Ewangelia na dziś (16.05)

Pierwsze czytanie:

(Dz 1,1-11)
Pierwszą książkę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił: ”Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”. Zapytywali Go zebrani: ”Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?”. Odpowiedział im: ”Nie wasza to rzecz znać czas i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”. Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: ”Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba”.

Psalm:

(Ps 47,2-3.6-9)
REFREN: Pan wśród radości wstępuje do nieba

Wszystkie narody klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków,
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie,
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.

Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi,
hymn zaśpiewajcie
Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie.

Drugie czytanie:

(Ef 4, 1-13)
Bracia: Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego. Dlatego mówi Pismo: "Wstąpiwszy na wysokości, wziął do niewoli jeńców, rozdał ludziom dary". Słowo zaś "wstąpił" cóż oznacza, jeśli nie to, że również zstąpił do niższych części ziemi? Ten, który zstąpił, jest i Tym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko napełnić. On też ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami, aby przysposobili świętych do wykonywania posługi dla budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.

Aklamacja (Mt 28, 19a. 20b)
Idźcie i nauczajcie wszystkie narody. Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.

Ewangelia:

(Mk 16, 15-20)
Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich: "Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Te zaś znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie". Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Jakie myśli towarzyszyły Apostołom podczas tego wydarzenia? Otrzymali misję, która początkowo ich przerastała. Nie rozumieli jej, nie wiedzieli jak mają ją realizować. Mieli świadczyć o zmartwychwstałym Jezusie nie tylko w swoich rodzinnych stronach, ale także tam, gdzie nie byli przyjmowani z radością. Dopiero zesłanie Ducha Świętego i Jego moc sprawi, że sprostają zadaniu.
Misja apostolska jest aktualna dla każdego chrześcijanina przez całe życie Kościoła. Trwa już od 2000 lat, lecz my ciągle zachowujemy się jak pierwsi Apostołowie. Pytamy, czy przywrócisz królestwo Izraela? Czy zapanuje pokój, dobro, świat bez pandemii takiej czy innej? Żyjemy i działamy tak, jak rozumiemy.
Jezus przykazał nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać Ducha Świętego. Bo do apostolstwa trzeba dojrzewać. Bez względu na moment historyczny, miejsce czy sytuacje życiowe jest to zawsze droga osobistej duchowej przemiany. Od niezrozumienia do poznania naszego zadania w Bożym planie, którego nie naszą rzeczą jest znać.
Nie wystarczy spotkać Jezusa i zachwycić się Nim. Słuchać Jego nauk. Warunkiem niezbędnym do mądrego działania jest decyzja, że chcę sprostać powołaniu. I we własnej duszy szukać Ducha Świętego, którym już zostaliśmy zaszczepieni.

Komentarz do psalmu

Ekstatyczna radość „wykrzyczana” przez psalmistę jest zrozumiała dla każdego, kogo łączy szczera więź z Bogiem. Chociaż w tym związku nie jesteśmy równi, Bóg jest potężny, jest Królem całej ziemi, zostaliśmy stworzeni, by cieszyć się z wzajemnej obecności.

Komentarz do drugiego czytania

Ten tekst przypomina nam coś ważnego: jesteśmy jednością, wspólnotą, która została powołana, aby każdy osiągnął dojrzałą wiarę i pełnię człowieczeństwa, której miarą jest Jezus Chrystus. Ten cel jest możliwy do osiągnięcia, jeśli będziemy nawzajem dla siebie nauczycielami, pasterzami, apostołami dzięki zasobom, jakimi dysponujemy.
Niepełnosprawność, bieda, starość, wydają się być raczej przekleństwem niż darem. Ale właśnie do tworzenia wspólnoty opartej na tych brakach jesteśmy zaproszeni. Takiej, w której bogactwem jest różnorodność kulturowa, materialna, zdrowotna, intelektualna. Bo jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Ze względu na kondycję naszego człowieczeństwa nie do uniknięcia są konflikty, problemy czy wszelkie różnice. Ale nie muszą być destrukcyjne, jeśli podejmiemy refleksję nad własnym życiem. Czy to, w jaki sposób myślę, co robię, buduje czy przeciwnie – dzieli?

Komentarz do Ewangelii

Słowo stawia nas przed koniecznością dokonania wyboru, od którego zależy nasz los: zbawienie lub potępienie. Nie ma dróg pośrednich. Albo aktem woli podporządkowuję życie Jezusowi i dzięki Niemu odkrywam pełnię swojego życia, albo umieram w poczuciu bezsensu i zagubienia.
Moc Pana uwalnia od wszelkich „demonów”, uzależnień, strachu, poczucia winy. Pozwala nie tylko mierzyć się z trudami własnego życia, ale także wspierać innych. Tak jak Apostołowie zostajemy wezwani do podjęcia wysiłku niesienia Ewangelii całemu światu.

Komentarze zostały przygotowane przez Klementynę Pawłowicz-Kot

źródło: mateusz.pl

(Mk 16, 15-20)
"Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich: "Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.|"

Módlmy się.

Boże zaślij na nas Ducha Świętego, abyśmy także odważnie i pięknie głosili Ewangelię
swoim życiem. Amen

Red.