Ewangelia na dziś (19.05)

Czytanie:

(Dz 20,28-38)
Paweł powiedział do starszych Kościoła efeskiego: „Uważajcie na samych siebie i na całą trzodę, nad którą Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią. Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając trzody. Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów. Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami upominać każdego z was. A teraz polecam was Bogu i słowu Jego łaski władnemu zbudować i dać dziedzictwo z wszystkimi świętymi. Nie pożądałem srebra ani złota, ani szaty niczyjej. Sami wiecie, że te ręce zarabiały na potrzeby moje i moich towarzyszy. We wszystkim pokazałem wam, że tak pracując trzeba wspierać słabych i pamiętać o słowach Pana Jezusa, który powiedział: "Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu”. Po tych słowach upadł na kolana i modlił się razem ze wszystkimi. Wtedy wszyscy wybuchnęli wielkim płaczem. Rzucali się Pawłowi na szyję i całowali go, smucąc się najbardziej z tego, co powiedział: że już nigdy go nie zobaczą. Potem odprowadzili go na statek.

Psalm:

(Ps 68,29-30.33-36)
REFREN: Śpiewajcie Bogu wszystkie ludy ziemi

O Boże, okaż swą potęgę,
potęgę Bożą, której dla nas użyłeś.
W Twej świątyni nad Jeruzalem,
niech królowie złożą Tobie dary!

śpiewajcie Bogu królestwa ziemi,
zagrajcie Panu,
który przemierza odwieczne niebiosa.
Oto wydał głos swój, głos potężny:
„Uznajcie moc Bożą!”

Jego majestat jest nad Izraelem,
a Jego potęga w obłokach.
On sam swojemu ludowi daje potęgę i siłę.
Niech będzie Bóg błogosławiony.

Aklamacja (J 17,21)
Słowo Twoje, Panie jest prawdą, uświęć ich w prawdzie

Ewangelia:

(J 17,11b-19)
W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami: „Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno. Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, i ustrzegłem ich, a nikt z nich nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się spełniło Pismo. Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie”.

 Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Urząd biskupa zajmuje szczególne miejsce w Kościele, ale jak dobrze wiemy, nie jest z automatu gwarantem świętości hierarchów. Słowa Pawła nie były czczym proroctwem.
Rola Pawła jako osoby nie związanej z kapłanami wskazuje na ważną rolę świeckich w Kościele. Szczególnie dobrze widoczną w prawosławiu, gdzie jest jedna duchowość dla wszystkich ochrzczonych, nie różnicuje się i nie wartościuje życia zakonnego i życia świeckiego. Każdy jest zaproszony do ascezy i modlitwy kontemplacyjnej. W tradycji zachodniej w ramach miejskiego monastycyzmu franciszkanów i dominikanów od XIII wieku powstawały Trzecie Zakony gromadzące osoby żyjące w świecie duchowością mnichów.
„Monastycyzm uwewnętrzniony” - tak Paul Evdokimov określił propozycję dla osób, które, nie odchodząc ze świata, podejmują trud bezkompromisowego, chrześcijańskiego życia. Współczesne miasta, podobnie jak za życia Pawła, są źródłem wszelkiego rodzaju pokus. Nie musimy wychodzić na pustynię, by realnie doświadczyć walki toczonej we własnym wnętrzu z lękiem, poczuciem własnej wartości, zagubieniem.
Módlmy się wspólnie i bierzmy każdy na swój sposób odpowiedzialność za stan Kościelnego stada, przyjmując zasadę, że „więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu”, i nie zapominajmy, że jesteśmy jedynie współpracownikami Boga.

Komentarz do psalmu:

Wiara i zaufanie w moc Boga są jedyną tarczą chroniącą nas przed atakami wszelkiego rodzaju wydarzeń. Choćbyśmy nie wiadomo jak się starali i pokładali wiarę we własne możliwości, wiedzę i doświadczenie, życie zawsze nas pokona. I to jest pocieszająca wieść, ponieważ od tego momentu możemy zacząć drugi, dojrzały etap życia.

Komentarz do Ewangelii:

Jezus odchodząc, powierza ludzi w ręce Boga i nas samych. Misja głoszenia prawdy płynącej ze Słowa Bożego nigdy nie była drogą usłaną różami, ponieważ jest chodzeniem po mało uczęszczanych ścieżkach. Odkrywaniem nieznanego, wychodzeniem poza schematy, łamaniem stereotypów. Jesteśmy kochani przez Boga bez względu na to czy odważymy się podjąć to wezwanie, czy nie. Jego Miłość jest cierpliwa i łagodna, nie szarpie, ale delikatnie prowadzi, wskazując „palcem wydarzeń” na możliwość dokonania wyboru.
Podobnie, samotne wędrówki z plecakiem w nieznane są bogate w rozmaite doświadczenia. Z jednej strony trudne i ryzykowne często na granicy życia i śmierci. Ale z drugiej strony dostarczają niezapomnianych, pięknych wrażeń i radości, inspirujących innych do wędrowania szlakami Jezusa - do świętości.

Komentarze zostały przygotowane przez Klementynę Pawłowicz-Kot

źródło: mateusz.pl

 (J 17,21)
Słowo Twoje, Panie jest prawdą, uświęć ich w prawdzie

Módlmy się.

Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje; przyjdź królestwo Twoje; bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Amen

Red.