie czytanie:

(1 J 3,1-2)
Najmilsi: Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to ujawni, będziemy do Niego podobni; bo ujrzymy Go takim, jakim jest.

Aklamacja (J 10,14)
Ja jestem dobrym Pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają.

Ewangelia:

(J 10,11-18)
Jezus powiedział: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, do którego owce nie należą, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza. Najemnik ucieka dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je potem znów odzyskać. Nikt mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca”.

 Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

 Komentarz do pierwszego czytania:

Jaka przedziwna przemiana dokonała się w Apostole Piotrze! Ten, który nie tak dawno temu zaparł się swego Mistrza wobec służącej arcykapłana, teraz odważnie przemawia o Panu Jezusie wobec tegoż arcykapłana. Jak to możliwe? Św. Łukasz daje nam wskazówkę: św. Piotr przemawia pełen Ducha Świętego, który zstąpił na Kościół w dniu Pięćdziesiątnicy. Odwaga i mądrość to przecież tylko niektóre z darów Ducha-Pocieszyciela! Spełniła się obietnica Pana Jezusa, że w czasie prześladowań Duch Święty będzie mówił przez apostołów i że otrzymają od Niego dar wymowy i mądrość, którym nie będą mogli się oprzeć przeciwnicy (Łk 21). Historia Kościoła to również dzieje niezwykłych przemian i nawróceń: z prześladowcy Saula w Apostoła Pawła, z lekkomyślnego Augustyna w odpowiedzialnego biskupa Hippony, z satanisty Bartolomeo Longo w sługę Matki Bożej Pompejańskiej i wiele, wiele innych. Działanie Boga nie jest przeznaczone wyłącznie dla wybranych wierzących. My również możemy doświadczyć przedziwnego nawrócenia, zaskakującego nawet dla nas samych. Co trzeba zrobić? Uznać, że nie ma w innym zbawienia jak w Imieniu Jezus, otworzyć serce, żałować za grzechy i przyjąć Łaskę Bożą przez modlitwę, sakramenty i Słowo Boże.

Komentarz do psalmu:

Psalm 118 jest psalmem szczególnym. Psalmista podaje jeden ogólny powód, by wychwalać Boga: bo jest dobry, a Jego łaska na wieki. Dobroć jest na trwałe złączona z Bogiem i nie może się odmienić, i dlatego Bogu można dziękować w każdej okoliczności. Jednocześnie Bóg patrzy na każdego indywidualnie i działa w jego życiu, i za to autor psalmu również dziękuje. Jest to inspiracją dla nas, by dziękować Bogu zawsze i równocześnie szukać Jego śladów w naszym codziennym życiu. Jako odpowiedź na tę dobroć autor tekstu pragnie całą ufność pokładać w Bogu, nie w człowieku ani nawet w aniołach (książętach). Ufność to postawa, której trzeba się uczyć. Św. Franciszek dał jednemu ze swoich współbraci radę, którą drogą ma się kierować w podróży: przy rozwidleniu ścieżek miał kręcić się w kółko i pójść tam, gdzie upadł nieprzytomny. Może nam się to wydawać śmieszne, ale pokazuje nastawienie, jakie powinniśmy mieć, by we wszystkim zaufać Panu, nawet, jeśli przychodzą ciężkie chwile, załamania lub prześladowania. Skoro Pan Jezus, kamień odrzucony przez budujących, stał się fundamentem Kościoła, to może wyprowadzić dobro nawet z największych przeciwności.

Komentarz do drugiego czytania:

Można zaobserwować we współczesnym świecie naglącą potrzebę poczucia własnej wartości. Psychologowie rozpisują się o tym wzdłuż i wszerz. Gdzie szukać owej wartości: w rodzicach, w pracy, w zainteresowaniach, w atrakcyjności? Apostoł Jan podaje jedną jedyną rzecz: Jesteś dzieckiem Boga! Godność chrztu jest przeogromna: stajemy się w nim dziećmi Bożymi przez łaskę. Św. Franciszek Salezy napisał kiedyś modlitwę, w której wyznawał, że kocha Boga nie dlatego, że może ukarać lub nagrodzić, ale z powodu tego, że jest On Bogiem, który jego kocha i którego on sam kocha. Apostoł Jan mówi również o tajemnicy, jaka dokona się w przyszłości: wierzący w Boga będą do Niego podobni. Jak to się stanie? Ujrzą Go takim, jakim jest. Dusza, która ogląda Boga w niebie, doznaje największej radości. Ciało zmartwychwstałe uczestniczy w tej radości. Dzieje się tak, jakby ktoś patrzył na ukochaną osobę lub spoglądał na piękny obraz. Mówimy wtedy, że promienieje. Coś podobnego, ale nieskończenie większego, dokona się w nas przy końcu czasów.

Komentarz do Ewangelii:

Jaki jest prawdziwy sens władzy? To służenie. Pan Jezus określa siebie jako Pasterza. Pasterz to władca, ale przede wszystkim opiekun owiec. Pasterz kocha swe owce, nie jest ich wyzyskiwaczem ani despotą. Jest gotowy oddać za owce swoje życie. Tym się różni od najemnika. Jest w tym wielka tajemnica miłości. Jeśli bardzo kochasz, to jesteś gotowy oddać za ukochanego swoje życie. Dobrze to zrozumiał święty biskup Oscar Romero. Doświadczył on klinczu z dwóch stron. Musiał egzystować między juntą wojskową a częścią kleru, która chciała z nią walczyć, w tym zbrojnie. Sprzeciwił się obu tendencjom, wiedząc, że będzie kosztowało go to życie. Jego słowa: jeśli muszę umrzeć, niech moja krew będzie nasieniem wolności, są wciąż powtarzane. Pan Jezus ukazuje również mistyczne znaczenie swojego związku z owcami. Mówi mianowicie, że owce Go znają i słuchają Jego głosu na podobieństwo poznania i słuchania, jakie jest między Bogiem Ojcem a Jego Synem, tajemnicy Trójcy Świętej. Śmierć Chrystusa wprowadza nas w tę tajemnicę, dzięki niej stajemy się jej uczestnikami. Jest to tajemnica, która ujawnia się w całym Kościele. Dobrze to wyraził w III wieku po Chrystusie święty Cyprian z Kartaginy: Kościół jest wspólnotą zjednoczoną jednością Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego

źródło: mateusz.pl

(J 10,11-18) Jezus powiedział: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce..."

Módlmy się:

 Panie Jezu, Dobry Pasterzu dziękuje Ci za dar Twej miłości, która każe Ci szukać owce zagubione. Proszę Cię przyjdź Panie i odszukaj te owce zagubione w cierniach współczesnego świata. Odszukaj je Panie i weź na ramiona i przyprowadź do Owczarni. Niech zapanuje radość, że się odnalazły, że żyją choć były umarłe. Amen

Red.