Ewangelia na dziś (22.07)

Pierwsze czytanie:

(Pnp 8, 6-7)
Połóż mnie jak pieczęć na twoim sercu, jak pieczęć na twoim ramieniu, bo jak śmierć potężna jest miłość, a zazdrość jej nieprzejednana jak otchłań; żar jej to żar ognia, płomień Pana. Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, nie zatopią jej rzeki. Jeśliby kto oddał za miłość całe bogactwo swego domu, pogardzą nim tylko.

Psalm:

(Ps 63, 2. 3-4. 5-6. 8-9)
REFREN: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza

Boże mój, Boże, szukam Ciebie
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą,
jak ziemia zeschła i łaknąca wody.

Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni,
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia,
więc sławić Cię będą moje wargi.

Będę Cię wielbił przez całe me życie
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie,
a usta Cię wielbią radosnymi wargami.

Bo stałeś się dla mnie pomocą
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
Do Ciebie lgnie moja dusza,
prawica Twoja mnie wspiera.

Aklamacja (J 20, 11)
Maryjo, Ty powiedz, coś w drodze widziała? Jam zmartwychwstałego blask chwały ujrzała. Żywego już Pana widziałam grób pusty I świadków anielskich, i odzież, i chusty.

Ewangelia:

(J 20, 1. 11-18)
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień od niego odsunięty. Maria stała przed grobem płacząc. A kiedy tak płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa: jednego w miejscu głowy, a drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej: "Niewiasto, czemu płaczesz?". Odpowiedziała im: "Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono". Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do niej Jezus: "Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?". Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: "Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę". Jezus rzekł do niej: "Mario!". A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: "Rabbuni", to znaczy: "Nauczycielu". Rzekł do niej Jezus: "Nie zatrzymuj Mnie; jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”. Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: "Widziałam Pana i to mi powiedział".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Maria Magdalena, patronka dnia dzisiejszego, zainspirowana i przynaglona miłością Chrystusa, stała się pierwszą Apostołką Chrystusa zmartwychwstałego. W ostatnich latach, w Zgromadzeniu Słowa Bożego – jako misjonarze werbiści – podejmujemy pracę, inspirując się słowami: Miłość Chrystusa przynagla nas. Zakorzenieni w Słowie, oddani Jego misji. Jako chrześcijanie mamy być apostołami zmartwychwstałego Pana.
Dnia 22 czerwca 2018 roku członkowie XVIII Kapituły Generalnej misjonarzy werbistów na audiencji u papieża Franciszka usłyszeli następujące słowa: To miłość Chrystusa nas przynagla do osobistej i wspólnotowej odnowy, aby wzmocnić zobowiązanie do wyjścia i głosić Ewangelię. W tym celu trzeba będzie ponownie spojrzeć na korzenie. (…) Od tego spojrzenia na korzenie, chciałbym przeprowadzić moje rozważanie, zatrzymując się na trzech słowach: zaufanie, głoszenie, bracia. Papież wspomniał osobę założyciela werbistów, św. Arnolda Janssena, któremu nie brakowało odwagi i zaufania. Głoszenie słowa Bożego mamy podejmować w każdym miejscu i każdym czasie, wykorzystując wszelkie możliwe środki. A jesteśmy posłani do wszystkich, także do braci wykluczonych czy będących na peryferiach.
Tak jak św. Maria Magdalena, św. Paweł czy św. Arnold Janssen przynagleni miłością Chrystusa mamy w chrzcie umrzeć dla grzechu, każdego dnia umierać dla bodźców płynących z grzesznej natury i żyć dla naszych bliźnich, za których Chrystus zmartwychwstał.

Komentarz do psalmu:

Dzisiejszy psalm jest modlitwą tęsknoty za Bogiem. Dotyka on najgłębszych pragnień człowieka, który chce odczuć obecność Pana. Odczucie Bożej obecności nie zawsze nam jednak towarzyszy. Wiele z naszych dni to poszukiwanie, tęsknota, walka o to, by znów poczuć bliskość Boga. Jak pustynna, sucha, pozbawiona wody ziemia, która czeka na deszcz, tak my czekamy, aż Pan ponownie przyjdzie. Potrzeba nam modlitwy w świątyni, ciągłej wierności Bogu, by poczuć Jego bliskość i w Nim się rozradować.

Komentarz do Ewangelii:

W Ewangelii widzimy Marię Magdalenę, która idzie namaścić ciało Jezusa. Rozpacza po śmierci Mistrza, a jednak potem, gdy Jezus przed nią staje, nie umie Go rozpoznać. Z naszej perspektywy możemy jej wyrzucać brak wiary, ale wtedy nikt jeszcze nie wiedział, co to jest zmartwychwstanie. Po dwóch tysiącach lat głoszenia Ewangelii powinniśmy być mądrzejsi, pełni wiary i pewności w obecność zmartwychwstałego Pana między nami. Czy tak rzeczywiście jest? Nie do końca. Zamiast pewności – coraz więcej zwątpienia, zamiast radości – smutek, a w sercu, w którym pragnie zamieszkać Bóg – pustka.
Maria Magdalena rozpoznała Pana i stała się pierwszą Apostołką Zmartwychwstałego. Czas pandemii zweryfikował, na ile rozpoznaliśmy Jezusa w naszym życiu. Coraz wyraźniej widać czy traktujemy Go jako element kultury i tradycji, którą przekazali nam rodzicie, czy też mamy osobiste doświadczenie spotkania ze zmartwychwstałym Panem i głosimy Go całym życiem. Amen.

Komentarze zostały przygotowane przez o. Kazimierza Szałaja SVD

źródło: mateusz.pl

(J 20, 11)
Maryjo, Ty powiedz, coś w drodze widziała? Jam zmartwychwstałego blask chwały ujrzała. Żywego już Pana widziałam grób pusty I świadków anielskich, i odzież, i chusty.

Módlmy się.

Panie, Ty  się dla nas narodziłeś i umarłeś za nas aby wyjednać nam życie wieczne. Tobie niech będzie chwała na wieki. Amen

Red.