Ewangelia na dziś (24.06)

Pierwsze czytanie:

(Iz 49,1-6)
Wyspy, posłuchajcie mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: „Tyś sługą moim, w tobie się rozsławię”. Ja zaś mówiłem: „Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą”. A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. I rzekł mi: „To zbyt mało, iż jesteś mi sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela. Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi”.

Psalm:

(Ps 139,1-3.13-15)
REFREN: Sławię Cię, Panie, za to, żeś mnie stworzył

Przenikasz i znasz mnie, Panie,
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli,
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę,
i znasz moje wszystkie drogi.

Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze
i utkałeś mnie w łonie mej matki.
Sławię Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył,
godne podziwu są Twoje dzieła.

I duszę moją znasz do głębi.
Nie tajna Ci istota,
kiedy w ukryciu nabierałem kształtów,
utkany we wnętrzu ziemi.

Drugie czytanie:

(Dz 13,22-26)
W synagodze w Antiochii Pizydyjskiej Paweł powiedział: „Bóg dał ojcom naszym Dawida na króla, o którym też dał świadectwo w słowach: "Znalazłem Dawida, syna Jessego, człowieka po mojej myśli, który we wszystkim wypełni moją wolę". Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wyprowadził Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa. Przed Jego przyjściem Jan głosił chrzest nawrócenia całemu ludowi izraelskiemu. A pod koniec swojej działalności Jan mówił: "Ja nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów na nogach". Bracia, synowie rodu Abrahama i ci spośród was, którzy się boją Boga! Nam została przekazana nauka o tym zbawieniu”.

Aklamacja (Łk 1,76)
Ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogę.

Ewangelia:

(Łk 1,57-66.80)
Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. Jednakże matka jego odpowiedziała: „Nie, lecz ma otrzymać imię Jan”. Odrzekli jej: „Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię”. Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać. On zażądał tabliczki i napisał: „Jan będzie mu na imię”. I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się. zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: „Kimże będzie to dziecię?” Bo istotnie ręka Pańska była z nim. Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem; a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Kiedy czytamy początkowe wiersze drugiej Pieśni Sługi Jahwe, że Bóg ukształtował od urodzenia swego Sługę, by nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela, o tym, że Bóg stał się jego siłą, nietrudno zrozumieć, dlaczego przywodzi nam dziś na myśl Jana Chrzciciela. Jest jednak w tym krótkim fragmencie coś jeszcze: To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Jeśli każdego z nas – jak Jana - Bóg powołuje, to jesteśmy posłani do specjalnych zadań, pełnienia w swoim życiu Bożej woli. Już to wystarczy, by tam, gdzie żyjemy, być światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi.

Komentarz do psalmu:

Przenikasz i znasz mnie, Panie – jeden z najpiękniejszych Psalmów Dawidowych o cudownym dziele Boga, jakim jesteśmy. Ten, który nas stworzył, utkał nas w łonie naszych matek, zna naszą duszę do głębi. Nie pozostaje nam nic innego, jak dać porwać się – śladem króla Dawida – dziękczynieniu i pochwale Boga.

Komentarz do drugiego czytania:

Paweł podczas swojej pierwszej podróży misyjnej przemawia w synagodze w Antiochii Pizydyjskiej do Żydów. Zdawałoby się, że znają oni historię Dawida, którego sam Bóg dał ich ojcom na króla. Dawida, który – jak mówi sam Bóg – jest człowiekiem po Jego, nie ludzkiej myśli. Paweł przypomina następnie Żydom, że to właśnie z potomstwa Dawida wyprowadził Bóg Izraelowi Zbawiciela – Jezusa, ponieważ taka była Jego obietnica. W końcu Paweł przypomina Żydom o Janie, który głosił chrzest nawrócenia całemu ludowi izraelskiemu, zastrzegając jednocześnie, że nie jest Mesjaszem, ale zapowiada: Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów na nogach.
W jakim celu Paweł wykłada synom rodu Abrahama ten krótki rys historii zbawienia narodu izraelskiego? Czyżby jej nie znali? W dodatku przypominanie jej Żydom w synagodze było aktem nie lada odwagi. Jednak Paweł przypomina i apeluje właśnie do Żydów: Nam została przekazana nauka o tym zbawieniu! I nie pozostawia wątpliwości: to Jezus jest z potomstwa Dawida! To w Jezusie Chrystusie jest zbawienie Żydów! To właśnie Jezusa z Nazaretu zapowiadał Jan.
Swoją historię trzeba nie tylko znać, ale i rozumieć. Dobra Nowina głoszona przez Pawła w Antiochii Pizydyjskiej jest prosta: To Jezus jest tym zapowiadanym i oczekiwanym!

Komentarz do Ewangelii:

Dzisiejsza ewangelia o narodzeniu się – zgodnie z Bożą obietnicą – Jana Chrzciciela skupia się na okolicznościach związanych z nadaniem mu imienia. To imię wyjątkowe, którego w rodzie matki Jana, Elżbiety, nikt nigdy nie nosił. Imię objawione Zachariaszowi przez Archanioła Gabriela, oznaczające: Jahwe jest łaskawy. To właśnie zapowiadają narodziny Jana. To tę obietnicę po raz kolejny nam zwiastują.
Obrał Cię Bóg już dzieciną, na znak swej mocy i chwały, byś chwiejną nie giął się trzciną, lecz jak dąb wyrósł wspaniały. Pan Cię ukochał, wybrał wśród wielu. Módl się za nami, Janie Chrzcicielu! (Pieśń do Jana Chrzciciela).

Komentarze zostały przygotowane przez Radosława Molendę

źródło: mateusz.pl

(Łk 1,76)
Ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogę.

Módlmy się.

Boże prostuj ścieżki nasze, wskazuj nam drogę w mrokach tego świata. Amen

Red.