Ewangelia na dziś (22.10)

Pierwsze czytanie:

(Rz 7, 18-25a)
Bracia: Jestem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro; bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać — nie. Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę. Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka. A zatem stwierdzam w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, narzuca mi się zło. Albowiem wewnętrzny człowiek we mnie ma upodobanie zgodne z prawem Bożym. W członkach zaś moich spostrzegam prawo inne, które toczy walkę z prawem mojego umysłu i podbija mnie w niewolę pod prawo grzechu mieszkającego w moich członkach. Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, co wiedzie ku tej śmierci? Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego.

Psalm:

(Ps 119 (118), 66 i 68. 76-77. 93-94)
REFREN: Naucz mnie, Panie, mądrych ustaw Twoich

Naucz mnie trafnego sądu i umiejętności,
bo ufam Twoim przykazaniom.
Dobry jesteś i dobrze czynisz,
naucz mnie Twoich ustaw.

Niech Twoja łaska będzie mi pociechą
zgodnie z obietnicą daną Twemu słudze.
Niech mnie ogarnie Twoja litość, a żyć będę,
bo Twoje prawo jest moją rozkoszą.

Na wieki nie zapomnę Twoich postanowień,
bo przez nie dałeś mi życie.
Wybaw mnie, należę do Ciebie,
bo szukam Twych postanowień.

Aklamacja (Mt 11, 25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

Ewangelia:

(Łk 12, 54-59)
Jezus mówił do tłumów: "Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: „Deszcz idzie”. I tak bywa. A gdy wiatr wieje z południa, powiadacie: „Będzie upał”. I bywa. Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże obecnego czasu nie rozpoznajecie? I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne? Gdy idziesz do urzędu ze swym przeciwnikiem, staraj się w drodze dojść z nim do zgody, by cię nie pociągnął do sędziego; a sędzia przekazałby cię dozorcy, dozorca zaś wtrąciłby cię do więzienia. Powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, póki nie oddasz ostatniego pieniążka".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Słowa św. Pawła opowiadają o wewnętrznym rozdarciu, z którym zmaga się każdy z nas. Brak równowagi między duszą i ciałem bywa bardzo bolesny. Życie w takim napięciu staje się niekiedy wielką udręką. Apostoł podkreśla, że same dobre chęci nie wystarczą do tego, by postępować, jak należy. Ta wewnętrzna walka nie zawsze kończy się naszą wygraną. Jak podchodzimy do naszych duchowych bitew? Czy jesteśmy świadomi tego napięcia? Święty Paweł traktował je bardzo poważnie, nie ignorował go, nie umniejszał jego siły rażenia. Wiedział, że musi walczyć. Jego słowa motywują do zrobienia rachunku sumienia z tego, jak zachowujemy się w momentach pokus. Czy mamy w sobie wolę walki? Czy chcemy postępować po Bożemu czy po swojemu? Te zmagania będą trwały do końca naszych dni. Nie zostaniemy z nich uwolnieni, ale możemy otrzymać siłę do walki i do przeciwstawiania się temu, co nas kusi i prowadzi na manowce. Nie rezygnujmy z walki o czystość ciała i duszy. Ona naprawdę nam się opłaci. Nie będzie łatwo, ale warto. Nie zostaliśmy przecież wezwani do życia w grzechu, ale do osiągnięcia świętości i jedności z Bogiem. Nie psujmy w sobie Bożego obrazu, na jaki zostaliśmy stworzeni. Powierzmy swoje ciała i dusze Temu, który ma moc odnowić i ożywić to, co słabe i bezradne. Z Nim wygramy.

Komentarz do psalmu:

Psalmista uznaje wielkość Boga i okazuje Mu swoje zaufanie. Zaznacza, że przyjmuje Jego przykazania. Mówi, że im ufa. Przyjmuje je za swoje. Nie dyskutuje z nimi, zgadza się z Boskimi zaleceniami. Jest świadomy, że przyniosą mu dobro. Zauważa mądrość i dobroć Boga, pragnie z nich zaczerpnąć dla siebie. Zdaje się mówić: chcę być taki, jak Ty. Nie obawia się prosić o to, czego mu potrzeba. Nie błaga jednak o rzeczy materialne, ale o dobra duchowe. Wie, że należy do Boga.
Taka postawa przydałaby się także i nam. Często prosimy Boga o zdrowie czy pomyślność w działaniach, a tak rzadko wołamy o mądrość, litość i dar umiejętności. Patrząc na przykazania, rzadko dostrzegamy, że są życiodajne, że nas kształtują, że budują nasze człowieczeństwo. Wołajmy do Pana, aby nauczył nas patrzeć na życie i to, czego doświadczamy Jego oczami. Tylko wtedy nie pobłądzimy ani nie zginiemy. Postrzeganie naszej codzienności z Bożej perspektywy daje światło, moc i otuchę. Z Nim widzimy więcej i głębiej. Pozwólmy, by napełnił nas swoją mądrością, aby przemienił nasze myślenie, patrzenie i rozumowanie. On naprawdę wie lepiej niż my.

Komentarz do Ewangelii:

„Dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne?” – pyta dziś Jezus. Tym samym wskazuje na wielką rolę rozeznawania w naszym życiu. Łatwo nam przychodzi obserwować innych i wydawać o nich osądy. Trudniej spojrzeć w prawdzie na siebie, zbadać swoje motywacje i intencje, zrozumieć wydarzenia, w których uczestniczymy. Chrystus mówi, byśmy w swoich decyzjach i rozeznawaniu kierowali się nie tym, co wygodne, łatwiejsze i bezproblemowe, ale co słuszne, dobre i prawdziwe. Co dotyka mnie najbardziej w „obecnej chwili”? Co wymaga przemyślenia, przemodlenia, rozważenia? W których przestrzeniach mojego życia brakuje zgody, pojednania i równowagi? Dopóki żyjemy, ciągle jesteśmy w drodze. Warto wykorzystać dany nam czas na uporządkowanie swoich relacji, na naprawienie zaniedbań, na podjęcie decyzji, których unikamy od lat. Te sprawy są przecież jak zaciągnięty kredyt. Lepiej spłacić go tu na ziemi niż kiedyś w wieczności.

Komentarze zostały przygotowane przez Agnieszkę Wawryniuk

źródło: mateusz.pl

(Mt 11, 25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

Módlmy się.

 Tobie Boże Ojcze Wszechmogący niech będzie cześć i chwała na wieki. Amen

Red.