Ewangelia na dziś (23.04)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 4,13-21)
Przełożeni i starsi, i uczeni, widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznawali w nich też towarzyszy Jezusa. A widząc nadto, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie znajdowali odpowiedzi. Kazali więc im wyjść z sali Rady i naradzali się. Mówili jeden do drugiego: „Co mamy zrobić z tymi ludźmi? Bo dokonali jawnego znaku, oczywistego dla wszystkich mieszkańców Jerozolimy. Przecież temu nie możemy zaprzeczyć. Aby jednak nie rozpowszechniało się to wśród ludu, zabrońmy im surowo przemawiać do kogokolwiek w to imię”. Przywołali ich potem i zakazali im w ogóle przemawiać i nauczać w imię Jezusa. Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: „Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga? Bo my nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i co słyszeliśmy”. Oni zaś ponowili groźby, a nie znajdując żadnej podstawy do wymierzenia im kary, wypuścili ich ze względu na lud, bo wszyscy wielbili Boga z powodu tego, co się stało.

Psalm:

(Ps 118,1 i 14.15-16.18 i 21)
REFREN: Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś

Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Pan moją mocą i pieśnią,
On stał się moim Zbawcą.

Głosy radości z ocalenia
w namiotach sprawiedliwych:
„Prawica Pana wzniesiona wysoko,
prawica Pańska moc okazała”.

Ciężko mnie Pan ukarał,
ale na śmierć nie wydał.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał
i stałeś się moim Zbawcą.

Aklamacja (Ps 118,24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy.

Ewangelia:

 (Mk 16,9-15)
Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy byli z Nim, pogrążonym w smutku i płaczącym. Oni jednak słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie chcieli wierzyć. Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli na wieś. Oni powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli. W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego. I rzekł do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Uczniowie Jezusa stają się problemem i pozostaną nim już na zawsze. Prawdziwość i oczywistość znaku, którego dokonali, nie pozwala ogłosić ich jako oszustów czy religijnych fanatyków. Zatrwożeni antychrześcijańską propagandą, nie możemy dziś liczyć na cokolwiek innego niż imię Jezusa Zbawiciela i autentyzm naszego życia. Dopóki jesteśmy autentyczni w naszym byciu uczniami, nie mamy się czego bać, nie przestaniemy być wiarygodni. Nie zastąpią tego strategie budowania wizerunku, rozwijanie mediów tradycyjnych czy tych najnowszej generacji. Te mogą być użytecznym narzędziem, ale nie dadzą wiarygodności temu, co w nich przekazujemy.
Moc Chrystusa Zmartwychwstałego to początek i koniec mocy Kościoła. Bez niej jest on bezsilny, bezradny i bez znaczenia w świecie. Bez niej też zawsze będzie szukał kompromisu, który rzekomo zapewni mu przetrwanie w niechętnym czy wręcz wrogim otoczeniu. Żyjący w jedności z Chrystusem Zmartwychwstałym Kościół nie ugnie się wobec żadnych gróźb.

Komentarz do psalmu

Bóg nas słucha, wysłuchuje naszych modlitw. Szuka w nich tego, co dla nas dobre, co umacnia w nas wiarę, nadzieję i miłość. Dlatego dziękować trzeba Bogu nie tylko wtedy, gdy otrzymujemy to, o co prosimy, ale także (a może zwłaszcza) wtedy, gdy prostuje nasze pragnienia, by stały się bliższe Jego woli, którą jest nasze zbawienie.

Komentarz do Ewangelii

Zakończenie Ewangelii św. Marka jest streszczeniem wydarzeń po zmartwychwstaniu Jezusa. Jeśli przyjąć, że jest to najstarsza forma opowieści o Jezusie, a owo zakończenie jest późniejszym dodatkiem, to możemy na tym przykładzie prześledzić, jak różne relacje ewangeliczne wpływały na siebie, kształtowały się nawzajem, jak zabiegano, aby współbrzmiały co do faktów, o których mówią. Różnice w tekstach Ewangelii wskazują, jak różne idee krążyły w pierwszych wspólnotach, jak urozmaicony był ich społeczny krajobraz. Jednak „jeden Pan, jedna wiara i jeden chrzest” (Ef 4,5) są gwarantem, że różnorodność idei nie przerodzi się w wewnętrzne sprzeczności, a różnorodność grup i wspólnot nie zmieni się w konflikt. Pierwotny Kościół dał nam wielką i piękną lekcję jedności opartej na jedynym fundamencie, jaki da się położyć: Jezusie Chrystusie (por. 1 Kor 3,11).

Komentarze zostały przygotowane przez o. dr. hab. Waldemara Linke CP

źródło: mateusz.pl

(Ps 118,24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy.

Módlmy się.

Tylko Ty jesteś naszą nadzieją i tylko Ty jesteś naszym wybawieniem. Amen

Red.