Ewangelia na dziś (22.01.2021)

Pierwsze czytanie:

(Hbr 8,6-13)
Bracia: Teraz arcykapłan nasz otrzymał w udziale o tyle wznioślejszą służbę, o ile stał się pośrednikiem lepszego przymierza, które oparte zostało na lepszych obietnicach. Gdyby bowiem owo pierwsze było bez nagany, to nie szukano by miejsca na drugie przymierze. Albowiem ganiąc ich, zapowiada: „Oto nadchodzą dni, mówi Pan, a zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe. Nie takie jednak przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami, w dniu, gdym ich wziął za rękę, by wyprowadzić ich z ziemi egipskiej. Ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, przeto i Ja przestałem dbać o nich, mówi Pan. Takie jest przymierze, które zawrę z domem Izraela w owych dniach, mówi Pan: Dam prawo moje w ich myśli, a na sercach ich wypiszę je, i będę im Bogiem, a oni będą Mi ludem. I nikt nie będzie uczył swojego rodaka ani nikt swego brata, mówiąc: "Poznaj Pana"! Bo wszyscy Mnie poznają, od małego aż do wielkiego. Ponieważ ulituję się nad ich nieprawością i nie wspomnę więcej na ich grzechy”. Ponieważ zaś mówi o nowym, pierwsze uznał za przestarzałe; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zniszczenia.

Psalm:

 (Ps 85,8 i 10.11-12.13-14)
REFREN: Łaska i wierność spotkają się z sobą

Okaż nam, Panie, laskę swoją
i daj nam swoje zbawienie.
Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie
dla tych, którzy Mu cześć oddają,
i chwała zamieszka w naszej ziemi.

Łaska i wierność spotkają się z sobą,
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie,
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.

Pan sam obdarzy szczęściem,
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Przed Nim będzie kroczyć sprawiedliwość,
a śladami Jego kroków zbawienie.

 Aklamacja (J 15,16)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili.

Ewangelia:

(Mk 3,13-19)
Jezus wyszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki i by mieli władzę wypędzać złe duchy. Ustanowił więc Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr; dalej Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał przydomek Boanerges, to znaczy: Synowie gromu; dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego i Judasza Iskario-tę, który właśnie Go wydał.

 Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

 Komentarz do pierwszego czytania:

Autor Listu do Hebrajczyków podkreśla, że kult sprawowany przez kapłanów świątyni stanowi pewien zarys rzeczywistości niebiańskiej. Autor czerpie argumentację z Pięcioksięgu Mojżesza, gdzie Bóg nakazuje wykonać przedmioty kultu według wzoru, „jaki ukazano mu na górze” (Wj 25,40). Ten nakaz powtórzy się w opisie budowania świątyni dla Pana. Judaizm często snuł pewne spekulacje na temat idealnego sanktuarium niebiańskiego, którego doskonałym wzorem ma być świątynia jerozolimska. W ten sposób ziemska świątynia nabierała niezwykłej powagi i znaczenia.
Autor Listu pragnie ukazać wyższość kapłaństwa Chrystusowego nad świątynią, nie tylko z tego powodu, że swe źródło czerpie ze sfer niebiańskich, ale przede wszystkim oparte jest na lepszym i nowym przymierzu oraz na lepszych obietnicach. Nie chodzi o to, że coś jest lepsze w sensie nowoczesności i aktualności, ale Autor zwraca uwagę, że kapłaństwo Chrystusa ma charakter pełnego i ostatecznego wypełnienia w Nim. W ten sposób Chrystus jest jedynym i wiecznym Arcykapłanem i tylko Jemu ten tytuł przynależy. Pośrednictwo Chrystusa jako Arcykapłana dopełnia obietnic Starego Przymierza. Prawo Boże zostaje zapisane w sercach ludzkich. Tworzy się nowa więź przymierza Boga z odnowionym ludem. Ta więź i przymierze mają charakter powszechny. Powszechna również będzie znajomość i poznanie Boga.

Komentarz do psalmu:

Psalm 85 ma charakter lamentacji narodu podczas wygnania i niewoli. Centralne miejsce zajmuje oczekiwanie na Mesjasza, w którym wypełniają się obietnice Boże. Psalmista kieruje usilną prośbę do Boga, by nie tylko przebaczył grzechy, ale nade wszystko całkowicie odnowił Izraela. Lud zatem oczekuje na zbawienie i łaskawość Bożą. Obrazem wybawienia jest powrót z kraju wygnania do ojczyzny, ziemi patriarchów i przodków Izraela. Psalmista występuje jako prorok, pocieszając lud, że zbawienie jest bardzo blisko. Chwała Boża na nowo zamieszka w kraju, po powrocie z niewoli. Wraz z chwałą Boga zakróluje miłosierdzie, wierność, sprawiedliwość i pokój. W Psalmie 85 zawarta jest nauka o wędrówce ludu wierzącego do pełnego wypełnienia Bożych obietnic. Powrót do Ziemi Obiecanej jest tylko pewnym etapem w drodze do Ojczyzny Wiecznej.

Komentarz do Ewangelii:

Pan Jezus ustanawia kolegium Apostołów, na których następnie zbuduje swój Kościół. Wybiera tych, których chce. Zawsze inicjatywa stoi po stronie Boga. Z naszej strony zaproszenie trzeba rozpoznać i z radością odpowiedzieć na głos Pana. Jezus wyraźnie kreśli cel powołania. Pierwszą rzeczą jest nieustanne towarzyszenie Jezusowi. Następnie gotowość, by Mistrz mógł posyłać z misją głoszenia nauki. Udziela przy tym potrzebnych władz. Apostołowie mają ratować ludzi od wpływu złych duchów. Jest to egzorcyzmowanie świata, by mógł rozpoznać i przyjąć Boga. Dokonuje się to, jeżeli w pełni trwamy przy Jezusie. To On wypełnia misję. My, z naszej strony, towarzyszymy Jemu, poświęcając swój czas, życie i zdolności. Zatem powołanie nie jest własną drogą. Jest to zawsze droga Jezusa, na której my towarzyszymy Jemu i wypełniamy Jego dzieła.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego

źródło: mateusz.pl

(J 15,16)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili.
Módlmy się.
Jezu, Boski Pasterzu, Ty powołałeś Apostołów i uczyniłeś ich rybakami ludzi. Wezwij i dzisiaj młodych ludzi do Twojej służby. Ty nieustannie żyjesz dla nas. Twoja ofiara nieprzerwanie uobecnia się na naszych ołtarzach, bo pragniesz, by wszyscy ludzi mieli udział w Twoim odkupieniu. Niechaj ci, których powołałeś, rozpoznają Twoją wolę i daj im oczy otwarte na potrzeby całego świata. Daj im usłyszeć nieme prośby tylu ludzi, błagających o światło prawdy i ciepło prawdziwej miłości. Pozwól im wiernie trwać w dziele budowanie Twego Mistycznego Ciała, by w ten sposób kontynuowali Twoje posłannictwo. Uczyć ich solą ziemi i światłością świata. Panie spraw, aby wiele dziewcząt i chłopców wielkodusznie i bez wahania poszło za głosem Twej miłości. Obudź w ich sercach pragnienie doskonałego życia według Ewangelii oraz wolę bezinteresownej służby dla Kościoła. Daj im gotowość przyjścia z pomocą wszystkim tym, którzy potrzebują ich pomocnych rąk i miłosiernego pochylenia nad ludzką nędzą. Amen.

Red.